|
Archief Nieuwsbrieven
Archief Nieuwsbrieven
Klik op de datum om de nieuwsbrief te downloaden.
Nieuwsbrief 29 maartDe nieuwsbrief is hieronder ook te lezen. Jaargang 2021: Nieuwsbrief 6 juni Nieuwsbrief 30 mei Nieuwsbrief 23 mei Nieuwsbrief 16 mei Nieuwsbrief 9 mei Nieuwsbrief 2 mei Nieuwsbrief 25 april Nieuwsbrief 18 april Nieuwsbrief 11 april Nieuwsbrief 4 april Nieuwsbrief 28 maart Nieuwsbrief 21 maart Nieuwsbrief 14 maart Nieuwsbrief 7 maart Nieuwsbrief 28 februari Nieuwsbrief 21 februari Nieuwsbrief 14 februari Nieuwsbrief 7 februari Nieuwsbrief 31 januari Nieuwsbrief 24 janauri Nieuwsbrief 17 januari Nieuwsbrief 10 januari Nieuwsbrief 3 januari Jaargang 2020: Nieuwsbrief 25 december eerste kerstdag Nieuwsbrief 20 december 4e advent Nieuwsbrief 28 juni. Nieuwsbrief 21 juni Nieuwsbrief 14 juni. Nieuwsbrief 7 juni Nieuwsbrief 31 mei Nieuwsbrief 24 mei Nieuwsbrief 17 mei Nieuwsbrief 10 mei Nieuwsbrief 3 mei Nieuwsbrief 26 april Nieuwsbrief 19 april Nieuwsbrief 12 april - pasen Nieuwsbrief 5 april Nieuwsbrief 22 maart Kerknieuwsbrief 40 – 6 juni 2021 Het is zover! Vanaf zondag 13 juni hopen we onze kerkdiensten samen met u weer op te starten. Uiteraard met alle maatregelen en beperkingen van dien, maar er is weer een begin. We hopen dan ook 30 gemeenteleden te kunnen verwelkomen. Zie ook de info onderaan. Ook blijven de diensten online te volgen. Elke zondag om half tien via de website van de kerk - www.pghurdegaryp.nl. Met één tik op de knop bent u er bij. Ook later is er natuurlijk nog een mogelijkheid via www.kerkdienstgemist.nl, Fryslân, Hurdegaryp, Nieuw Perspectief. Dat we fysiek weer samen kunnen komen, betekent dat dit onze laatste kerknieuwsbrief is. De veertigste! En ook nu – net als vorig jaar - gaat mijn grote waardering uit naar Harm Schreiber die o.a. de organisatie op zich heeft genomen en naar Hanny de Boer-Wentink, die de lay-out en de digitale verzending heeft verzorgd. Opnieuw was het een mooie vorm van samenwerking! Dank jullie wel! En natuurlijk ook deze keer weer onze grote dank aan alle rondbrengers van de papieren nieuwsbrief in deze afgelopen maanden. Prachtig dat er altijd mensen klaar staan om een klus voor de kerk te klaren! Meditatie: Visioenen zien en droomgezichten N.a.v. Handelingen 2: 17 Met Pinksteren hoorden we in de kerk hoe voor alle volken in alle talen de grote daden van God ter sprake werden gebracht. En terwijl in Babel de verschillende talen tot een scheiding leidde, had het hier iets dat mensen met elkaar verbond. Want allen hoorden in hun eigen taal van dezelfde liefde van God. Van een God die mensen wil bevrijden en die leven voor hen wil. En de mensen die dit hoorden? Ze waren verbijsterd en geheel van hun stuk gebracht en ze vroegen aan elkaar: ‘Wat heeft dit toch te betekenen?’ Ja, er gebeurde iets wat hen beroerde en verwonderde en ze waren er ondersteboven van. Na een tijd van hoe nu verder, bracht die Geest van God mensen weer in beweging. Ja, die Geest liet mensen weer tevoorschijn komen en enthousiasmeerde. Die goddelijke Geest wist mensen weer in vuur en vlam te brengen en maakte hen tot getuigen van de hoop die in hen was. En dat maakte indruk. Maar anderen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn’. Dan komt Petrus naar voren. Als reactie op deze grove bespotting van dronkenschap gaat hij een toespraak houden. En aan het begin daarvan refereert hij aan een oude profeet, Joël genaamd. Wat hier gebeurt, zegt Petrus, dat is al aangekondigd door deze profeet: ‘Aan het einde der tijden, zegt God, zal ik over alle mensen mijn geest uitgieten. Dan zullen jullie zonen en dochters profeteren, jongeren zullen visioenen zien en oude mensen droomgezichten’. Hoopvolle woorden en de afgelopen dagen spoken ze mij nog al eens door het hoofd. Misschien wel omdat ze zoveel kracht uitstralen. Ja, ze getuigen van geestkracht en van moed. Van positivisme en van toekomst. En eigenlijk stimuleren ze ook elkaar, deze zonen en deze dochters, deze jongeren en ouderen. Immers iedereen doet mee! Iedereen is op de een of andere manier door iets geraakt, net als Petrus en de andere apostelen. En ik vroeg me af, durf ik dat ook? Dromen dromen en visioenen zien, net als zij? En wát droom ik dan en wát zie ik dan? Goed om nog eens over na te denken deze zomer. En misschien ook aardig als u dat ook zou willen doen. Hoe was het voor ons deze afgelopen lange maanden en hoe gaat het zijn? Wat hebben we gemist en waar verlangen we weer naar? Samen kunnen we het daar dan nog eens over hebben. Als we weer samen komen in onze gesprekskringen of bij de koffie na afloop van de diensten. Op onze gemeenteavond of bij u thuis. Ja, ook wij zullen weer in beweging komen en plannen maken. Ook in de kerk! En dromen dromend en visioenen ziend zullen we weer durven geloven in die prachtige gemeenschap van God, die mensen, zo verschillend als ze zijn, al eeuwenlang bij elkaar heeft gebracht. Net als op die Pinksterdag. Nee, voor nu is het niet de tijd om te somberen. Voor nu is het niet de tijd van angst over hoe nu verder. Voor nu is de tijd van de Geest en van geloof, hoop en liefde. In het jeugdwerk, in het pastoraat en het diaconaat. Ja, bij al ons kerkenwerk! En dan misschien anders dan anders, maar zeker niet minder waardevol. Droomt u mee? Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een gebed om geloofsgetuige te zijn, als Maria Geef mij adem om te zingen, God, en leg mij uw lied van bevrijding in de mond. Geef mij moed om aan te klagen wie onrecht doen en mensen klein houden. Geef mij stem om te weeklagen omwille van het verdriet van mensen. Geef mij de fierheid van Maria om tegen de duisternis in een lied van vertrouwen te zingen. Uit: Zeggen en zwijgen – Oecumenisch gebedenboek voor alledag Een lied van dromen en vergezichten 1. Wij mensen blijven dromen dromen en vergezichten zien, een nieuwe aarde die gaat komen, te vinden al misschien. 2. Wij dromen van de mensenrechten die ieder mens dan heeft, niet langer tegen onrecht vechten, daar ’t recht van liefde leeft. 3. Verdwenen zijn de diktaturen, gevangenschap en pijn, verbanning en verdriet verduren, God zelf zal bij ons zijn. 4. Wie in die droom durft geloven voelt zelf verandering, vertwijfeling en wanhoop doven in blijde aarzeling. 5. En licht en sterk, vol zachte krachten die onverzet’lijk zijn, bevechten wij de kwade machten die niet te tellen zijn. 6. Waar mensen putten uit de bronnen van droom als werk’lijkheid, daar is Gods toekomst al begonnen in onze levenstijd. Tekst: Marijke Koijck-de Bruijne Uit: Eva’s lied Collectes zondag 6 juni Deze zondag is de collecte bestemd voor het werelddiaconaat en dan met name voor de vrouwenvereniging Mothers Union van de Orthodoxe Kerk in Oeganda. Mothers Union ondersteunt kwetsbare vrouwen en kinderen die te kampen hebben met armoede, ziekte en huiselijk geweld. De vereniging probeert hen sterker te maken en samen werken ze aan verbetering. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnr.: NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. vrouwen Oeganda. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. Kerkdiensten en aanmelding! Nu de fysieke diensten weer een aanvang nemen, bij deze nog een keer de gang van zaken. Het aantal gemeenteleden dat de viering bij kan wonen is maximaal 30. U dient zich van te voren aan te melden. Geef uw naam en adres, het aantal personen, uw telefoonnummer en e-mailadres door aan onze scriba Harm Schreiber; tel.474887/0622189509 en scriba@pghurdegaryp.nl. Uw aanmelding moet uiterlijk de woensdag voorafgaande aan de dienst binnen zijn. Het zou mooi zijn elke zondag de viering op te luisteren met twee zangers. Voor de eerste weken is dat alweer gelukt! Mocht u ook een keer mee willen doen, meldt u zich dan aan bij Marieke van der Meer; tel.474880/0620217710 en emailadres: marieke.vander.meer-krikke@kpnmail.nl. Ook instrumentalisten zijn van harte welkom! We hebben besloten na afloop van de dienst nog een kopje koffie te schenken, ook al zijn we gebonden aan de anderhalve meter afstand. Al met al een mooie start! Welkom! De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven ook in juni open staan:
Kerknieuwsbrief 39 – 30 mei 2021 Naast onze online vieringen op de zondagmorgen, is er ook deze kerknieuwsbrief. Zo zijn we ieder op onze eigen plek toch even met elkaar verbonden. Mocht u de diensten willen volgen? Op de website van de kerk - www.pghurdegaryp.nl – wijst het zich vanzelf. Ook later is er nog een mogelijkheid via www.kerkdienstgemist.nl, Fryslân, Hurdegaryp, Nieuw Perspectief. Met de wekelijkse kerknieuwsbrief gaan we door tot we weer fysiek samen kunnen komen. En wat dat laatste betreft, is er hoop! We hopen binnenkort de kerkdiensten in aangepaste vorm weer op te starten en wel op zondag 13 juni. Uiteraard wordt alles weer in het werk gesteld om dit zo veilig mogelijk te doen. Zie ook de info onderaan. Meditatie: Stilte Telkens weer hebt u kunnen lezen van de ‘open kerk’ op de dinsdagmorgen en op donderdagmiddag. En ook in juni gaan we hier nog even mee door. Een wekelijkse oproep in coronatijd voor een moment van stilte, wat te lezen of om een kaarsje aan te steken. Voor een praatje en soms ook een kopje koffie. Een kleine honderd keer is hier in de afgelopen maanden gehoor aan gegeven. Soms eenmalig, sommige mensen kwamen een aantal keren en anderen ook met een zekere regelmaat. En hoe mooi is dat! Al die mensen op weg en ieder kiest zijn of haar eigen wijze. Soms zit ik zelf ook een poosje in de kerk en ik moet u zeggen, wat voelt dat goed. De sfeer is sereen. De Paaskaars brandt en zachtjes klinkt er muziek. Het kruis is verlicht en sommige kaarsjes in het stiltecentrum branden, voor iemand of voor iets wat je bezighoudt. Bovendien is er na elke zondag weer een nieuwe, prachtige liturgische schikking. Met de uitleg erbij, maar je kunt daar natuurlijk ook je eigen gedachten over laten gaan. Op de zondag voor Pinksteren was bovenstaande schikking door Tjalina Toren gemaakt. Een prachtige verbeelding van het lied van de maand mei, lied 1002:1 en het refrein. De herdersstaf ligt te wachten voor wie hem oppakt. De gekleurde bloemen zijn verschillend van vorm en verbeelden de mensen op aarde: groot, klein, gebogen, gebroken, nederig én fier omhoog gericht. Mensen als u en ik. Het groene mos vooraan is de groene weg die te gaan is. De weg naar die plaats van vrede? Zie vers 1: Wie gaat voorop, wil herder zijn, speurend naar water, plekken groen? En het refrein: Een volk op weg gezet om vrede tegemoet te gaan: de toekomst die is aangezegd, moet doorverteld, verstaan, gedaan. Zijn wij dat volk gewekt om op te staan? Wij gaan. We zijn bevoorrecht in onze gemeente dat ook beelden als deze kunnen spreken. En ook met zo’n stiltecentrum. Een plaats om ruimte te maken in jezelf. Ja, voor wat? Ook voor de Geest van God? Plekken als deze helpen om je hiervoor te openen. In stilte, zonder afleiding, zonder prikkels, ver weg van lawaai en drukte. Gewoon zitten en luisteren en kijken, wat soms ook kan ontroeren. En wie weet, is daar dan opeens die stem, die roep, dat geraakt zijn door iets wat veel en veel groter is dan jezelf. Ook Jezus trok zich in de evangeliën vaak even terug – soms met zijn leerlingen, soms alleen. Vaak ging hij de berg op, lezen we dan en zocht hij de stilte op voor een ontmoeting met God. Om te bidden, om even na te denken, om zich opnieuw te openen voor zijn grote missie om zijn schapen te hoeden en te bewaren. Ja, wie gaat voorop, wil herder zijn, speurend naar water, plekken groen? En….zijn ook wij dat volk gewekt om op te staan? Wij gaan! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Woorden van vertrouwen Als Jij, Jezus, door mijn straat komt en aan mijn voordeur aanbelt, en als ik zal opendoen, en Jij je bekend zult maken, dan zal ik zeggen: ik kan het niet geloven. Vraag me dan om een glas water. Ik zal het Je geven. Dan zal ik vertellen, hoe het werk mij bij de handen afbreekt en mijn paden doodlopen. Zeg dan: Ik zal je zouten met vuur. Dan weet ik:dankzij Jou zal ik bewaard worden voor jouw toekomst en brandschoon binnentrekken in jouw land. Vrolijk loop ik dan het leven tegemoet, mijn twee ogen gericht op de horizon. Uit: Zeggen en zwijgen – Oecumenisch gebedenboek voor alledag Een Lied over stilte en water Psalm 65 : 1 en 5 1. De stilte zingt U toe, o Here, in uw verheven oord. Wij zullen ons naar Sion keren waar Gij ons bidden hoort. Daar zal men, Heer, tot u zich wenden, tot U komt al wat leeft, tot U, o redder uit ellende, die alle schuld vergeeft. 5. Gij komt het dorre land doorschrijden met water uit uw beek en tot een rijke oogst bereiden, uw voetstap maakt het week. Gij druipt uw zegen in de voren, Gij roept het kiemend graan; zo wordt het brood voor ons geboren waar Gij zijt voorgegaan. Tekst: Willem Barnard Pastoralia Wij denken aan de familie Mud. Op vrijdag 21 mei is dhr. Gerben Mud overleden. Hij is 81 jaar geworden. En wij denken ook aan de familie De Boer. Op zondag 23 mei is in de leeftijd van 82 jaar dhr. Gerrit de Boer overleden. Voor wie achterblijven bidden wij om kracht en om moed voor de dag van morgen. Collectes zondag 30 mei Deze zondag collecteren we voor Jong Protestant. In een samenwerkingsproject met Kerk in Actie maken jongeren kennis met een diaconaal project en gaan ze zelf diaconaal aan de slag. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnr.: NL52 ABNA 0414 141 415 t.n.v. Protestantse Kerk o.v.v. Jong Protestant 30 mei. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. Hervatten kerkdiensten Over twee weken hopen we weer heel voorzichtig te beginnen. Met maximaal 30 personen, na opgave, met twee zangers en nog zonder koffie. Anders dan we gewend zijn, maar toch lijkt er weer wat ruimte te komen. Houdt u de volgende nieuwsbrief in de gaten en ook de website van de kerk. Net als eerder kunt u zich dan tot en met de woensdag voorafgaand aan de zondag opgeven bij onze scriba dhr. Harm Schreiber; e-mail: scriba@pghurdegaryp.nl of telefoon: 474887 / 0622189509. Welkom! De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven ook in juni open staan:
Kerknieuwsbrief 38 – 23 mei 2021 Meditatie: Pinksterboodschap 2021 Andere jaren kon ik bedenken wat de leerlingen van Jezus voelden in de dagen voor Pinksteren. Hoe zij samen neerzaten in een bovenzaaltje ergens in Jeruzalem. Verweesd en verlaten. Bezorgd ook. Wat moet er na Jezus’ vertrek van hen terechtkomen? Dit jaar kan ik het voelen. De leegte, de verwarring. Ruim een jaar missen we onze vertrouwde samenkomsten, ontmoeten we elkaar nauwelijks. En zijn er de vragen. ,,Zal het na coronatijd weer hetzelfde zijn? Zullen wij nog hetzelfde zijn? Wat zouden we willen?” Sommigen van ons vinden dat de beperkingen nu wel lang genoeg geduurd hebben. Anderen willen nog wat meer geduld betrachten. En soms voelen we zowel het één als het ander binnen onszelf voorbijkomen. Wat zullen we doen, en wat moeten we laten? We voelen mee met Jezus’ vrienden. Hoe zij met een wat uitgebluste en verwarde geest bij de pakken neerzitten. De één zal dit gedacht hebben, de ander dat hebben gesproken. Maar allen waren zij vervuld van de zorg: hoe komt het straks, hoe gaat het verder? Misschien hebben ze het ook wel even nodig gehad. Een tussentijd. Waarin wat gewoon is, je is ontvallen. En je gaat nadenken. ,,Waar gaat het om in geloof en kerk en leven en wereld? Bewandelen we wel de goede wegen? Is vernieuwing nodig?” Zo zitten ze neer, en wachten, op nieuwe geest. Het is niet hun eigen geest die hen overkomt. Die ramen en deuren opent, hen in vuur en vlam zet, hen naar buiten drijft. Het is de geest van Jezus zelf die over hen vaardig wordt. Het is Heilige Geest. Die Geest wens ik ons allen toe. Het komend Pinksterfeest. En de komende maanden, waarvan we vurig hopen dat met de samenleving ook het kerkelijk leven weer geopend wordt. We elkaar weer ontmoeten zullen. We de sterren weer van de hemel zullen zingen. Dat zal de Geest zijn van ‘voed het oud vertrouwen weder’. En het zal ook ‘een nieuwe geest in ons’ zijn. Nieuw vertrouwen dat ons overkomt. Nieuwe wegen die we vinden. Moge de Geest van Pinksteren ons overkomen en ons meenemen. Schep, God, een nieuwe geest in mij een geest van licht, zo klaar als Gij dan doe ik vrolijk wat Gij vraag en ga de weg die U behaagt (Uit: Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk 834:2) Ik wens u een gezegend Pinksterfeest. Wim Beekman, classisdominee Fryslân Een gebed van hoop en vertrouwen Zo moge het zijn Ruach – in beginsel adem die leven doet, kracht van nieuw begin: dooradem ons, vuur onze hartstocht aan, spreek in ons jouw woord. Zo moge het zijn vandaag en altijd, zo moge het zijn in mij, in ons. Ademtocht, een leven lang, leefkracht om gerechtigheid, hartstocht, liefde voor elkaar. Zo moge het zijn vandaag en altijd, zo moge het zijn in mij, in ons. Zo moge het zijn. Uit: Geest van nieuw begin – Franck Ploum Een lied voor Pinksteren Lied 676 1. De wind, wij zien hem niet, zijn stem klinkt in ons oor, een briesje of een storm die alle rust verstoort. 2. De Geest, wij zien haar niet, toch horen we haar stem die goede woorden spreekt als ik verdrietig ben. 3. De wind, wij zien hem niet, maar toch trekt hij zijn spoor: de golven in de zee, het lange gras buigt door. 4. De Geest, wij zien haar niet, maar zij waait alles schoon ik ben weer opgelucht, als na een enge droom. 5. Vanuit de overkant, een land dat niemand ziet, ontvangen wij een kracht, de Geest die uitzicht biedt. Tekst: Anders Frostenson – ‘Vinden ser vi inte’ Vertaling: Andries Goovaart Collectes zondag 23 mei Deze zondag steunen we het zendingswerk van Kerk in Actie in Egypte. Omdat veel christelijke gezinnen geen geld hebben voor een eigen Bijbel, deelt het Egyptisch Bijbelgenootschap losse Bijbelboeken uit om d.m.v. een jaarlijkse bijbelcompetitie voor kinderen, jong en oud bekend te maken met de oude verhalen. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnr.: NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. collecte Pinksterzondag. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Kerknieuwsbrief 37 – 16 mei 2021 Meditatie: Bevrijd – nog een keer n.a.v. Johannus 8: 1-11 Vorige week ging de meditatie over vrijheid en over het bevrijd zijn. Deze week krijgen deze woorden een vervolg. Ik maak hiervoor gebruik van een meditatieve tekst van René Hornikx en Lisette Janssen n.a.v. een gebeurtenis aan het begin van Johannes 8. Zoals de lente komt met nieuw leven en haar belofte van toekomst, zo vertelt het Bijbelfragment over eenzelfde belofte. God reikt ons nieuwe kansen aan. Wat ons bedrukt vanuit ons verleden, dat hoeft ons niet langer te beheersen. Die last wordt weggenomen en dan liggen er nieuwe wegen open. Een vrouw is in het Bijbelverhaal ontrouw geweest aan haar man. En volgens de wet van Mozes, zo houden de Schriftgeleerden en Farizeeërs vol, moet de vrouw daarom gestenigd worden. Ja, zo was dat toen, hoe gruwelijk dat ook is. De Schriftgeleerden en Farizeeërs, zij kijken met hun verstand naar de regels van de wet. Ze doen geen moeite om met de ogen van hun hart naar deze vrouw te kijken. En nu, ook om hem op de proef te stellen, vragen ze aan Jezus wat hij van het gedrag van deze vrouw vindt. Jezus reageert niet meteen. Hij neemt bedenktijd. Hij bukt zich. Schrijft met de vinger in het mulle zand. Maar wat hij schrijft? We weten het niet. Nee, het enige wat we weten, is dat Jezus geen oordeel klaar heeft. Door zijn handelwijze valt er een pijnlijke stilte. Het zou kunnen zijn dat Jezus denkt, natuurlijk is deze vrouw ontrouw, maar waarom heeft ze dit gedaan? En ongetwijfeld heeft ze ook heel veel goed gedaan. Maar door die ene fout wordt alle goeds dat ze gedaan heeft vergeten?! Door de stilte die Jezus heeft laten vallen, heeft iedereen kunnen nadenken. Dan gaat Jezus recht staan. Hij kijkt iedereen aan en vraagt: ‘Wie van jullie heeft er nooit eens iets verkeerd gedaan? Wie nooit iets fout heeft gedaan, mag een steen naar deze vrouw werpen’. Nadat Jezus die vraag heeft gesteld en die opdracht heeft gegeven bukt hij zich opnieuw en schrijft verder in het losse zand. Zou Jezus in het zand schrijven dat hij van deze vrouw houdt? En dat ze recht heeft op een nieuw begin? Weer krijgt iedereen de tijd om ook in de tweede stilte die valt na te denken. Iedereen doet dit en één voor één gaan allen weg. De oudsten, die een leven lang hebben kunnen nadenken over goed en niet goed, zij vertrekken als eersten. Uiteindelijk blijven alleen de vrouw en Jezus over. Nee, en hij veroordeelt haar niet. De vrouw, ze zit niet langer gevangen in haar verleden. De zware last wordt van haar weggenomen. Zij mag verder gaan. Jezus geeft haar ruimte om een nieuw begin te maken. Bevrijd. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Lied van vertrouwen Lied 657 1. Zolang wij adem halen schept Gij in ons de kracht om zingend te vertalen waartoe wij zijn gedacht: elkaar zijn wij gegeven tot kleur en samenklank. De lofzang om het leven geeft stem aan onze dank. 2. Al is mijn stem gebroken, mijn adem zonder kracht, het lied op andere lippen draagt mij dan door de nacht. Door ademnood bevangen of in verdriet verstild: het lied van uw verlangen heeft mij aan ’t licht getild. 3. Het donker kan verbleken door psalmen in de nacht. De muren kunnen vallen: zing dan uit alle macht! God, laat het nooit ontbreken aan hemelhoog gezang, waarvan de wijs ons tekent dit lieve leven lang. 4. Ons lied wordt steeds gedragen door vleugels van de hoop. Het stijgt de angst te boven om leven dat verloopt. Het zingt van vergezichten, het ademt van uw Geest. In ons gezang mag lichten het komend bruiloftsfeest. Tekst: Sytze de Vries Gebed Goede God, telkens weer biedt U ons ruimte om opnieuw te beginnen, telkens weer opent U voor ons een nieuwe weg en ook daarom komen wij bij U met onze beden. Om bevrijding roepen wij voor alle mensen die zich opgesloten voelen in verdriet en angst. Dat ze mensen ontmoeten die hen vertrouwen geven en moed, zodat ze nieuwe wegen durven gaan. Dat wij die mensen zijn. Om bevrijding roepen wij voor allen die een zware last uit het verleden meedragen. Dat ze mensen ontmoeten die hen helpen hun last te verlichten, zodat ze weer hoop krijgen op een nieuw begin. Dat wij die mensen zijn. Ja, om bevrijding roepen wij voor anderen en onszelf dat we los mogen komen van onze vooroordelen en onze oordelen over elkaar en wegen blijven zoeken naar een wereld van vrede en geluk. Immers U roept ons tot leven! Naar: Nieuw leven vinden uit Eén woord is mij genoeg! – René Hornikx en Lisette Janssen Collectes op zondag 16 mei Deze zondag is de diaconale collecte bestemd voor Het Lichtpunt in Kollumerzwaag. Het Lichtpunt wil een open huis zijn en verleent onderdak aan mensen met psychosociale problemen die tijdelijk hulp en begeleiding nodig hebben. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnr.: NL66 INGB 0003 9894 12 t.n.v. Het Lichtpunt, Kollumerzwaag. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Kerknieuwsbrief 36 – 9 mei 2021 Meditatie: Bevrijd n.a.v. Johannus 15: 9-17 Allereerst een verhaal uit de bundel Verhalen om nooit te vergeten en over bevrijd zijn. ’t Was koortsachtig druk in het dorp. Er werd veel gelachen en gepraat. Ze waren de straat aan het versieren. Met z’n allen. Er was zelfs ’n straatveger bezig. Onbegonnen werk overigens, want in het gevolg van de straatveger liepen behalve kinderen ook varkens, kippen, geiten en honden. De mensen van het dorp Italva moesten ’n goede beurt maken. Overal hingen er spandoeken: ‘Het volk van Italva groet de president’. ’s Middags kwam eindelijk ’n stoet auto’s de in de zon gestoofde versierde dorpsstraat binnenrijden. De president was er in hoogst eigen persoon tezamen met een uitgebreid gevolg van dikbuikige deftige heren met grote zonnebrillen op. Bedoeling was dat de president persoonlijk ter plaatse zou bekijken hoe het ging met het volksonderwijs. De president zou bij de plechtige afsluiting zijn van de basiscursus voor volwassenen. De dorpsschool zat stampvol mensen. In de ramen hing de jeugd naar binnen te gluren. Er hing ’n grote vlag van de republiek. Ook over een grote tafel hing de nationale vlag, op z’n plaats gehouden door een enorme vaas met bloemen. Diverse dorpsautoriteiten begroetten de president op min of meer retorische wijze, veel praten en weinig zeggen. Tot slot sprak een der afgestudeerde cursisten: ‘Mijnheer de President, ’t mooiste dat ik op deze cursus ontdekt heb is, dat ik en jij gelijk zijn. Jij bent ’n mens en ik ben ’n mens. Jij moet ’n goede president zijn en ik ’n goeie schoenmaker. Als jij geen goeie president bent, kan ik geen goeie schoenmaker zijn. Als ik geen goeie schoenmaker ben, kan jij niet lopen en geen goeie president zijn. Daarom zijn jij en ik evenveel waard…’. Er kwam een aarzelend handgeklap. Het gevolg van de president schoof onrustig heen en weer. De president glimlachte … diplomatiek. De volgende morgen vroeg zette de dorpsschoenmaker zich aan het werk… met veel plezier. Hij wist nu wat hij deed, en voelde zich bevrijd. Bevrijdingsdag – 5 mei – is een feestdag. Een dag waarop Nederland het einde van de Tweede Wereldoorlog herdenkt, dit jaar 76 jaar geleden. Ook een dag waarop we stilstaan bij vrijheid, democratie en mensenrechten. In de afgelopen dagen hebben we veel verhalen over bevrijding kunnen horen en lezen. Verhalen over 75 en 1 jaar terug, maar ook over de tijd daarna. Zo las ik in het dagblad Trouw een interview met het 16-jarige Syrische meisje Sara Denno en de 87-jarige Nederlandse mevrouw Blom-Post. Beide overleefden een oorlog. Sara was tien toen zij vanuit Aleppo naar Nederland vluchtte vanwege de oorlog in Syrië. Mevr. Blom-Post was zes bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Als dochter van de bekende verzetsman Johannes Post moest zij onderduiken. Als mevr. Blom terugdenkt aan het moment waarop ze zich voor het eerst echt vrij voelde, denkt ze aan narcissen. Toen ze na de bevrijding in Rijnsburg aankwam, waar ze met haar familie zou gaan wonen, zag ze de gele bloemen staan die haar nog altijd een geluksgevoel geven. “Voor het eerst dacht ik weer: dat is mooi. Dat had ik al lang niet meer gehad. Daarom gaat vrijheid voor mij vooral over kunnen genieten van dingen en niet meer bang hoeven zijn.” “Vrijheid is voor mij dat mijn familie bij elkaar kan zijn”, vertelt Sara. “Dat had ik voor het eerst in Nederland. De jaren daarvoor had ik mijn vader soms lang niet gezien.” ‘Ik vind wel”, zo gaat mevr. Blom verder, “dat ook in Nederland de vrijheid steeds meer onder druk komt te staan, vanwege de discriminatie die ik aan alle kanten zie toenemen.” Sara zegt: “Ik heb zelf ook wel eens meegemaakt dat mensen zeiden: ‘Ga naar je eigen land’. Dat was in groep zeven. Het raakte mij op dat moment niet echt, omdat ik wilde laten zien dat hun negatieve mening niets met mij doet.” “Dan ben je pas echt vrij, ook van binnen”, is de conclusie van mevr. Blom. “Als je je niet laat beïnvloeden door andere mensen of door je omstandigheden.” Dat laatste, dat zagen we ook bij de schoenmaker uit ons verhaal. En er valt natuurlijk nog veel meer over te zeggen. Maar voor nu – om over na te denken - is dit meer dan genoeg. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Lied van de vrede Lied 1014 1. Geef vrede door van hand tot hand, je moet die schat bewaren; bescherm haar als een tere vlam, behoed haar voor gevaren. 2. Geef vrede door van hand tot hand met liefde, onze redding; wees vriendelijk in woord en daad bewogen om Gods schepping. 3. Geef vrede door van hand tot hand, als brood om uit te delen; kijk ieder mens met warmte aan, zo kunnen breuken helen. 4. De sterke, zachte hand zij dank, die meer dan troost kan geven: als woorden stokken, spreekt de hand in vriendschap, steun en zegen. 5. Geef Christus door van hand tot hand, zijn liefde schenkt ons leven. Geef vrede door, geef haar een kans: een schat om uit te delen. Tekst: Fred Kaan – ‘Put peace into each other’s hand’ Vertaling: Andries Goovaart Gebed bij de zesde zondag van Pasen Het is uw geschenk, God, dat wij elke eerste dag het geheim van Pasen vieren met overtuiging en toewijding, breng ons er toe ook in ons doen en laten, alle zeven dagen, getuigenis af te leggen van wat wij samen vieren. Gezegend zijt Gij, God, uit uw handen komen goede gaven, uit uw mond komen woorden van leven, uit uw hart komt de Geest van uw liefde die ons bezielt en bemoedigt, uw ogen en oren zijn nooit van ons af; wil ons aanspreken met uw goede woorden, wil ons tot leven wekken door de kracht van uw Geest. Uit: Zondagswoorden – W.R. van der Zee Hemelvaart – donderdag 13 mei Met Hemelvaart zouden we met de kerkelijke gemeente van Suwâld, Tytsjerk en Ryptsjerk een openluchtviering hebben in Park Vijversburg. Net als vorig jaar gaat dit niet door. Toch is er wel voor deze dag om 9.30 uur via het YouTubekanaal van de kerk van Suwâld vanuit het bos van Ypey een klein meditatief moment met de predikant van Suwâld/Tytsjerk, ds. Binne van der Boon. U kunt dit vinden via het zoekwoord: Kerk Suwâld Hemelvaartsdag 2021. Laten we hopen dat het in 2022 wel mogelijk is om elkaar te ontmoeten! Collectes op zondag 9 mei Deze zondag is de eerste collecte bestemd voor noodhulp aan Syrische vluchtelingen. Miljoenen zijn door de oorlog hun land ontvlucht en grotendeels terechtgekomen in de buurlanden Libanon, Jordanië en Irak. Mede door de economische crisis en de coronapandemie is het des te lastiger een nieuw bestaan op te bouwen. Kerk in Actie ondersteunt deze Syrische vluchtelingen én de arme lokale families met een opleiding in sectoren waar veel vraag is naar personeel of met het opzetten van een eigen bedrijf. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnr.: NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. collecte Syrische vluchtelingen. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Kerknieuwsbrief 35 – 2 mei 2021 Meditatie: De wijnstok en de ranken n.a.v. Johannus 15:1-8 Met een prachtig beeld van ranken aan hun wijnstok schetst Jezus ons vanmorgen de relatie tussen zijn volgelingen en hemzelf. En beide hebben natuurlijk ook weer alles te maken met de wijngaardenier, die de wijngaard waarin de wijnstok met de ranken geplant is, bewaakt en bewerkt. Een veelzeggend beeld. Al vanaf het begin van het O.T. is de wijngaard een symbool voor een goede wereld; voor veiligheid en vrede en voor overvloed en toekomst. Niet voor niets was het eerste wat de verspieders uit het beloofde land meebrachten een wijnrank met één druiventros (Num.13:23). En deze druiventros, die was zo groot dat ze hem met twee man aan een stok moesten dragen. Voor het volk dat 40 jaar lang in de woestijn rond had gezworven, was dit van grote betekenis. In het beloofde land zou het leven goed zijn. En dit goede land, het was ook binnen handbereik! In een later stadium, in de achtste eeuw voor Christus wordt het volk Israël zélf door de profeten de wijngaard genoemd en is God, de Eeuwige, de landbouwer. In Jesaja 5:7 lezen we in het lied van de wijngaard: ‘Israël is de wijngaard van de HEER van de hemelse machten, de uitgelezen aanplant zijn de inwoners van Juda’. En even verder vinden we in ditzelfde Bijbelboek (vanaf 27:2) over die prachtige wijngaard: ‘Ik, de Heer, houd de wacht over mijn wijngaard, steeds opnieuw bevloei ik hem. Dag en nacht zal ik de wacht houden, zodat niemand hem kan schaden’. En we zien dan hoe de intieme en de zorgvolle relatie tussen de wijnbouwer en zijn kwetsbare wijnstokken voor de profeten het meest volkomen beeld is van de wijze waarop God, de Eeuwige, omgaat met zijn volk. De profeten beelden uit hoe God zelf als een wijnboer tussen zijn geliefde wijnstokken loopt. Hoe hij deze koestert en de stenen aan de stam loswrikt. Ze schilderen hoe God deze bemest en snoeit. Ditzelfde snoeien van God, noemt ook Jezus aan het begin van ons hoofdstuk in het evangelie naar Johannes. Nee, het beeld van de zwoegende wijngaardenier is niet te min om Gods dagelijkse en niet aflatende zorg voor zijn volk te omschrijven. Integendeel. Zo is de wijnbouwer van Israël! Dagelijks bekommert hij zich over zijn wijngaard. Zo is de God die zijn volk uit Egypte bevrijdde. Zo is de God die de hele wereld wil bevrijden. En als God dat zou willen, dan wij toch ook?! Het kan niet anders of dit heeft ook consequenties voor ons, die deel uitmaken van die grote wereld van God en die de droom van zijn goede wereld delen. En zo verwoordt Jezus dat ook in het gedeelte dat we vanmorgen gelezen hebben. En hij maakt het beeld daarmee nog completer, met daarin ook zijn eigen rol én die van ons. Immers zo zei hij: ‘Ik ben de wijnstok en jullie de ranken’. En ook voor jullie, de ranken, is een taak weggelegd. Jullie moeten vrucht dragen en dat kan alleen als je verbonden bent met mij! Ja, jullie moeten vrucht dragen en alles wat daarbij in de weg staat, wat het groeien en bloeien belemmert, moet weggesneden worden. Het zal duidelijk zijn, dit laatste vraagt ook zelfinzicht. Je zult bij jezelf moeten ontdekken wat er bij jou weggesneden zou moeten worden, wat er bij jou weggehaald moet worden om te groeien en te bloeien. Om positief tot ontplooiing te komen, om te leven in het voetspoor van Jezus zelf. Dan alleen, als alles wat dit in de weg staat, alles wat rot is en slecht, pas als dat alles verdwenen is, ben je in staat volop vrucht dragen. En dat geldt voor een individu, maar eigenlijk net zo goed voor een gemeenschap. Dat geldt in de kerk maar ook in een dorp of in de wereld als geheel. Alles wat daarin niet thuis hoort, zou als het ware gesnoeid moeten worden, zegt Jezus, opdat het goede een kans krijgt. Opdat de rank die verbonden is aan de wijnstok vrucht kan dragen. Opdat Gods bestuur van eerlijkheid en gerechtigheid openbaar wordt! Opdat het volk en de vele volkeren van deze tijd uit balling-schap bevrijd worden en recht wordt gedaan. Zodat de schepping weer tof is, als in dat prille begin. Ik ben de ware wijnstok, zegt Jezus, en als je met mij verbonden bent kun je vrucht dragen. En dat betekent, als we verder lezen dan vers 8, dat je elkander lief hebt zoals ik jullie heb liefgehad. Niet meer en niet minder. Dan alleen kan er geoogst worden. Dan alleen is er iets van Gods koninkrijk zichtbaar. Waar mensen elkaar liefhebben. Waar mensen elkaar tegemoet treden om elkaar vrijheid te schenken. Waar mensen elkaar helpen te groeien. Elkaar werkelijk ontmoeten. Elkaar in de ogen zien en elkaar van hart tot hart toespreken. Welkom in mijn wereld, las één van de jongeren een aantal jaren terug op 4 mei tijdens de Nationale Herdenking op de Dam: Welkom in mijn wereld. Daar waar racisme niet bestaat, waar liefde ademt in elk leven en niemand iemand haat. Waar geen conflicten zijn en niemand het woord corruptie kent. Waar alleen de kleuren van je hart vertellen wie je echt bent. Een wereld waarin politici geen loze beloftes uiten. Waar kinderen niet worden geboren om vervolgens te misbruiken. Waar een 2 minuten stilte niet nodig is. Waar een oorlog nooit geweest zou zijn en niemand zijn dierbaren mist. Mijn wereld is een wereld die zich laat zien in mijn dromen. Waar geluk en vrede heerst. Waar ieder mens in mag wonen en niemand een ander zijn leven beheerst. Welkom in een wereld, waarin alles magisch lijkt maar nog altijd een sprookje is ver van de werkelijkheid. Hier in onze wereld zal het moeten gebeuren. Ja hier, ook door mensen als wij, de ranken, verbonden aan die ene wijnstok, die zo geliefd is bij die ene wijnbouwer. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Lied van de wijnstok Lied 656: 1 en 3 1. Ik ben de wijnstok, mijn Vader, de wijngaardenier. Gij zijt de ranken, dus blijf in mij, ik blijf in u – dan vindt Hij vruchten hier. Zing voor de Vader, de wijngaardenier, dus blijf in Mij, Ik blijf in u – dan vindt Hij vruchten hier. 3. Laat dan mijn woorden uw waarheid en uw leven zijn; blijf in mijn liefde, zoals Ik in de Vader blijf – Gij zult vol vreugde zijn. – Bid om de geest, om het brood en de wijn, en al wat gij de Vader vraagt, zal u gegeven zijn. Tekst: Huub Oosterhuis Gebed bij de vijfde zondag van Pasen God, we zijn op zoek naar bouwstoffen om van te leven en te groeien. We zijn op zoek naar liefde, naar vriendschap en begrip. We lijken wel een boom, die wortelt in de aarde. Die voortdurend zoekt naar voeding en naar water. We zijn op zoek naar wat ons draagt, de grond van ons bestaan. God, wees de grond waarop wij staan. Geef voeding aan ons leven. Doe ons groeien. Doe ons bloeien. Maak onze wortels taai en sterk, zodat we houvast hebben, als het ooit gaat stormen in ons leven. Uit: Zeg het maar gewoon – Greet Brokerhof-van der Waa Collectes op zondag 2 mei De eerste collecte is vandaag bestemd voor Jong Protestant, de jeugdwerkorganisatie van de Protestantse Kerk. Deze ontwikkelt materialen waarmee jeugdwerkers en andere vrijwilligers de kerk tot een plek kunnen maken waar jongeren zich gezien, geliefd en veilig voelen. M.a.w. waar ze ervaren dat ze welkom zijn! U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnr.: NL52 ABNA 041 4141 415 t.n.v. Jeugdwerk Protestantse Kerk o.v.v. collecte Jong Protestant 2 mei. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Kerknieuwsbrief 34 – 25 april 2021 Naast onze online vieringen op de zondagmorgen, is er ook nog deze kerknieuwsbrief. Zo zijn we ieder op onze eigen plek toch even met elkaar verbonden. Mocht u de diensten willen volgen? Op de website van de kerk – www.pghurdegaryp.nl – wijst het zich vanzelf. Ook later is er nog een mogelijkheid via www.kerkdienstgemist.nl, Fryslân, Hurdegaryp, Nieuw Perspectief. Met de wekelijkse kerknieuwsbrief gaan we door tot we weer fysiek samen kunnen komen. Meditatie: De stilte zingt u toe n.a.v. Psalm 65 uit ons Liedboek Vanmorgen beginnen we onze online viering in de kerk met de muziek van Psalm 65. Een lofzang op God en op zijn schepping. En als je buiten om je heen kijkt, dan kun je je ook verwonderen over alles wat weer tot bloei en tot leven komt. In de eerste regel van ons lied lezen we: ‘De stilte zingt U toe, o Here, in uw verheven oord’. En hoe bizar, in deze coronatijd dus ook letterlijk. Ja, het is en blijft vooralsnog stil in de kerk. Tenminste wat de zang betreft, terwijl we toch eigenlijk een zingende gemeente zijn. En dat laatste niet zomaar, niet alleen om het zingen zelf en niet alleen met en voor elkaar, nee het is een zingen voor Gods aangezicht. Samen geven we uiting aan de spirituele dimensie van onze ontmoeting. Samen proberen we in muziek, in zang, op de een of andere manier ook in contact te komen met God. En ja, wat een gemis als dat niet kan! Ik heb wel eens gedacht: je kunt misschien beter over God zingen dan over God preken. Want het zingen kan je juist boven je dagelijkse bestaan uittillen. Kan ergens een diep verborgen snaar raken. Ja, je soms op de een of andere manier zomaar ontroeren. Het kan raken aan God, meer dan je ooit had kunnen denken. En zo las ik een keer over die bijzondere relatie tussen zingen en God: Wij weten van oorlog, van vluchten en dood, wij weten van armoede, ziekte en zorgen. Wij weten van honger, van onrecht en nood, wij weten van machteloos wachten op morgen. Wij zingen van vrijheid, van warmte en troost, wij bidden en zingen de wanhoop te boven. Wij zingen van liefde, van delen en brood, wij zingen veel verder dan wij kunnen geloven! Wij weten de wereld, wij weten de tijd wij zingen de toekomst, de eeuwigheid. Wij zingen ons hier weer - op adem - voor buiten, wij vragen om kracht om de weg weer te gaan; om te zien en om nooit onze ogen te sluiten voor wie er in kou en in tegenwind staan. Wij zingen van vrijheid, van warmte en troost. Help ons bevrijden, te strijden, te zorgen. Wij zingen van opstaan, van groeikracht en oogst. Wijs Gij ons de weg naar die wereld van morgen. Wij weten de wereld, wij weten de tijd, wij zingen de toekomst, de eeuwigheid. Schulte Nordholt, die voor ons liedboek verschillende hymnen uit het Latijn heeft vertaald, zei eens: “Er blijft in het zingen altijd een geheimzinnige meerwaarde; het loven van God is nu eenmaal niet alleen een zaak van de rede, maar van het hele bestaan. Het verheft een mens boven zichzelf. Het maakt de leerling tot meester, want ieder kan meer op de lippen nemen dan hij zelf voor mogelijk had gehouden.” En dat zien we ook in die mooie woorden hierboven. Nee, een kerkdienst zonder zang, lange tijd hebben we ons dat niet voor kunnen stellen. En dan toch. Gelukkig, het kan nog wel thuis, ook al missen we dan de anderen om ons heen. En de ene keer zal dat dan schoorvoetend zijn, als in een ‘Heer, ontferm U’, de andere keer voluit als in een lofzang, net als in de psalm van vandaag. Ja, vol lof spreekt de psalmist zich uit over God. En hij heeft daar alle reden toe, want God doet hem als het ware thuis komen. God hoort zijn gebeden. God vergeeft wat hij als kwetsbaar mens heeft misdaan en God neemt hem op in zijn huis. Deze God, zegt hij, overlaadt u met alle goeds. En met overweldigende beelden uit de natuur zet hij zijn woorden kracht bij. U brengt de mensen tot juichen, van het oosten tot het westen. U hebt zorg voor de schepping en het welzijn van de mensheid. De weidegrond is overdekt met kudden, de dalen gevuld met koren. Zij zingen en juichen elkaar toe. Laten we hopen en bidden dat er aan deze lofzang nooit een einde is en dat ook wij weer samen mee gaan doen! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een klein gloria – Aan U, Vader alle glorie (melodie Lied 103 c) 1. Aan U, Vader, alle glorie om het lichten van uw trouw, die met vrede uit den hoge onze aarde nieuw bedauwt. U de ere, U de glorie, zon die ons in leven houdt. 2. Om de Zoon U alle glorie, woord van eer ons toegezegd. Vleesgeworden vriend en naaste, ons tot brood voor onderweg. U de ere, U de glorie, woord op onze tong gelegd. 3. Door de Geest U alle glorie, die als lofzang in ons leeft en als nieuwe wind de aarde eenmaal haar gelaat hergeeft. U de ere, U de glorie, adem die in mensen leeft. Tekst: Sytze de Vries Uit: Het liefste lied van overzee Gebed bij de vierde zondag van Pasen In Jezus, de mensenzoon, vol van mededogen, bewogen om mensen, zich verzettend tegen aangedaan lijden, zich verzettend tegen liefdeloze wetten en regels – in die mens bent U gekomen, was U aanwezig. Door Hem hebben wij een vermoeden gekregen van uw Goedheid, van uw wil om het goede te bevorderen. U wilt de krachten bundelen van alle mensen die het goede willen, opdat uw rijk gestalte krijgt. Wij bidden U: mag het goede onder ons en in ons versterkt worden, geïnspireerd door Jezus Christus, de mens der mensen. Uit: Om levensmoed – Marinus van den Berg Collectes op zondag 25 april De eerste collecte is vandaag bestemd voor Binnenlands Diaconaat en dan met name voor de Stichting Vrolijkheid. Deze organisatie ontwikkelt wekelijks voor jongeren in de verschillende asielzoekerscentra creatieve activiteiten als dans, theater en muziek. En wat kan zo’n ontspanningsmoment welkom zijn! Zie voor meer info ons kerkblad van april. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnr.: NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. collecte De Vrolijkheid. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Kerknieuwsbrief 33 – 18 april 2021 Vandaag starten we met onze online vieringen. Zonder de aanwezigheid van u als gemeenteleden en ieder op onze eigen plek. Maar op deze manier zijn we toch even met elkaar verbonden. Als u inlogt op de website van de kerk – www.pghurdegaryp.nl – wijst het zich vanzelf. Ook later kunt u de dienst nog terug kijken en luistern via: www.kerkdienstgemist.nl >> Fryslân >> Hurdegaryp >> Nieuw Perspectief. Met de wekelijkse kerknieuwsbrief gaan we door tot we weer fysiek samen kunnen komen. Meditatie: Wie of wat is wijs? n.a.v. Johannes 21: 1-14 Allereerst een vertelling van de joodse geleerde Martin Buber over de ware wijsheid: Rabbi Chajim stond eens aan het raam en keek op straat. Toen hij een man voorbij zag gaan, klopte hij tegen de ruit en beduidde hem binnen te komen. Zodra deze in de kamer was, vroeg rabbi Chajim hem: ‘Zeg eens, als jij een dikke beurs met geld zou vinden, zou je hem dan aan de rechtmatige bezitter teruggeven?’ ‘Rabbi’, antwoordde de man, ‘natuurlijk zou ik, als ik de eigenaar kende, hem het gevondene zonder uitstel geven’. ‘Je bent een dwaas’, zei rabbi Chajim. Weer ging hij bij het raam staan, riep een andere voorbijganger en legde hem dezelfde vraag voor. ‘Ik ben toch geen dwaas’, antwoordde die, ‘dat ik een geldbeurs, die ik eerlijk gevonden heb, weer teruggeef’. ‘Een booswicht ben je’, zei de rabbi en liet een derde binnenkomen. Deze gaf ten antwoord: ’Rabbi, hoe kan ik weten wat ik zal doen? Hoe kan ik weten of het mij zal gelukken over de boze aandrift te zegevieren? Misschien overmant hij mij en eigen ik mij het vreemde goed toe; maar misschien ook staat God, gezegend zij Hij, mij bij tegen hem en geef ik hetgevondene terug aan wie het toebehoort’. ‘Hoe voornaam zijn je woorden!’ riep de tsaddik, ‘Jij bent de ware wijze’. Wijs zijn, dat is levenskunst. Op de juiste manier reageren, op de juiste manier handelen, denken, spreken, zwijgen soms. Op de juiste manier in de wereld staan en omgaan met elkaar, met God en de naaste. Het zal duidelijk zijn, daarin zullen we nooit volleerd zijn. Onze bron van wijsheid is in de oudtestamentische traditie belangrijker dan zilver en goud en kostbaarder dan koralen. Het leven is immers veel en veel meer dan onze have en goed. Veel en veel meer dan verstandelijke kennis die we opdoen. Veel en veel meer dan hard werken en winst maken. Leven naar God, levenswijsheid, heeft eerder te maken met liefdevolle betrokkenheid op elkaar. En met het samen de aarde bewonen en bewerken, opdat het een ieder goed gaat. Opdat een ieder tot zijn of haar recht komt. Toch zijn er van die momenten dat het leven ons zwaar kan vallen, dat we het even niet meer zien zitten. Eenzelfde ervaring als die we tegenkomen in het evangelie naar Johannes. Het eigenlijke verhaal begint bij Simon Petrus, die gaat vissen en aan de anderen vraagt of ze meegaan. Een mens moet toch wat. En ze doen wat ze altijd al hebben gedaan en misschien is dat ook wel hun redding. Echter vooralsnog staat het er droevig met hen voor, wat duidelijk wordt uit het vervolg. De hele nacht vingen ze niets! De netten bleven leeg. Hun inspanningen werden niet beloond. Ja, even leeg als het net was de inhoud van hun leven. Er moest iets gaan gebeuren. Ze moesten opnieuw aangesproken worden. En zo gebeurde. Toen het al ochtend werd, lezen we, vroeg een onbekende: ’Hebben jullie soms iets te eten?’ Plotseling wordt er een appèl op hen gedaan, zoals bij elke vraag die van de overzijde, dus van de kant van God, aan de mens wordt gesteld. Zo vraagt God aan Adam na de zondeval: ’Mens, waar ben je?’ Waar sta je in het leven en wat heb je er tot nu toe van gemaakt? Voor jezelf maar ook voor anderen? En nadat Kaïn zijn broer Abel had gedood, stelt God ook hem een soortgelijke vraag: ’Kaïn, wat heb je gedaan?’ Niet dat God dat niet weet, maar Kaïn moet zelf de zwaarte van zijn daad beseffen. Ja, hijzelf moet zich daar bewust van worden. Elke keer als er in de bijbel een vraag van Godswege komt, wordt het doen en laten van de mens ter discussie gesteld. Hoe ver ben je gekomen? Wat heb je tot nu toe gedaan? Wat had je eventueel anders kunnen doen? Hoever ben je op jouw levensweg, op jouw weg van wijsheid? Of, waaruit bestaat jouw levenskunst? En in al die vragen en de bezinning daarop, komt de mens steeds dichter bij zijn eigen kern. Ja, mens waar ben je? Kinderen, wat heb je? In het horen van die stem, daar ligt het begin. Het begin van het eigen onderzoek, het begin van de weg van ommekeer en van heel-wording, van opstanding en wijsheid. De discipelen moeten erkennen dat ze op dat moment helemaal niets hebben. En dan draagt de onbekende hen op hun netten aan de rechterzijde uit te werpen. Soms is het nodig al het oude even te laten rusten. Soms is het nodig op te ademen aan iets nieuws en je open te stellen voor iemand of iets anders. Om zo weer op het spoor te komen van je eigen bron. Om zo de inhoud in je eigen netten weer te zien. En de vissers, ze deden wat Jezus van hen vroeg en hun netten werden gevuld met grote vissen, welgeteld honderddrieënvijftig. Dit laatste, soms wordt het gezien als een beeld van ons leven met alle levenservaringen die daarin zijn opgeslagen. Een heel net vol, dat we met ons meeslepen en dat ook in je eentje te zwaar kan zijn. Maar gelukkig, dan zijn er ook de anderen om ons heen, die ons helpen dragen. Eenmaal met beide voeten terug op moeder aarde, brandt er al een vuur en ligt er brood en vis. Ja, God schenkt ons alles en aan zijn wijsheid, daar hoeven wij niets aan toe te voegen. We hoeven alleen maar aan te schuiven. De maaltijd is al gereed. Toch vraagt Jezus of de leerlingen de vis willen brengen die ze zelf gevangen hebben. Het resultaat van hun inspanning, het mag er wel degelijk bij! Nee, dat God alles voor ons betekent, wil niet zeggen dat onze daden er niet meer toe doen. Integendeel. Hebben jullie soms iets te eten, vraagt Jezus. Wat is jullie toespijs? Wat hebben jullie te bieden? Wat doen jullie met je bron van wijsheid? En zo gebruikten ze samen de maaltijd, betrokken op elkaar. Zo vormden ze samen een gemeenschap als een blauwdruk voor goed leven. En opnieuw werd het brood gebroken en rondgedeeld en daarna de vis. Opnieuw was er genoeg voor iedereen. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een lied van Pasen Lied 642 1. Ik zeg het allen, dat Hij leeft, dat Hij is opgestaan, dat met zijn Geest Hij ons omgeeft waar wij ook staan of gaan. 2. Ik zeg het allen, en de mond van allen zegt het voort, tot over ’t ganse wereldrond de nieuwe morgen gloort. 8. ’t Is feest, omdat Hij bij ons is, de Heer die eeuwige leeft en die in zijn verrijzenis alles herschapen heeft. Tekst: Novalis – ‘Ich sag es jedem, dass er lebt’ Vertaling: Ad den Besten Gebed bij de derde zondag van Pasen O God, een wereld is voor ons open gegaan, een wereld met al zijn schaduw en schemer gezet in de zon van uw heil; zend ons die wereld in, o God, als opgewekte mensen, met nieuwe ogen, nieuwe oren. Uit: Zondagswoorden – W.R. van der Zee Collectes op zondag 18 april Vandaag is de eerste collecte bestemd voor de Stichting Steunfonds Vluchtelingenwerk Tytsjerksteradiel, zie voor meer info ons kerkblad van april. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening: NL36 INGB 0003 5849 77 t.n.v. Stichting Steunfonds Vluchtelingenwerk Tytsjerksteradiel. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Kerknieuwsbrief 32 – 11 april 2021 Volgende week, zondag 18 april, starten we met onze online vieringen. Vooralsnog zonder de aanwezigheid van u als gemeenteleden, maar in elk geval is dit een mooi begin. Ieder op onze eigen plek zijn we toch met elkaar verbonden. Als u inlogt op de website van de kerk – www.pghurdegaryp.nl – wijst het zich vanzelf. Ook later kunt u de dienst nog volgen via: www.kerkdienstgemist.nl, Fryslân, Hurdegaryp, Nieuw Perspectief. Met de wekelijkse kerknieuwsbrief gaan we door tot we ook fysiek weer samen kunnen komen. Verder is er voor vandaag nog een laatste videoboodschap te zien. En daarbij gaat onze grote waardering uit naar Berend Wijmenga, die elke week opnieuw een prachtig filmpje verzorgde. Heel veel dank daarvoor! Meditatie: Een nieuw begin n.a.v. Johannes 20: 19, 24-31 Vorige week vierden we Pasen. En nu? Heeft het iets met ons gedaan? Is het nu anders dan voorheen? In het evangelie naar Johannes was daar even het gevoel van bevrijding. ‘Ik heb de Heer gezien!’, zei Maria tegen de discipelen. Maar vandaag, in het vers daarna, was heel die vreugde alweer verdwenen. De leerlingen zitten bij elkaar. In angst en beven. De ramen dicht, de deuren goed op slot. Ja, na die vreselijke dagen waarin hun Heer gevangen werd genomen, werd gedood en begraven, zochten ze hun toevlucht bij elkaar, bang voor alles wat ook hen boven het hoofd zou kunnen hangen. Nee, ze vertrouwen het nog niks en het lijkt alsof die woorden van Maria niet gesproken zijn. Die woorden dat Jezus nog volop aanwezig was. Misschien zelfs sterker dan ooit! En dan opeens verschijnt Jezus in hun midden en zegt: “Ik wens jullie vrede!” Een alledaagse groet, die ontelbare keren door mensen werd uitgesproken, net als wij iemand het beste wensen. Maar ook een groet die door alles wat er intussen is gebeurd, weer heel veelzeggend wordt. Ineens weer de betekenis krijgt als oorspronkelijk bedoeld. Ik wens jullie vrede. Ik wens jullie shalom. Ja, met hart en ziel wens ik je toe dat je niet meer bang bent, maar alle ruimte krijgt om weer te leven! Wij zouden het elkaar ook kunnen wensen. Ik wil graag dat het je goed gaat. Dat je tot je recht komt. Dat je je kunt ontplooien. Dat je je vleugels uit kunt slaan. Ik hoop dat je gelukkig wordt. Dat je in harmonie kunt leven met jezelf, met anderen, met God. Dat je hoe dan ook als mens tot je bestemming komt. Hoe mooi zou dat zijn! Ik wens jullie vrede! Je zou ook kunnen zeggen: Jezus wekt de leerlingen weer tot leven, net als God ooit in het scheppingsverhaal de mens de levensadem gaf. Jezus herschept hen als ze mismoedig en terneergeslagen bij elkaar zijn. Geeft hen nieuwe moed, doet hen opleven en overleven. Ja, leert hen opstaan! Als kinderen die gevallen zijn, neemt hij hen bij de hand en zegt als het ware: toe maar. Probeer het nog maar een keer. Je kunt het wel! En dan dringt het tot de leerlingen door. Het leven met Jezus was goed en dat blijft ook zo. En, ‘Wij hebben de Heer gezien!’, zeggen dan ook zij tegen Tomas die dit alles heeft gemist. M.a.w. we zijn tot het inzicht gekomen dat de weg van Jezus, dat zijn liefde en vrede geen einde kent. En Tomas? Ja, hij wil dit wel beamen, maar hij kan het niet. Nog niet. Hij wordt gekweld door allerlei vragen. Hij heeft zijn twijfels. Hij wil meer zien, meer weten, meer begrijpen. Jullie zetten je maar al te snel over de verschrikking van Goede Vrijdag heen, lijkt Tomas te zeggen. En jullie troosten je met prachtig klinkende woorden over opstanding en zogenaamde verschijningen. Jullie spreken heel mooi over vergeving en verzoening, alsof er niets gebeurd is deze laatste dagen. Maar ik? Nee, zover ben ik nog niet! Is Tomas een mens die juist zijn vinger wil leggen op al die plekken van het leven die pijn blijven doen? En heeft hij daarom moeite om het vele leed op aarde te overstemmen met de jubeltonen van Pasen? Nee, geloof in opstanding, de mogelijkheid dat uit lijden nieuw leven wordt geboren, dat na dood ook weer aandacht en liefde voor leven ontstaat, dat is niet vanzelfsprekend. En ontkennen dat die kant van het leven er ook is, die eenzaamheid en pijn, ook dat helpt in geen geval! En misschien dat dát Tomas dan juist ook helpt. Die houding van Jezus, die zegt: Leg je vingers maar hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand maar in mijn zij! Inderdaad: ik ben het! En ja, ik heb geleden. De wonden, ze zijn nog zichtbaar en tastbaar. Jezus accepteerde Tomas zoals hij was, met al zijn vragen en aarzelingen. Met al zijn onverwerkte pijn. En tegelijkertijd zei hij: ook jou wens ik vrede. Ja, juist jou wens ik toe dat je verder kunt. Dat je kunt leven, de dood voorbij. En toen zag ook Tomas. Inderdaad: er is een nieuw begin! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een prachtig lied vol leven, hoe dan ook Lied 982 (lied van de maand april) 1. In de bloembol is de krokus, in de pit de appelboom, in de pop huist een belofte: vlinders fladderen straks rond. In de koude van de winter groeit de lente ondergronds, nog verborgen tot het uitkomt, God ziet naar de schepping om. 2. Elke stilte kent zijn zingen, zoekt een woord en melodie, ieder duister wacht een morgen in dat licht is alles nieuw. Het verleden bergt de toekomst, wat die brengt, je weet het niet, nog verborgen tot het uitkomt, God alleen herschept en ziet. 3. In ons einde is de aanvang, in de tijd oneindigheid, in de twijfel ligt geloven, in ons leven eeuwigheid, in de dood het nieuwe leven, overwonnen alle strijd, nog verborgen tot het uitkomt, God alleen herkent die tijd. Tekst en melodie: Natalie Allyn Wakeley Sleeth Vertaling: Andries Govaart Gebed bij de tweede zondag van Pasen God van eeuwige ontferming, door de viering van het paasfeest wekt Gij ieder jaar opnieuw ons geloof tot nieuw leven; leid ons in uw liefde verder, dat wij de geheimen leren verstaan van het water dat ons reinigt, van het bloed dat ons verlost, van de Geest door wie wij zijn herboren. God boven alles en allen, wij komen tot U en ons hart is verdeeld: wij geloven en wij twijfelen, wij hopen en wij zijn bezorgd, wij danken en wij klagen; o God, neemt Gij ons leven in handen en voeg ons hart tezamen in de gedachtenis van uw daden, in de verwachting van uw toekomst. Uit: Zondagswoorden – W.R. van der Zee Pastoralia Wij denken aan de familie Van Buiten. Op dinsdag 6 april is plotseling ons gemeentelid mevr. Bertha van Buiten-Winters in de leeftijd van 77 jaar overleden. Moge God zich over allen ontfermen. Collectes op zondag 11 april Vandaag is de collecte bestemd voor de Federatie Christelijk Jeugdwerk Tytsjerksteradiel. FCJT is een organisatie die zich richt op alle jeugd en jongeren binnen onze gemeente. Daarnaast is ze actief in het geven van voorlichting o.a. aan ouders over alcohol- en drugspreventie en allerlei verslavingen. Zie voor meer info ons kerkblad van maart. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening: NL 32 RABO 0349 855 102 t.n.v. Federatie Christelijk Jeugdwerk Tytsjerksteradiel. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Vandaag is er een laatste videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 31 – 4 april 2021 n.a.v. Johannes 20: 1-18 Op de Goede Vrijdag leek alles verloren. Geen wonder, immers de dood van een geliefde of de dood van een goede vriend slaat diepe wonden! Zo ook bij Maria uit Magdala. Jezus, haar Heer en haar levenszin, hij is weg! En huilend staat ze dan ook bij het graf. Maar dan? Er is meer! Zich buigend naar het graf, zag ze twee engelen in witte kleren zitten. Zijn het boodschappers van God en zien ze ook haar? Ja. ‘Waarom huil je’, vroegen ze haar. Ze waren bewogen, erkenden haar verdriet, hadden aandacht voor haar. En Maria, ze vertelde van haar gemis en haar zoektocht. Gezien en gehoord worden, het lijkt een eerste stap om weer vooruit te kunnen gaan. In elk geval kwam Maria in beweging. Ze keek om en zag Jezus staan, nog zonder te weten dat hij het was. Hoe kan het ook anders als de zwaarte van het leven je te pakken heeft. ‘Waarom huil je’, vroeg ook hij, ‘wie zoek je?’ Opnieuw wist ze zich gezien en gehoord. Het was alsof ze voelde: ik mag er zijn! In al mijn hulpeloosheid, in al mijn neerslachtigheid, in al mijn radeloosheid. En het noemen van haar naam ‘Maria’, als een liefdevolle roep, het deed haar oprichten. Ja, opnieuw is er meer! Iemand die jou de moeite waard vindt. Die je kent bij je naam. Er is weer leven. Er komt weer ruimte. Er gloort weer toekomst! ‘Rabboeni’, riep ze uit. Misschien ook in herinnering roepend wat hij haar altijd had geleerd. Rabboeni! Dat betekent meester. En zij wist: alles wat ik van hem, mijn leermeester, heb meegekregen, het is niet verloren gegaan. Het is niet voorbij. Nee, meer nog dan anders staat mij nu voor ogen wat te doen. Meer nog dan anders, wordt mij duidelijk dat ook ik leven te geven heb. Door de stem van Jezus zag ze weer licht. Door het roepen van haar naam voelde ze weer nieuwe krachten komen. Ze was opnieuw aanwezig. Ja, Pasen, het is een nieuw begin. En een uitnodiging tot leven. Leven zoals Jezus dat heeft verwoord en ons heeft voorgedaan. Hij die oog had voor de kleine en de geringe. Voor wie honger had en dorst. Hij, voor wie niemand niemand was! In die liefde, leerde hij, ga ik jullie voor. In die liefde heb ik mijn leven geleefd. Blijf dan in deze, mijn liefde. In hoe je omgaat met elkaar. In hoe je luistert naar een ander. In je aandacht voor wie er op je pad komt, in je medeleven en je medelijden. In hoe je het recht weet hoog te houden en de waarheid. In hoe je God als de jouwe belijdt, juist in al je doen en laten. ‘Houd me niet vast’, zei Jezus tegen Maria, en ‘Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar mijn God, die ook jullie God is.’. En zo is Pasen ook het feest van onze verbondenheid met God, zou je kunnen zeggen. Een verbondenheid die door niets verbroken kan worden. Zelfs niet door de dood. De engelen bij het graf, zij wezen Maria als eerste de weg. En het wit van hun kleren weerspiegelden het licht van de nieuwe schepping. Je mag verder Maria en je kan ook verder! Hier in de hof is al je zuchten weer op adem gekomen. Immers het licht is uitgezaaid! De schepping als bloementuin ontwaakt. Jij en wij mogen leven als nieuwe mensen. Ja, het licht is uitgezaaid! en op de wieken van dit licht, ontwaken we, zingend in de zon. Nooit stralender een eerste dag waarop God ons, met liefde, voor zich won! We mogen opstaan! Onder een nieuwe hemel op aarde! Ik wens u allen gezegende Paasdagen en goede moed! ds. Geke Westra Een prachtig Paaslied – lied 634 1. U zij de glorie, opgestane Heer, U zij de victorie, U zij alle eer! Alle menselijk lijden hebt Gij ondergaan om ons te bevrijden tot een nieuw bestaan: U zij de glorie, opgestane Heer, U zij de victorie, U zij alle eer! 2. Licht moge stralen in de duisternis, nieuwe vrede dalen waar geen hoop meer is. Geef ons dan te leven in het nieuwe licht, wil het woord ons geven dat hier vrede sticht: U zij de glorie, opgestane Heer, U zij de victorie, U zij alle eer! Liturgische schikking In deze liturgische schikking voor Pasen zien we:
Zoveel vragen beheersen altijd maar weer ons bidden, vandaag moeten wij boven al U danken! Voor het licht dat toch telkens weer doorbreekt. Voor het weten, soms, hoe nabij Gij ons zijt. Voor de liefde, die wij ontvangen. Voor de kleuren en de lach, die ons leven sieren. Voor mensen die durven opstaan. Voor mensen die durven blijven zingen. Voor mensen die genezen, helen en troosten. Voor momenten van vriendschap, gemeenschap, liefde. Voor momenten van hoop en moedgevende woorden. Voor momenten van leven, dat de kleur van uw toekomst kent. Om dit alles danken wij U, omdat uw Rijk niet ver van ons is. Uit: Zo lang wij adem halen – Sytze de Vries Collectes op zondag 4 april Deze zondag collecteren we voor een toekomst voor kansarme kinderen in Zuid-Afrika. Samen met christelijke partners helpt Kerk in Actie jongeren in Pretoria de cirkel van armoede en uitzichtloosheid te doorbreken en licht te brengen in hun bestaan. Zie voor meer info ons kerkblad van maart. U kunt uw bijdrage overmaken via NL 89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie te Utrecht o.v.v. Kinderen Zuid-Afrika. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook op deze Paaszondag is weer een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 30 – 28 maart 2021 Meditatie: Heden hosanna, morgen kruisig Hem n.a.v. Marcus 14: 1-11 Het is vandaag Palmpasen. De zondag van de intocht, maar ook van de passie, het lijden. Van opgetogenheid én ingetogenheid, van leven en dood. Feestelijk wordt Jezus ingehaald, zittend op een ezel, wars van enig machtsvertoon. En de mensen, ze zwaaien met hun groene takken naar hem als was hij hun nieuwe koning. Tegelijkertijd horen we in het evangelie van vandaag ook de dreigende taal van gevangenschap en van verraad. En we horen van de zalving door een onbekende vrouw als een soort voorbereiding op Jezus’ begrafenis. Als we het gedeelte in Marcus goed bekijken, valt op dat hier eigenlijk drie gebeurtenissen achter elkaar te vinden zijn. Het hoofdverhaal - over de vrouw die Jezus’ hoofd zalft met de zeer kostbare nardusbalsem - staat precies ingeklemd tussen twee andere, dreigende situatieschetsen. Immers in de beginregels lezen we dat de hogepriesters en Schriftgeleerden op zoek zijn op welke wijze zij Jezus door een list in handen zouden kunnen krijgen om hem te doden. En aan het slot vinden we de zin dat Judas Iskariot opstaat en naar de hogepriesters gaat om Jezus aan hen over te leveren. Het is duidelijk: de spanning neemt toe en het wordt nu echt gevaarlijk voor Jezus. Wij gaan naar het middelste verhaal. Een wonderlijk, maar ook heel ontroerend verhaal. We zijn getuige van een groots gebaar van liefde dat in schril contrast staat met de dreiging eromheen en toch heeft het daar ook alles weer mee te maken. De gebeurtenis speelt zich af in Betanië. Daar komt die onbekende vrouw bij Jezus met haar vaasje dure nardusbalsem. Ze brak het vaasje stuk en goot de olie uit over zijn hoofd. De naam van de vrouw wordt niet genoemd. Het gaat Marcus er kennelijk niet om wie of wat zij is, maar wat ze doet. En dat vreemde gebaar van haar brengt ontzetting teweeg bij de aanwezigen. Want ze zalfde Jezus niet met een paar druppels van haar kostbare olie, maar de hele kruik goot ze leeg. Het doet denken aan de oudtestamentische traditie waar ook dikwijls een profeet het hoofd van de joodse koning zalfde. En in die zin was het gebaar van de vrouw dan ook een soort profetische erkenning. Voor haar is hij de Gezalfde; de Messias. Juist voor hem had ze alles dan ook over. En in haar grootse liefdesgebaar liet ze dat zien. De kritiek is niet van de lucht. Ja, het praten over deze handeling van de vrouw neemt meer verzen in beslag dan het beschrijven van de daad zelf. Zonde van het geld! zeiden de omstanders. Hoe haalt ze het in haar hoofd, deze verkwisting. En eigenlijk snap je dat ook wel als je bedenkt dat driehonderd denarie in die tijd een jaarinkomen van een arbeider betekende. Zoveel geld, verspild in één nutteloos gebaar! En dát in de week voor het grote Joodse paasfeest. Bij uitstek de tijd waarin de vrome joden de plicht hadden aalmoezen te geven aan de talloze behoeftigen. Ja, met een jaarsalaris, daar kon je en kun je toch heel wat mensen mee helpen. Jezus neemt de vrouw echter in bescherming: ‘Zij heeft iets goeds voor mij gedaan!’ En dat zegt hij, die elders in het evangelie de rijke jongeling juist aanspoort om zijn geld aan de armen weg te geven. Kennelijk is nu een heel specifiek moment aangebroken. Ja, nu is het moment aangebroken dat andere prioriteiten vraagt. Nu is het Jezus zelf naar wie zorg uit mag gaan. Zeker, nu tot zijn dood besloten is. Ja, nu is het tijd dat zijn lichaam wordt klaargemaakt voor de begrafenis. En een zalving, dat is een allerlaatste dienst die men een dierbare nog bewijzen kan. Het zal duidelijk zijn: het doen van goede werken gaat om meer dan het geven van geld. We zien dat ook bij de zeven werken van barmhartigheid, die deze 40 dagen centraal staan bij Kerk in Actie en met name vandaag bij dat zorg dragen voor de doden. En je zou kunnen zeggen, deze onbekende vrouw, die juist daardoor voor altijd bekend zou blijven, zij nam daar al een voorschot op. Waarmee de hele wereld weten zal dat de liefde voor een ander meer waard is dan wat dan ook. En daarom ging ook Jezus die weg van het kruis. Immers zo lief had hij zijn mensen dat hij vasthield aan de God van gerechtigheid en vrede. En met Pasen zien we dat God Jezus daarom lief had en werd zijn vernedering juist zijn verhoging. Met dit in gedachten wens ik u allen goede moed! ds. Geke Westra Een kinderlied voor Palmpasen – lied 555 Refrein: Dans en zing, hosanna voor de koning; dans en zing, hosanna voor de Heer! 1. Op een ezel komt Hij aan om naar Jeruzalem te gaan. Refrein 2. Zwaai de takken heen en weer: zegen en vrede voor de Heer! Refrein Tekst: Jan D. van Laar Een gebed bij de zesde zondag van de 40-dagen Als een mens onder de mensen, bereid tot het uiterste te gaan, tot zelfs een vernederende dood, werd uw grote Zoon, God, een bezielend voorbeeld van wat dienstbaarheid betekent; geef ons de bereidheid deel te nemen aan zijn dienst, dan zal zijn opstanding uit de dood onze eigen vreugde worden. Uw sprekend evenbeeld, God, die mensen eindeloos liefhad, eerst werd hij de hemel in geprezen en toen tot op de bodem afgebroken, maar niets kon hem weerhouden de koninklijke weg te gaan; help ons rechtop te blijven staan en tot het einde overeind te houden dat hij de mens van U is die onze wereld heeft veranderd. Uit: Zondagswoorden – ds. W.R. van der Zee Collectes op zondag 28 maart Deze zondag is de collecte bestemd voor de PaasChallenge van Jong Protestant. Een verrassend spel voor jongeren om het verhalen van Pasen dichterbij te brengen. Zie voor meer info in Twalûd. U kunt uw bijdrage overmaken via NL 52 ABNA 041 4141 415 t.n.v. Jeugdwerk Protestantse Kerk o.v.v. collecte 40dagentijd. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Stille week Verder ontvangt u bij deze kerknieuwsbrief ook een kleine liturgische handreiking voor de Stille Week. Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook op deze zondag is voor jong en oud er weer een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 29 – 21 maart 2021 Meditatie: Nog even en het is Pasen n.a.v. Johannes 12: 20-33 De lezing voor vandaag is een lastige. We komen allemaal uitspraken van Jezus tegen die nauwelijks te vatten zijn. En hadden we verder gelezen, dan was duidelijk geworden dat ook de omstanders en de leerlingen nog heel veel vragen hadden. Daar komt nog bij dat ze het waarschijnlijk ook niet fijn vonden dat Jezus over zijn eigen dood ging spreken. In korte oneliners laat Jezus weten wat er staat te gebeuren en wat er van zijn volgelingen wordt gevraagd. Het lijkt wel een soort van ‘tekentaal’, net als ook Johannes veelvuldig gebruik maakt van ‘tekentaal’ om Jezus te duiden. Zo speelt Johannes vaak met woorden en beelden als licht en duisternis, als waarheid en leugen of eeuwigheidsleven en dood. Wat telkens weer zoveel wil zeggen als leven mét of leven zónder God. Ja, en dát in het hier en nu. In het alledaagse bestaan en niet zozeer later, voorbij de dood. Nee, bij Johannes betekent leven met eeuwigheidswaarde, dat hier op aarde de relatie tussen de mens en God weer is hersteld; dat de mens het duister, het kwaad, de zonde, de dood heeft achtergelaten en in het licht is komen te staan. En daarmee in het volle Leven! En Jezus, zo leert Johannes, hij gaat ons hierin voor als een inspirerende en vernieuwende kracht. Hij die door de dood heen trouw is gebleven aan God en zijn mensen. En die daarom – in woorden van Johannes – door zijn Vader werd verhoogd.Jezus is, in tekentaal, de graankorrel die in de aarde viel en stierf om rijke vrucht te dragen. En dat nog steeds. Ook zo’n tweeduizend jaar later. Immers nog steeds hebben die woorden van God betekenis dankzij Jezus zijn zoon. Ja, hij is Gods levende woord, zo horen we aan het begin van het evangelie, maar ook vlees en volop mens! Een mens ook met emoties en angsten, net als wij. Want zo klonk in onze tekst uit Jezus’ mond: ‘Nu ben ik doodsbang. Wat moet ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan mij voorbijgaan?’ Het zijn bekende woorden uit de Psalmen, die later ook in de hof van Getsemane zullen klinken. Ja, ‘ik vrees voor mijn leven’, lezen we in Psalm 6. ‘Keer terug Heer, spaar toch mijn leven, toon mij uw trouw en red mij.’ Deze woorden snappen we wél! Net als wat volgt en tegenslag ons ten deel valt. ‘Moe ben ik van zuchten, schrijft de psalmist, ‘elke nacht is mijn kussen nat, mijn bed doorweekt van tranen. Mijn ogen zijn gezwollen van verdriet, roodomrand van alles wat mij benauwt’. Ja, hoe herkenbaar soms! Toch….het evangelie, de schrijver Johannes, Jezus zelf, ze tonen ons meer en dat getuigt van Jezus’ kracht! Want zo lezen we, Jezus zei: ‘Maar hiervoor ben ik juist gekomen’: voor dit uur! En daarom: ‘Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader’. Ja, hij geeft zich als het ware vol vertrouwen over, aan zijn opdracht, aan God.En eigenlijk zouden we nu ook nog Psalm 8 moeten lezen, die begint en eindigt met de woorden: ‘Heer, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde’. Gods naam is sterker dan wat dan ook, leert Jezus ons. Zijn naam bevrijdt uit ballingschap. Zijn naam trekt je door de diepten van het water heen. Zijn naam doet je weten van gerechtigheid en wijst je naar de ander. En dan juist die ongeziene en die ongekende. Dát te zeggen, zó te doen, dat is opstanding. Dat is eeuwigheidsleven! Dat is leven met God! Dát te weten en dát te geloven! Nee, niet het kruisoffer of de zoendood van Jezus zijn het hart van Johannes’ evangelie, maar juist die vernieuwende kracht, die mensen nu al, direct in hun leven kunnen ervaren. Die maakt dat je kiest voor zegen net als Jezus zelf. Voor het dienen net als hij, Gods mens onder de mensen. En zo leven we - met Johannes - naar Pasen toe. Ja, de tijd is gekomen, zegt Jezus, dat de mensenzoon tot majesteit wordt verheven. Opstaat als een korenaar. Het uur is gekomen dat de mensenzoon moet worden verheerlijkt, staat er eigenlijk. En juist dat woord verheerlijking geeft aan hoe dicht Jezus God genaderd is. Want de achtergrond van het Griekse woord voor heerlijkheid (doxa) is het Hebreeuwse woord kabod. En kabod, dat is het woord dat vaak gebruikt werd om aan te geven hoe groot God is. Hoe belangrijk en hoe respectabel. M.a.w.: Jezus en God, ze naderen elkaar dus. In hun trouw en hun barmhartigheid, tot in de dood. Of beter misschien: voorbij de dood! Nu wel! En zo wordt de wereld geoordeeld, zei Jezus. Want nu krijgt de wereld te zien waar het werkelijk om draait en wordt alles wat daarbij in de weg staat aan de kant geschoven. Wat telt is dat je niet voor jezelf alleen leeft. Wat telt is dat je van jezelf af kunt zien. Ja, wat telt is dat je je eigen leven gering kunt achten en het daardoor behoudt tot in het eeuwige leven. Kortom: wat telt is dat je erkent dat wij allemaal zonen en dochters zijn van God en leven als broeders en zusters van elkaar. En dát door die Ene die ons voorgaat in het dienen en die ook ons, die hem al dienend volgen - doet opstaan uit de dood. Ja, de lezing voor vandaag is een lastige en misschien ook wel de meditatie, maar tegelijkertijd veelbelovend. Nog even en het is werkelijk Pasen! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een lied voor onderweg naar Pasen Lied 625 – Om te lezen en te herlezen: Een gebed bij de vijfde zondag van de 40 dagen 1. Groen ontluikt de aarde uit het slapend graan, nu de zon de zaden roept om op te staan. Liefde staat op, wordt wakker uit de dood. Liefde draagt, als koren, halmen, vol en groot. 2. Onder steen bedolven lijkt de liefde Gods. Rest haar niets dan rusten in de harde rots? Diep in het graf is Hij de weg gegaan van het zaad dat stervend nieuw ontkiemt tot graan. 3. Zaad van God, verloren in de harde steen en ons hart, in doornen vruchteloos alleen – heen is de nacht, de derde dag breekt aan. Liefde staat te wuiven als het groene graan. Tekst: John Macleod Campbell Crum – Now the green blade rises Vertaling: Sytze de Vries Uit liefde voor mensen, God, heeft uw geliefde Zoon zijn leven prijsgegeven; laat zijn liefde ons zo aanspreken dat wij gaandeweg leren onszelf te geven zonder voorbehoud aan U en aan elkaar. God van ons hart, Gij hebt U met ons verbonden eens en voor al op leven en dood: uw leven deelt Gij met ons en onze dood is uw grote zorg; blijf ons vasthouden als wij U dreigen los te laten, blijf ons aanvuren als wij de moed verliezen, dat wij ons staande kunnen houden als bondgenoten van U, zo betrouwbaar als Gij. Uit: Zondagswoorden – ds. W.R. van der Zee Collectes op zondag 21 maart Deze zondag is de collecte bestemd voor een beter inkomen voor boeren in Indonesië. De Javaanse kerk helpt boeren en boerinnen om coöperaties op te zetten, waardoor ze minder afhankelijk zijn van tussenhandelaren en een hogere prijs voor hun producten krijgen. Zie voor meer info in Twalûd. Helpt u mee? U kunt uw bijdrage leveren door een gift over te maken NL 89 ABNA 0457457457 t.n.v. Kerk in Actie te Utrecht o.v.v. Javaanse boeren Indonesië. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook op deze zondag is er weer een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 28 - 14 maart Meditatie: Brood in overvloed n.a.v. Johannes 6:1, 4-15 Deze zondag is de collecte bestemd voor de voedselbank Tytsjerksteradiel. En als je elke dag genoeg te eten hebt, kun je je haast niet voorstellen hoe het is om van zo’n voedselbank afhankelijk te zijn. Toch, die stille armoede, die is er nog steeds. In deze coronatijd worden de zorgen voor velen zelfs alleen maar groter. Daarom: wie heeft, wordt gevraagd te delen. Net als in dat prachtige verhaal over het delen van voedsel, waar Johannes over schrijft. Zo was er een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen. En we lezen dan hoe Jezus daarvan deelt en iedereen, zittend in het gras, volop te eten geeft. Met Jezus als het brood des levens in de hoofdrol, gaat Johannes de diepte in. Want natuurlijk, die vijf broden, die verwijzen naar de vijf boeken van Mozes; naar de Thora. En die twee vissen, ze doen denken aan de twee stenen tafelen met de tien geboden. Daar komt nog bij: vijf en twee maakt zeven, het getal van de volheid. M.a.w.: dit is genoeg. Dit is genoeg om van te leven en dan zal er nog overblijven ook. Ja dit brood, het wordt ontvangen en gedeeld. En we zien het voor ons, dat grote messiaanse visioen, als Johannes beschrijft hoe die vijfduizend mensen daar zitten in het gras op de heuvels bij de zee. De Heer is mijn Herder, horen we op de achtergrond. Nee, het ontbreekt mij aan niets. Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water. Ja, Hij geeft mij nieuwe kracht. En zo is ons verhaal van vanmorgen natuurlijk ook bedoeld. Als een verhaal dat weer opnieuw doet leven! De mensen, ze deelden de broden en de vissen en er was genoeg voor allen. Ze hielden nog over zelfs! Dit doet denken aan die oude verhalen over Elisa (2 Koningen 4:42-44), toen er honger was in het land. Ook toen kwam iemand met gerstebroden en ook toen leek dat niet genoeg. Geef hun brood, zei Elisa, opdat zij eten. En ook zij deelden het brood en er was genoeg voor allen. Ja, ook zij hielden er nog van over! Al die oude verhalen, ze werken door. Al die eeuwen lang en nog steeds. En, zo maakt Johannes duidelijk, nu er een tweede Mozes, een tweede Elisa in Israël is opgestaan, kan het haast niet anders of dit wonder zal opnieuw geschieden. En zie hier: de Thora en de profeten, ze gaan met Jezus in vervulling! Inderdaad, hij is het brood des levens. Laat iedereen zitten, zei hij. Laat iedereen plaats nemen in het groene gras, net als in dat lied van David. Die vertrouwde psalm van weleer. En toen nam Jezus de broden, sprak de dankzegging uit, brak het en deelde ervan aan hen die daar waren, precies zoals er later tijdens de liturgie van de gemeente gedankt, gebroken en gedeeld zal worden. Evenzo deed hij met de vissen. En de mensen ontvingen zoveel ze maar wilden. Als ooit het manna uit de hoge dat de mensen voedde in de leegte van de woestijn. In de leegte van hun leven. Echter met dit verschil: toen mochten ze slechts verzamelen wat ze dagelijks nodig hadden en het mocht niet worden bewaard. Wat hier overbleef van het brood bij de zee, dat moest juist verzameld worden. Nee, niets mocht er verloren gaan en het moest wel worden bewaard. Voor wie? Twaalf manden bleven over, hoorden we. Voldoende om alle twaalf stammen van het godsvolk te voeden. Ja, en ook ons! Aldus dat andere broodverhaal, dat we uit het evangelie naar Matteüs kennen. Ook wij worden gevoed met hemels brood. Ook aan ons wordt het gegeven om van te leven! Kortom: dit is de zondag waarop al iets van het licht van Pasen doorbreekt. Dit is de zondag van delen en leven! En van meer dan genoeg. Van bevrijding en licht! De zondag die ook klein Pasen wordt genoemd en een verwijzing is naar wat komen gaat. Daarom mag deze vierde zondag van de 40dagentijd ‘zondag laetare’ heten. Verheugt u, betekent dat. Verheugt u, samen met Jeruzalem en juicht over haar, lezen we in Jesaja 66. En ook de dichter van psalm 122 bezingt deze vreugde, en wel de vreugde van het gaan naar het huis van de Heer. Tegelijkertijd zingt hij over het verlangen naar vrede en rust. Naar die tijd waarin alles weer goed is. En hoe herkenbaar is dat, ook voor ons, hier en nu. Dat grote verlangen naar een nieuwe tijd. Alle angst, ziekte en onrust voorbij! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Zeven was voldoende – Lied 383 1. Zeven was voldoende, vijf en twee, zeven was voldoende voor vijfduizend op de heuvels langs de zee. 2. Zeven is voldoende, toen en nu, zeven is voldoende alle dagen van ons leven, dank zij U. 3. Zeven is voldoende, brood en vis, Jezus is voldoende voor ons allen als de kring gesloten is. 4. Voed ons met uw leven, vis en brood, alle zeven dagen, Gij verzadigt allen met uw offerdood. 5. Want Gij zijt de eerste, rond alom, ja, Gij zijt de eerste en de laatste, kom, o Here Jezus – kom! Tekst: Willem Barnard Een kyrie voor de veertig dagen Omwille van heel deze wereld waarvoor Jezus gekomen is om recht te doen en heel te maken, om licht te zijn en leven, roepen wij tot God: Heer, ontferm U. Omwille van alle mensen met wie Jezus zijn leven deelde en aan wie hij zichzelf heeft gegeven als voedzaam brood en vurige wijn, roepen wij tot God: Heer, ontferm U. Omwille wan alles wat zwak is, te min om in tel te zijn, waarmee Jezus één is geworden, de meeste die de minste werd, roepen wij tot God: Heer, ontferm U. Uit: In het huis van de Levende ds. W.R. van der Zee Pastoralia Wij denken aan de familie Dijkstra. Op vrijdag 5 maart is ons gemeentelid dhr. Sjoerd Dijkstra in de leeftijd van 83 jaar overleden. Moge God zich over allen ontfermen. Collectes op zondag 14 maart Deze zondag is de collecte bestemd voor De Stichting Voedselbank Tytsjerksteradiel “Meiinoar troch de tiid". Ook in onze eigen omgeving is er armoede. Vaak stille armoede, waar we niet van weten. De voedselbank Tytsjerksteradiel wil verspilling van goed voedsel tegen gaan en het daar brengen waar het hard nodig is! Helpt u mee? U kunt uw bijdrage leveren door een gift over te maken NL 66 RABO 0166992127 t.n.v. Voedselbank Tytsjerksteradiel. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook op deze zondag is er weer een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 27 – 7 maart 2021 Meditatie: Runderen, schapen en duiven te koop! n.a.v. Johannes 2: 13-22 Deze derde zondag van de 40 dagentijd heet ‘zondag oculi’. En dat woordje ‘oculi’ betekent ogen. Ogen-zondag dus. Maar waar komt zo’n naam vandaan? Daarvoor moeten we teruggaan naar de Psalmen. Want in psalm 25 vers 15 staat geschreven: ‘mijn ogen zijn gedurig op de Heer’. Je zou kunnen zeggen: dit zijn woorden van vertrouwen en overgave. Tegelijkertijd is het misschien ook een opdracht; je ogen gericht houden op God. Psalm 25 is een lied vol liefde voor de Thora en ook een lied waarin het gaat over de weg van de pelgrims. En dát, zei Willem Barnard, is van oudsher de paasvoorbereiding; een pelgrimage! Een pelgrimsreis die ook Jezus maakt aan het begin van het Johannesevangelie. Immers: ‘Kort voor Pesach, het joodse paasfeest, reisde Jezus naar Jeruzalem’. Maar dan? We lezen vanmorgen in het Johannes evangelie een prachtig, maar ook heftig verhaal dat ons terug wil brengen naar de kern. De kern van leven en geloven. Echter voor het zover is, moet eerst puin worden geruimd. En we zien, dat gaat gepaard met grof geweld. Want met alle kracht die in hem is, keert Jezus alles om! Ja, ‘Gloed greep mij om boosdoeners aan, die loslaten uw Wet’, lezen we in de Naardense Bijbel in een andere Psalm (Psalm 119:53). En in woord en in beeld horen we en zien we wat Jezus teweegbrengt. ‘Weg ermee!’ riep hij tegen de duivenverkopers. ‘Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader!’ Of, als bij Matteüs: ‘Er staat geschreven: “Mijn huis moet een huis van gebed zijn,” maar jullie maken er een rovershol van!’ Een plek levend van commercie. Van handel en winst, en van uitbuiting ook. Ja, er gaat heel wat om in dat tempelbedrijf, aldus het lied van René van Loenen. En dat is precies wat Jezus tegen de borst stuit. Wat een plaats en tijd voor God moet zijn, dat is totaal verdwenen. En de zorg voor de naaste? Hier gaat het om eigen gewin en om hebben en houden! En hoe anders is dat dan de woorden van de wet! Hoe anders dan de woorden van bevrijding en van gericht zijn op God. Ja, maar al te vaak werden en worden de grenzen van het toelaatbare overschreden. En het verhaal van vandaag brengt ons dan terug bij de vraag: waar gaat het wél om? Daar in die tempel of hier in de kerk? Over de eigen dienst of over Gods dienst? Een mooie vraag, ook voor ons, in deze dagen van inkeer. Wat betekent het belijden van God als je daden daar niet naar zijn? Wat betekent het om vroom te zijn als het alleen maar lippendienst is? Wat betekent geloven als je daarbij je naaste niet ziet? Deze tijd voor Pasen, deze 40-dagentijd of vastentijd, het is een tijd van loskomen van waar we ‘bezeten’ van zijn. Van pas op de plaats en van herbezinning. Ja, van herontdekken waar het om gaat in ons leven en geloven. En de handelswijze van Jezus, die helpt ons daarbij! Immers, we zien hoe hij stelling neemt tegen alles wat onecht is, als ooit Mozes toen hij het volk rond het gouden stierkalf zag dansen. Ja, als rechtgeaarde jood maakt Jezus schoon schip. Ook de profeten schreven daar al van: er zal echter een tijd komen, zo lezen we bij de profeet Maleachi, dat de priesters niet langer het volk onderdrukken. En dat zal zijn als de Heer plotseling zijn tempel binnentreedt (Mal.3: 1). Ja, ‘Er komt een dag’, zo horen we ook bij Zacharia, ‘dat de Heer zal ingrijpen’ (Zach.14: 1). ‘Die dag zal hij zijn voeten op de Olijfberg planten’. Een nieuwe tijd breekt aan, zo gaat Zacharia verder, waarin enkel de Heer God zal zijn en koning over de wereld (14:9). En, zo staat er aan het slot van het profetenboek: in die tijd zullen er nooit meer handelaars zitten in de tempel! Een prachtig visioen om hoop uit te putten en dat werd dan ook gedaan. Ooit zou alles anders zijn. En gaandeweg had zich daarmee ook het volksgeloof ontwikkeld dat Jeruzalem en de tempel gereinigd zouden worden mét de komst van de Messias. En zie hier, het verhaal van Johannes. Niet zomaar uit het niets dus, maar gevoed door de woorden en de verwachting van die oude profeten. Met als gevolg: de wereld omgekeerd! De wereld zoals bedoeld. Die zachte woorden van recht en van trouw en van liefde en waarheid, ze zijn en blijven onoverwinnelijk. Gelukkig maar! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een lied bij de tempelreiniging – Lied 187 1. Runderen, schapen en duiven te koop! Honderden feestvierders lopen te hoop. Kopers en verkopers, aanbod en vraag: er is veel te doen in de tempel vandaag. 2. Loven en bieden, het hoort er toch bij. Wissel je geld en de winst is voor mij. Prijzen en koersen, geschreeuw en gekijf: er gaat heel wat om in het tempelbedrijf. 3. Jezus verschijnt en Hij ziet alles aan: afzet en omzet, geldzuchtig bestaan. Woedend drijft Hij met een gesel van touw die afgoderij uit het tempelgebouw. 4. Dit is het huis van mijn Vader, zegt Hij. Heilig het daarom en houd het dus vrij van de verslaving aan goud en genot. Geen diensthuis is dit, maar de tempel van God! Tekst: René van Loenen Een gebed voor de derde zondag van de 40 dagen: Onze ogen zijn gevestigd op U, o God, Zie naar ons om want Gij zijt onze bevrijder. met uw liefdevolle blik, blijf ons aankijken Onze ogen zijn gevestigd op U, als wij verdiept zijn in onszelf, houd uw ogen gericht houd ons in het oog op uw wereld, uw mensen. als we onze eigen wegen gaan. Zie neer met uw ontfermende blik op alle mensen Onze ogen zijn gevestigd op U, naar wie niemand omziet. vestig uw ogen op ons. Uit: Zondagswoorden – ds. W.R. van der Zee Collectes op zondag 7 maart Voor de kerk in het Midden-Oosten is Libanon een belangrijk land. Hier staat dan ook het theologische opleidingsinstituut waar de Nederlandse Wilbert van Saane werkzaam is namens Kerk in Actie. De studenten, ook afkomstig uit omliggende landen als Syrië, Armenië en Israël/Palestina, keren na hun studie als kersverse predikanten terug naar huis om daar hun eigen gemeente te leiden. Met de opbrengst van deze zendingscollecte steunt Kerk in Actie dit opleidingsinstituut in Beiroet. Helpt u mee? Maak uw gift over via NL 89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. onderwijs Libanon. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook op deze zondag is er weer een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 26 – 28 februari 2021 n.a.v. Marcus 9: 2-10 We zijn onderweg naar Pasen en vandaag is het de tweede zondag van de 40-dagentijd. In de traditie van de kerk klinkt dan het verhaal van de verheerlijking op de berg. Zo op het eerste gezicht misschien een wat wonderlijke vertelling, maar voor Marcus een verhaal waarin duidelijk wordt wie Jezus is: nl. Gods geliefde Zoon, die ons veel, ja alles (!) te zeggen heeft. Hij is de man die wij dagelijks zouden moeten volgen. We lezen dat Jezus met drie van zijn discipelen een hoge berg op gaat. Net als Mozes eens de berg opging om God te ontmoeten en toen de tien levenswoorden ontving. En evenals het gelaat van Mozes toen stralend werd, veranderde ook Jezus van gedaante. En zijn kleren gingen helder wit glanzen. Hier is God aanwezig betekent dat. Ja, als er in de Bijbel sprake is van zoveel licht, dan is God in de buurt. Een soort topervaring dus! Het wordt nog mooier, want direct daarna verschenen ook Mozes en de profeet Elia! Twee trouwe dienaren van God. Mozes als symbool van de Thora en Elia als de weg van gerechtigheid. Met hen beide was Jezus grootgebracht. Met Mozes de man van de uittocht uit de slavernij; de man die het volk dwars door de woestijn – die lange weg van vallen en opstaan en van wanhoop en hoop, van zorgen en vreugde – naar het beloofde land wist te brengen. En Elia de profeet, die het volk dat steeds opnieuw in slavernij dreigde te vervallen, opriep om terug te keren van hun dwalingen. Weer terug naar het begin, weer terug naar de Thora, waar het God om begonnen is. Ze vormen samen – de wet en de profeten – de basis van het joodse geloof. En het naleven daarvan betekent Leven met een hoofdletter. Wat we in de woorden en de daden van Jezus terug gaan zien. Nee, zeker geen gemakkelijke weg. En niet voor niets lezen we dan ook hoe Jezus zich af en toe in alle eenzaamheid terugtrekt om te bidden, om contact te zoeken met God. Misschien net als hier. Ja, af en toe heb je dat nodig. Is het goed om even pas op de plaats te maken. Om je te bezinnen. Een nieuw evenwicht te zoeken misschien. Af en toe heb je het nodig om te kunnen zeggen: waarom en waartoe? Of: ik kan het niet alleen! Daar boven op die hoge berg, ontmoeten ze elkaar. Jezus en God, Mozes en Elia. Even zijn ze heel dicht bij elkaar. Gaan ze als het ware in elkaar op. En de leerlingen? Ze schrikken er van. Zijn diep onder de indruk. Met name Petrus, die roept: ‘Rabbi, het is goed dat we hier zijn; laten we drie tenten opslaan, een voor u, een voor Mozes en een voor Elia’. Met andere woorden: dit is zo’n geweldig moment, laten we hier blijven en dit moment voor altijd vasthouden. Ons erin koesteren. Ja, hoe heerlijk en hoe veilig voelt dit toch. Ver weg van de bewoonde wereld, waarin van alles gebeurt. Ver weg van die plek met alle gevaren en moeiten van dien. En toch, zo werkt het niet. Er viel de schaduw van een wolk over hen. De wolk, alweer een symbool voor God net als dat licht, maakt duidelijk dat Petrus het niet goed begrepen heeft. En Mozes en Elia, ze verdwijnen weer. Het leven gaat door en dit alles gaat weer voorbij! Ook deze topervaring. En de weg van de mens gaat verder dan deze ene plek op die hoge berg. Immers de plaats van de mens is midden in de wereld! Ook Jezus gaat de berg weer af om zijn weg te vervolgen. Een weg door water en woestijn, maar hij weet, gelooft en vertrouwt: God gaat met mij mee. Ja, ‘Dit is mijn geliefde Zoon’, zei God, net als eerder bij Jezus’ doop’. En als opdracht horen de leerlingen, horen wij: ‘luister naar hem!’ Woorden om deze dagen bij stil te staan. Wat betekent het voor u en voor mij dat Jezus die weg van God is gegaan; die weg van de wet en de profeten. Wat betekent dat voor ons bestaan en ons gemeente zijn. Wat betekent dat voor onze houding t.o.v. de medemens. Wat betekent dat voor ons geloof. Ja, soms heel even zien we, net als Petrus, Jakobus en Johannes daar op die hoge berg en daarmee kunnen we leven en verder gaan! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Toen zij de berg beklommen – Lied 13 uit Sjongend op wei 1. Toen zij de berg beklommen, drie vrienden en hun Heer, toen is hun overkomen het licht van alzo veer. En van de hoge hemel klonk uit de wolk een stem: ‘Dit is mijn Zoon, mijn liefste. Ik zaai mijn licht in Hem’. 2. De vrienden, aangeslagen zij vallen op de grond. Het licht is oogverblindend. Hun tongen zijn verstomd. En als ze durven kijken zijn ze zichzelf niet meer. Die man zo vol van luister, die man, het is hun Heer. 3. Hij is door licht veranderd, van boven aangewaaid. Zijn kleren blinken helder door zonlicht opgelaaid. En Mozes en Elia, zij staan met Hem in ’t licht. Zij zijn met hun Messias een bijbels vergezicht. 4. Nu kan de tocht beginnen die Hij volbrengen moet. Want in zijn hart vol liefde laait nu een warme gloed. Die weg gaat onomkeerbaar op kruis en Pasen af. Het is de weg die eindigt voorgoed voorbij het graf. Tekst: Dick Pruiksma Een gebed voor de tweede zondag van de 40dagen Gij die van ons gevraagd hebt te horen naar uw geliefde Zoon, wil ons door zijn woorden van binnen zo bewegen dat wij voorbij zien aan al wat ons verblindt en oog gaan krijgen tot onze eigen verrassing voor wat ons werkelijk verrijkt. O God, kom ons te hulp in de mist van ons bestaan, niet om te ontsluieren alle geheimen van hemel en aarde, alle vragen te beantwoorden, alle raadsels op te lossen, maar om onze ogen te openen voor de baan van licht die uw Zoon is gegaan door het duister heen en om ons de moed te geven hem te volgen op zijn woord. Uit: Zondagswoorden – ds. W.R. van der Zee Collectes op zondag 28 februari Met uw bijdrage aan de collecte van vandaag steunt de Protestantse Kerk pioniersplekken en nieuwe vormen van kerk-zijn in Nederland. Zie ook de info in ons kerkblad. U kunt uw goede gave overmaken op rekening NL10 ABNA 0444 444 777 t.n.v. Protestantse Kerk o.v.v. Missionair werk Februari. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Het landelijk bestuur van onze kerk heeft afgelopen donderdag de adviezen voor kerkelijke gemeenten onverwacht versoepeld. Kerkdiensten met maximaal 30 personen zouden weer mogelijk zijn. De kerk wil naar eigen zeggen perspectief bieden, maar realiseert zich ook dat daarmee ‘een verantwoord risico’ wordt genomen, meldt scriba ds. De Reuver. Wat dit voor ons betekent is nu nog niet te overzien. We houden u op de hoogte via de website en/of de kerknieuwsbrief en wachten in elk geval de volgende persconferentie van premier Rutte af op maandag 8 maart. En verder: ook op deze zondag is er weer een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 25 - 21 februari 2021 Meditatie: Veertig dagen n.a.v. Marcus 1: 12-15 De vastentijd is begonnen. Veertig dagen lang leven we toe naar Pasen. Staan we stil bij de weg die Jezus is gegaan; bij zijn lijden en zijn dood. Tegelijkertijd is er ook de nood in de wereld van vandaag, waar we niet aan voorbij mogen gaan. En daarom is het ook zo mooi om juist in deze weken de 40dagencampagne van Kerk in Actie te volgen. ‘Ik ben er voor jou’ is het thema, geïnspireerd op de zeven werken van barmhartigheid, die ook nu hun betekenis niet hebben verloren. In Matteüs 25 heeft Jezus ons laten zien wat barmhartigheid is: de hongerigen eten en de dorstigen drinken geven, de naakten kleden, de vreemdelingen onderdak bieden, de zieken verzorgen en de gevangenen bezoeken. Zo inspireert hij ons tot op de dag van vandaag. Ja, ik ben er voor jou, zei hij. Ben jij er ook voor een ander? In later tijd – in 1207 – werd door paus Innocentius III de zevende aan deze werken van barmhartigheid toegevoegd; het begraven van de doden. Ontleend aan het apocriefe boek Tobit, waar het begraven van de doden een aantal keren als een belangrijke daad wordt genoemd. De veertig dagen waar we mee begonnen, vinden we ook aan het begin van Marcus. Nog maar net daarvoor was Jezus door Johannes gedoopt. Nog maar net daarvoor had hij van godswege gehoord: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde’. En, ‘Meteen daarna’, zo lezen we, ‘dreef de Geest hem de woestijn in.’ Hij – de vertegenwoordiger van God – zou door de Satan – door alles wat je afhoudt van het goede – op de proef worden gesteld. Veertig dagen lang! Ja, plotseling is Jezus alleen, zoals Mozes veertig dagen alleen was op Gods heilige berg. En zoals ook Elia veertig dagen en nachten de Eeuwige zocht. Je kunt je dan ook afvragen: treedt Jezus in het voetspoor van deze twee? Wil Marcus duidelijk maken dat ook Jezus de lijn van de wet en de profeten volgt? Volgende week, in het verhaal van de verheerlijking op de berg, zal hij hen ook gaan ontmoeten. Het kan zijn dat Marcus dat wil zeggen, maar verder maakt hij aan dat hele woestijngebeuren niet veel woorden vuil. Nee, het is niet als bij Matteüs en bij Lucas. Daar lezen we van een grote honger bij Jezus en van het voorstel van de duivel om van stenen brood te maken. Vervolgens plaatst Jezus’ beproever hem op het hoogste punt van de tempel en dringt er bij hem op aan naar beneden te springen. God zal hem toch wel redden? En tot slot toont de verleider hem dan nog alle koninkrijken van de wereld in al hun pracht en praal. En hij zegt: ‘Dit alles zal ik u geven als u voor mij neervalt en mij aanbidt.’ Telkens weer blijft Jezus trouw aan God en daarna, zo schrijven Matteüs en Lucas liet de duivel hem met rust en meteen kwamen er engelen om voor hem te zorgen. Van dit alles vinden we bij Marcus niets, hoewel hij ongetwijfeld uit dezelfde bron put als die andere twee. Behalve dan die engelen, die voor Jezus zorgden. En volgens een oude paradijsfantasie van de rabbijnen, vlogen deze dienstdoende engelen af en aan met geurige gerechten en koele wijn. Maar dan? En hoe is dit nu voor ons? Immers dat leven in de woestijn, het was er toen, maar ook nu. Al die verleidingen en al het kwaad. Die stem van Satan, al het onrecht en die al te grote woorden. Het is er vaker en meer dan we voor mogelijk zouden houden. En, wie is het nu die ‘nee’ zegt? En, wie of waar zijn de engelen in onze tijd? Wie biedt nu de helpende hand? Ja, wie helpt wie en waar? ‘Ik ben er voor jou’, zegt God en in de daden en woorden van Jezus zien we dat terug. Ben jij er nu dan ook voor een ander? Een vraag die er alles toe doet en die raakt aan de kern van ons mens zijn. Ze vraagt om een luisterend oor en een open blik. Om solidariteit en om wijsheid. Ja, heel veel wijsheid. Goddelijke wijsheid. En, om echte ontmoeting. Ze vraagt om bezinning, om inkeer en omkeer. Niet alleen deze veertig dagen, maar ook daarna. Jazeker, ons lieve leven lang! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een prachtig lied bij de zeven werken van barmhartigheid – Lied 1005 1. Zoekend naar licht hier in het duister, zoeken wij U, waarheid en kracht. Maak ons uw volk, heilig, vol luister, schijn in de donkere nacht. Refrein: Christus, ons licht, schijn door ons heen, schijn door het duister. Christus, ons licht, schijn ook vandaag, hier in uw huis. 2. Zoekend naar rust zijn wij vol zorgen zoekend naar hoop, troost in uw woord. Spreek door ons heen tot de verdrukten, zo wordt uw stem gehoord. Refrein 3. Zoekend naar brood lijden zij honger, zoekend naar water lijden zij dorst. Maak ons uw brood, breek ons voor allen, U bent de vredevorst. Refrein 4. Zoekend naar troost zijn velen dakloos, zoekend naar warmte zijn velen koud. Maak ons een huis van levende stenen, schuilplaats door U gebouwd. Refrein 5. Met zoveel gaven aan ons gegeven, voor zoveel leed, zoveel gemis. Maak ons uw dienaars, leer ons te delen, totdat uw rijk hier is. Refrein Een gebed voor deze 40 dagen Gij die vanouds omringd wordt met woorden van troost en vergeving, met verhalen van tekort en nieuw begin, met het vertrouwen dat een nieuwe wereld mogelijk is: raak ons met uw woord. Dat wij inzicht verwerven in onszelf, dat wij scherp gaan zien wie wij zijn, dat wij opstaan uit onze eigen diepten. Nieuw begin. Collectes op zondag 21 februari Deze zondag is de collecte voor Kerk in Actie bestemd voor hulp aan de kerk in Moldavië die kwetsbare mensen ondersteunt. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. Moldavië. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook op deze zondag is er weer een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 24 – 14 februari 2021 Meditatie: Een hoge pief en Jan met de pet n.a.v. 2 Koningen 5: 1-15b en Marcus 1: 40-45 Het zijn twee wonderlijke gebeurtenissen die vandaag in het leesrooster staan. Twee verhalen van twee mensen die hulp nodig hebben, maar dan wel in totaal verschillende situaties. De ene, Naäman, een gezien man, die legeraanvoerder was. Iemand die midden in het leven stond, iemand met een machtspositie, die het geweldig goed deed op zijn werk. En de andere, iemand zonder naam, die leefde in grote eenzaamheid, afgezonderd van de gemeenschap, een paria, melaats. Beide waren ziek en beide zochten genezing. De melaatse tijdens een schijnbaar toevallige ontmoeting met Jezus. Naäman, de Arameeër na een tip van een kind, een meisje uit Israël. Ja, die kleine zet de grote op een spoor. En dan niet zomaar een meisje. Nee, een meisje dat op een van de strooptochten uit Israël was buitgemaakt. Een meisje dat door de vijand bij haar ouders was weggerukt en uiteindelijk in het huis van die vijand terecht was gekomen om daar het werk te doen. Juist zij zegt dan: ‘Ach, kon mijn meester maar eens naar de profeet in Samaria gaan’. Op de een of andere manier raakt het kind de grote Naäman. Ze brengt iets in hem op gang. Ze wijst hem een weg, een uitweg misschien. In elk geval een weg die anders is dan hij gewoon was te gaan. En met een brief van het grote gezag, nl. een brief van de koning, en beladen met grote geschenken, grote hoeveelheden zilver en goud, gaat Naäman op reis. Alsof gezondheid altijd te koop zou zijn. Wat een verschil met die melaatse, die Marcus beschrijft. Hij heeft, zo lijkt het, alleen zichzelf te bieden. Hij komt op persoonlijke titel. Vanuit het niks, met niemand en met niets. En die schrijnende verschillen tussen mensen zijn er vandaag de dag nog steeds. Met de brief van de koning van Aram komt Naäman bij de koning van Israël. Diplomatie op hoog niveau. Immers als er werkelijk zo'n wonderdokter is, dan zal hij toch aan het hof te vinden zijn? En zo niet, dan kan toch het hof, dan kan toch de koning zorgen voor contact met hem? Maar de koning van Israël is niet zo'n absoluut heerser als misschien in Aram het geval is en zodra hij de brief gelezen heeft, roept hij uit: ‘Ben ik soms een god, die kan beschikken over leven en dood?’ Nee, in de theologie van die dagen kon alleen God genezing brengen! God, die in het verhaal naar Marcus, in het verhaal van de melaatse, in Jezus dichtbij ervaren werd. Want, ‘Als u wilt,’ zei de melaatse tegen Jezus, ‘kunt u mij rein maken.’ Naäman zocht dus in eerste instantie zijn heil bij de koning en toen hij daar bot ving, trok hij met veel machtsvertoon verder naar de profeet, waar hij uiteindelijk te woord werd gestaan door een boodschapper. Het is vast niet toevallig dat eerst een meisje en nu een boodschapper een belangrijke rol speelt. De man met kapsones, die een speciale behandeling wenst, door speciale mensen en met speciale middelen, die man met kapsones moest kennelijk weten wat zijn plaats is. En duidelijk wordt dat hij niet meer is dan wie dan ook. Net als Jezus in het evangelie in de aanraking van de melaatse lijkt te zeggen, dat deze niet minder is dan wie dan ook. Nee, geen mens is meer of minder dan de ander en een ieder heeft die ander ook nodig. Met moeite wist Naäman zich neer te leggen bij de situatie. En uiteindelijk komt hij bij het water van de Jordaan, waarin hij zich zeven keer moest onderdompelen. Ja, zeven keer. Het getal van volheid en totaliteit. En toen werd zijn huid weer gaaf. Zo gaaf als de huid van een kind, wordt er nog aan toegevoegd. Opnieuw wordt het beeld van een kind gebruikt om hem de juiste weg te wijzen. Naäman wordt van zijn voetstuk gehaald. Hij is aan kinderen gelijk. Pas daarna kwam hij rechtstreeks met de profeet Elisa in contact en dat is ook het moment dat Naäman erkent bereid te zijn de God van Israël te vereren. Je zou kunnen zeggen dat hij met zijn genezing, zeker door de wijze waarop dat ook gebeurde, opgenomen werd in de geloofsgemeenschap van het volk Israël. En dat geldt eveneens voor de melaatse uit het evangelie, de uitgestotene die eerder met veel misbaar aan moest geven dat hij in aantocht was. Jezus liep niet voor hem weg, was niet benauwd hem aan te raken en te genezen. En zo wist hij hem ook weer een plaatsje te midden van de anderen te geven. Daarmee zijn beide verhalen uit. Hoe het verder met de beide mannen gaat wordt niet beschreven, maar ongetwijfeld zullen levens door dit soort bijzondere gebeurtenissen veranderen. Naäman, zo verhaalt de schrijver nog wel, richtte zich vanaf dat moment op de God van Israël en zo hoorden we ook nog hoe de door Jezus genezen man erop uittrok om overal te vertellen van wat hem was overkomen. De genezingen zijn als het ware markeerpunten in hun leven geweest. Intense levensmomenten waardoor ze weer een ander, weer een nieuw doel kregen. Weer herontdekten hoe ze hun leven wilden inrichten. Weer nieuwe keuzes maakten. Ja, voor hen was het moment van genezing van belang. Voor ons kunnen dat ook andere momenten zijn. En misschien is dat ook wel het moment van vaccinatie in deze nare en verdrietige coronaperiode. Wie zal het zeggen. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Naäman en ons Liedboek In ons liedboek komt Naäman in drie liederen voorbij. Twee daarvan – lied 350 en 356 – zijn doopliederen. In het derde lied – lied 174 en hieronder weergegeven – volgen we het Bijbelverhaal. 1. Naäman woonde in het land naast Israël. Hij werkte in het leger, hij was generaal. Hij won in elk gevecht, hij was een ware held, totdat hij door een nare ziekte werd geveld. Naäman, Naäman, ga naar Israël. Vraag daar naar Elisa, want die helpt je wel. Naäman, Naäman, ga naar Israël. Vraag daar naar Elisa, want die helpt je wel. 2. Naäman is toen naar Elisa toegegaan, die zei: ‘Ga je maar wassen, daar in de Jordaan’. ‘Hallo zeg,’ zei Naäman, ‘kom ik daarvoor hier? Ik was me liever thuis dan in die prutrivier’. Naäman, Naäman, waarom word je kwaad? Ben je te belangrijk voor wat God je vraagt? Naäman, Naäman, waarom word je kwaad? Ben je te belangrijk voor wat God je vraagt? 3. Naäman heeft geluisterd en nooit spijt gehad, zijn ziekte was verdwenen na dat modderbad. Hij wilde nog betalen, maar dat hoefde niet, want God die geeft uit liefde en dat kost dus niets. Naäman, Naäman, stap de toekomst in, God redde je leven en Hij geeft het zin! Naäman, Naäman, stap de toekomst in, God redde je leven en Hij geeft het zin! Tekst: Roeland Smith Een gebed God, Behoeder van alle leven, zie onze wereld, zie uw mensen: verdwaald, verdwaasd, ontheemd, vervreemd. Keer ons ten goede, God en zet ons, opnieuw, op het spoor. van waarachtig leven. Maak ons tot mensen die goed doen, die leven doorgeven en beschermen, die een zegen zijn voor elkaar, tot eer van uw Naam. Uit: Zeggen en zwijgen (Oecumenisch gebedenboek voor alledag) Collectes op zondag 14 februari Deze zondag is de collecte voor Kerk in Actie bestemd voor noodhulp in Ethiopië. In ons kerkblad kunt u lezen hoe de Ethiopische kerk zich o.a. inzet om d.m.v. het ondersteunen van kleine bedrijfjes, mensen minder afhankelijk te maken van voedselhulp. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. Ethiopië. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook op deze zondag is er voor jong en oud een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 23 – 7 februari 2021 n.a.v. Marcus 1: 29 t/m 39 Vandaag gaat de lezing verder waar deze de vorige keer is gestopt. Nog steeds bevinden we ons in Kafarnaüm. Dorp van Nahum betekent dat. En het lag midden in het hart van Galilea, in het achterland. In het gebied dat vaak niet mee telt. Net als Jezus vaak bij mensen is, die niet gezien en gekend zijn. Ook nu zien we dat Jezus wil dat mensen volop leven. Bevrijd van wat knelt of in de macht houdt. Los van angst of een bepaalde bezetenheid. Want, zo lazen we: ‘In heel Galilea bracht hij het nieuws in de synagogen en dreef hij demonen uit’. In woord en in daad wil Jezus mensen bijstaan. Hij wil leren en dienen, zou je kunnen zeggen. En waar we hem dan allereerst kunnen vinden, is in de synagoge. Op de plek waar mensen samenkomen om de Wet en de Profeten te lezen. Om de Psalmen te bidden, op dezelfde tijden als in de tempel de offers werden gebracht. Hier in de synagoge was Jezus thuis. Als rechtgeaarde Jood, op de sabbat van de week. En als Bar Mitswa – als een zoon van de Wet - las hij de teksten en als een echte Schriftgeleerde legde hij deze uit. Nee, niet wat hij leert wordt door Marcus verteld, maar wel dat de mensen diep onder de indruk zijn. Hij roept als het ware de woorden, die zo vaak tot dode letters verworden, weer tot leven. En dat die woorden ook werkelijk daadkrachtig zijn, dat vertelt Marcus dan in een aantal genezingsverhalen, die erop volgen. Want, toen ze uit de synagoge kwamen, schrijft Marcus, gesterkt door het woord, zou je aan kunnen vullen, gingen ze rechtstreeks naar het huis van Simon en zijn broer Andreas. Simon was de eerste van de twee, die door Jezus geroepen was. En, zo hoorden we, in zijn huis ligt zijn schoonmoeder met koorts in bed. Letterlijk staat er: doordat ze door vuur is aangestoken. Een koorts die haar verteert en lam legt. En natuurlijk hebben ze het daarover, zodra ze binnen zijn. Het huis van Israël waar zij model voor staat, het ligt terneer. Ja, in dat huis is alle leven, alle geloofsleven verdwenen. Het is zielloos en alles lijkt zinloos. En Jezus, zo lezen we dan: ‘Hij ging naar haar toe, pakte haar hand vast en hielp haar overeind’. Hij geeft als het ware weer leiding aan het huis van Israël, zodat het weer verder kan. Hij neemt haar bij de hand en laat haar opstaan en hiermee is dit het eerste opstandingsverhaal bij Marcus. Er zullen nog vele volgen: over de lamme, de dochter van Jaïrus, de epileptische jongen, de blinde Bartimeüs en uiteraard ook Jezus zelf. Hiertoe is Jezus gekomen, lijkt Marcus te zeggen. Om komend uit de synagoge, mensen te doen opstaan om het leven weer terug te vinden. Juist vanuit het onderricht, vanuit de Wet en de Profeten. Juist vanuit die woorden van liefde en trouw, waarheid en gerechtigheid. Immers van hieruit kun je strijden tegen de demonen. Tegen de verlamming en de koorts. Tegen alles wat het leven van mensen kleineert of in de greep houdt of ten gronde richt. Tegen alles wat het leven doet verdorren of dood maakt. Ook nu nog? In deze coronatijd? Waarom niet?! Ook wij kunnen opstaan tegen dit virus door trouw en liefdevol om te gaan met wie kwetsbaar is. Door solidair te zijn of door te kijken naar wat nog wel kan in plaats van niet. Hoe moeilijk dat soms ook is. De vrouw, de schoonmoeder van Simon, ze vindt haar kracht terug. En eenmaal weer op eigen benen gezet, gaat ze hen dienen., lezen we. Van zieke vrouw wordt zij iemand die zorg draagt. Opstaan en dienen! Dit is, aldus Marcus, waartoe de volgelingen van Jezus, mannen én vrouwen, geroepen worden. Ja, in vers 13, zo vertelde de evangelist, waren het de hemelse engelen die Jezus dienden, nu ziet hij die taak op aarde voor Simons schoonmoeder weggelegd. Eigenlijk ook een engel. En de eerste ‘diaken’. ‘Diakonei’ staat er in het Grieks. Een woord dat in de Grieks-Romeinse tijd doet denken aan het werk van een slaaf, die aan tafel zijn meester bedient. Maar hier is het veel meer dan dat. Dienen is – in woord en daad - dicht bij God gaan leven en zorg dragen voor de noden van de mensen. En was ook Jezus zelf niet gekomen om te dienen? In elk geval niet om gediend te worden. En met dat de vrouw des huizes weer opstaat en gaat dienen, bevrijd van alles wat in de weg stond, bevrijd van de kommer en de koorts, en met dat haar leven weer perspectief krijgt, weer adem en lucht, wordt in Galilea de ‘voorhoede’ van een herschapen Israël gevormd. Weg uit de ballingschap en bevrijd van demonen. Er is weer hoop! Hoe en wat er nu precies gebeurt? Marcus wijdt er verder geen woorden aan. Hij vertelt alleen dat het gebeurt. Dat grote wonder dat mensen raakt als Jezus met Gods naam op zijn lippen voorbij komt en dat weer leven geeft en toekomst schept. Ja, God wil bevrijding voor mensen. Een geweldige bron dus om kracht uit te putten en vol te houden. Zo trekt Jezus rond en de verhalen, ze gaan van mond tot mond. Sterker nog: in Galilea gaan geheimen open en de hopelozen durven weer te hopen. Dankzij die grote man uit Nazareth, wiens naam is: hij die mensen redt! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Lied van de maand februari – Lied 534 1.Hij die de blinden weer liet zien, hun ogen kleur liet ondervinden is zelf het licht dat ruimte geeft: ons levenslicht, de Zoon van God. 2.Hij die de lammen lopen liet hun dode krachten deed ontvlammen is zelf de weg tot waar geluk: ons levenspad, de Zoon van God. 3.Hij die de armen voedsel gaf met overdaad hen kwam verwarmen is zelf het brood dat honger stilt: ons levensbrood, de Zoon van God. 4.Hij die de doven horen deed hun eigen oren deed geloven is zelf het woord dat waarheid spreekt: het levend woord, de Zoon van God. Tekst: Henk Jongerius Een gebed Trouwe God, U roept ook ons, telkens weer, om daar te zijn waar we moeten zijn, om dat te doen wat wij moeten doen: om mens te zijn voor een medemens. Betrokken op elkaar, in goede dagen én in kwade. Zo bidden wij U ook voor onze wereld: voor vluchteling en vreemdeling, voor mensen zonder brood en mensen zonder toekomst. Voor zieken en wie rouw dragen, voor wie gebukt gaan onder zorgen. Voor wie onzeker zijn en bang voor de dag van morgen. U kent de namen God en aan U dragen wij hen op. Wees nabij als Jezus uw Zoon, die onze broeder wil zijn. Amen Pastoralia Wij denken aan de familie de Haan. Op woensdag 27 januari is overleden dhr. Berthold Johan de Haan. Hij is 59 jaar geworden. Moge God zich over allen ontfermen. Collectes op zondag 7 februari Deze zondag is de collecte bestemd voor Kerk in Actie en met name voor een project in Bangladesh. Al jarenlang vinden hier met een zekere regelmaat overstromingen plaats en met de huidige klimaatveranderingen worden deze talrijker, heftiger en onberekenbaarder. Kerk in Actie nu ondersteunt de trainingen van medewerkers van lokale partnerorganisaties in rampenpreventie. Zie hierover ook de info in ons kerkblad. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL86 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. rampenbestrijding Bangladesh. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook op deze zondag is er opnieuw een videobericht (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 31 januari 2021 Meditatie: Een onreine geest n.a.v. Marcus 1:21-28 Bent u ook zo geschrokken van alle gewelderupties de eerste dagen van de afgelopen week? Avond aan avond kwamen ze voorbij, de beelden van die heftige rellen in onze steden. De reltrappers gingen als wilden tekeer. Verwondden agenten en anderen, vernielden wat hen voor handen kwam en plunderden de winkels. En waarom? Wie zal het zeggen. In elk geval de remmen waren los. Eindelijk weer leven in de brouwerij, zo ging zelfs rond. En, hoe intens zonde is dat. Wat een leegte als dat het doel van de dag wordt of de invulling van je leven. Als dat is waar je genoegen aan beleeft. Als dat is waar je een gevoel van eigenwaarde aan ontleent. Ja, en waarom? Het is als de onreine geest die de man in de synagoge bezeten hield. De onreine geest die tegen Jezus tekeerging en die schreeuwde: ‘Wat hebben wij met jou te maken, Jezus van Nazaret?’ Of, wat heb ik met een ander van node? Ik doe wat ik doe en wie ben jij om mij dwars te zitten? Als ik kwaad wil, dan doe ik kwaad en niemand, nee niemand zal mij stoppen. Wat is er gebeurd als je zover gekomen bent? Dat je zo in de ban van die onreine geest gekomen bent, die je zelf niet meer na doet denken. Die je meesleurt van kwaad tot erger en nog erger. Die baas over je wordt en je niet meer loslaat. Of misschien toch wel? Maar hoe dan en wanneer? ‘Ik weet wel wie je bent, de heilige van God’, zegt de bezeten man. Ja, ergens heel diep van binnen weet hij beter. Kent hij nog het verschil tussen goed en kwaad. Weet hij nog van God en zijn geboden. En dat kan het begin van zijn genezing zijn. ‘Zwijg en ga uit hem weg!’, sprak Jezus streng en de onreine geest deed de man stuiptrekken en verliet hem met een luide schreeuw. Het is een wonderlijk verhaal. En natuurlijk, Jezus is geen tovenaar. ‘Dit kleine bericht van Marcus’, schrijft Nico ter Linden, ‘moet wel de neerslag van een lang genezingsproces zijn’. ‘Pas na de nodige strijd kan een mens zich van zijn boze geesten bevrijden’. Laten we hopen en bidden dat zo’n proces ook bij de relschoppers in gang wordt gezet. Dat ze wakker worden in het besef dat het anders moet. Dat er (goddelijke) normen en waarden zijn die pas echt van vrijheid getuigen. Een vrijheid waar we allemaal van dromen. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een lied om te zingen en te bidden – Lied 1006 Onze Vader in de hemel, U staat zorgzaam om ons heen. Geef dat alle mensen weten: zoals U is er maar één. Doe ons telkens weer geloven in een wereld zonder pijn, in uw rijk dat eens zal komen en dat soms te zien kan zijn. Help ons samen goed te leven en te doen wat U graag wilt. Geef ons elke dag te eten tot de honger is gestild. En vergeef ons wat we fout doen, net als wij niet blijven staan bij de fouten van een ander, maar weer samen verder gaan. Help ons om te zien wat goed is en wat slecht is, boos of naar. Geef dat wij het juiste kiezen, dat we goed zijn voor elkaar. Onze Vader, wij geloven, dat U onze wereld leidt. Met uw licht helpt U ons verder. Hier en nu en straks. Altijd. Amen. Amen. Tekst: Gerard van Midden Een gebed Geest van liefde en van moed, Maak ons nieuw, van verlangen en ons hopen. dat wij behoeden, Geest van deemoed en geduld, bewaren al wat leeft, kracht tot ommekeer, beschermen ieder mensenkind. troost allen die gebukt gaan, arm, vernederd, uitgebuit, alleen, maak ons mens en naaste. Uit: Geest van nieuw begin (Kom met kracht-Kyrie) – Franck Ploum Collectes op zondag 31 januari Deze zondag is de collecte bestemd voor: Jong Protestant, Sirkelslag; een interactief bijbelspel. Rond een Bijbelverhaal spelen jeugdgroepen uit heel Nederland een interactief spel met elkaar om zo op een ongedwongen manier bezig te zijn met geloofsonderwerpen. Wilt u deze activiteiten ondersteunen? U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL52 ABNA 041 414 1415 t.n.v. Collecte Jeugdwerk Protestantse Kerk o.v.v. Collecte Jong Protestant januari. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. Bericht van de kerkrentmeesters over verhuur De Hof Begin december meldde Bissy4Kids zich bij ons met de vraag of we De Hof wilden verhuren. We zijn in overleg getreden met Bissy4Kids en dat heeft ertoe geleid dat we De Hof per 1 februari voor een periode van 2 jaar volledig verhuren als bezoekhuis voor Bissy4Kids. Vanaf 1 februari zullen al onze activiteiten in Nieuw Perspectief gaan plaatsvinden. In de komende Twalûd zullen we uitgebreider ingaan op de verhuur en Bissy4Kids. De moed om te hopen Lijkt het u fijn om online een avond mee te praten over hoop? Dat kan op woensdag 17 februari. We gaan in gesprek over een lezing van drs. Hans Schuman met als titel ‘De moed om te hopen’. Deze lezing vond eerder plaats in Earnewâld en we ontvingen deze op papier. Het kan een mooie invulling van de avond zijn. Als u zich bij mij aanmeldt – predikant@pghurdegaryp.nl –, zorg ik dat u de nodige info krijgt toegestuurd. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Ook deze zondag is er weer een videobericht voor jong en oud (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 24 januari 2021 In plaats van de jeugddienst heeft Leonie (van Henk & Leonie) een boodschap voor jong en oud in onze gemeente. Meditatie: Geroepen worden, maar waartoe? n.a.v. 1 Samuël 3:1-10 en Marcus 1:16-20 In ons liedboek staat een prachtig lied over onze roeping. ‘Mensen, wij zijn geroepen om te leven!’, zo luidt de eerste regel van lied 827. En deze woorden resoneerden de afgelopen dagen in mijn hoofd, nadat ik die beide roepingsverhalen van vandaag gelezen had. Het woordje roeping suggereert dat we niet zomaar leven. Ons bestaan doet er toe. We hebben betekenis. Net als Samuël en net als de vissers bij het meer. Allereerst de jonge Samuël. We zien hem voor ons, slapend op zijn eigen plekje in het heiligdom. Tot hij plotseling geroepen wordt. Wakker geworden snelt hij naar Eli bij wie hij in dienst was. Eli, de priester van wie hij moest leren hoe het toeging rond de eredienst in die tempel van Silo. Eli, die oud en hulpbehoevend was geworden, die niets meer kon zien. ‘Hier ben ik’, riep de jongen, in de veronderstelling dat de priester hulp nodig had. Maar Eli zegt: ‘Ik heb je niet geroepen’. En vaderlijk maant hij Samuël maar weer naar bed te gaan. Ja, tot drie keer toe wordt Samuël geroepen, maar wie had gedacht dat het God zou zijn? In die tijd werd het woord van God zelden gehoord, lazen we, en kwamen visioenen nauwelijks voor! In die tijd leek God wel afwezig. Maar was dat ook zo? Was God echt zo zwijgzaam geworden? Of waren er geen mensen meer om het woord van God te horen, zo vraagt Nico ter Linden zich af. Waarschijnlijk dat laatste, zo gaat hij verder, want het was een bende in dat huis van de Heer. Eli’s priesterzonen ontheiligden het heiligste. Ze hadden hun eigen handeltje met het offervlees van de gelovigen en ze sliepen met vrouwen die dienst deden bij de ingang van het heiligdom. Inderdaad, het woord van God was ver te zoeken. Ja, tot drie keer toe wordt de jonge Samuël geroepen. En dan daagt er iets bij Eli, zoals er wel vaker iets bijzonders gebeurt als het getal drie wordt genoemd. En hij gaf Samuël de wijze raad: ‘Wanneer je wordt geroepen, moet je antwoorden: “Spreek, Heer, uw dienaar luistert”.’ Ja, wat is van God en wat is van mensen? Hoe kun je dat onderscheiden? Of loopt het soms ook door elkaar? Of is het soms één? Samuël werd geroepen door de Heer; als priester én profeet. Het was zijn taak om God weer bekend te maken bij zijn volk. Om de Heer weer zichtbaar te maken. Hij werd geroepen om de woorden van de Thora weer te doen klinken. Die wijze levenswoorden die zo vaak vergeten werden. Ook Jezus werd geroepen. Hij, die ook als jonge jongen al in de tempel verbleef. ‘Jij bent mijn geliefde Zoon’, riep later een stem uit de hemel, toen hij werd gedoopt. ‘In jou vind Ik vreugde’, vult Matteüs aan, omdat je de weg van de gerechtigheid wilt gaan. En daartoe riep Jezus ook mensen als wij. Daartoe riep hij ook de vissers. Ja, zij die op een eenvoudige manier aan de kost kwamen door vanaf de oever hun netten in het water te gooien, omdat ze niet in het bezit waren van vissersboten én zij die zonen waren van de aanzienlijke Zebedeüs, die zelfs knechten in dienst had. Iedereen wordt aangesproken. Zonder onderscheid worden ze geroepen en dan ook helemaal. Ja, zoon van God ben je en dochter van God. En dan? Hoe leef je daarmee? Wat doet die roeping met jou? ‘Wij zijn geroepen om te leven!’, aldus het lied van Willem Barnard, maar wat betekent dat? Misschien is het alle voelsprieten op scherp en kijken met andere ogen. Luisteren naar die stille stem, die vaak wordt overschreeuwd en kijken met de ogen van God. Vol mededogen en met aandacht. Met warmte en respect. Open en betrokken, waarbij de ander tot medemens wordt, medeschepsel van God. Waarbij elke nieuwe dag van leven meer is dan een herhaling van gisteren. Waarbij alles wat zo gewoon en vanzelfsprekend lijkt, juist bijzonder wordt. Zo las ik een keer over een vrouw die in een verpleeghuis woonde. Ze was nagenoeg helemaal verlamd. Kon moeilijk praten. Ze zei: ‘Ik vergelijk mijn leven wel eens met een rommella die we thuis hadden. Zo'n la waar je van alles in bewaart. Allerlei spullen die je niet kwijt wilt, omdat ze op de een of andere manier een betekenis hebben, maar waarvan je ook niet weet waar je ze op moet bergen’. En ze vervolgde: ‘Elke keer wanneer ik in de la rommelde, vond ik een verrassing. Zo is het ook in mijn leven. Elke dag lijkt een grote rommella en toch vind ik altijd wanneer ik op zoek ga, iets dat mij verrast’. Zij keek als het ware met de ogen van een kind. ‘Kom, volg mij!’, zei Jezus tegen de vissers. En zij gingen met hem mee. Kom, volg mij, zegt hij ook tegen ons. En luister en kijk! Volg je roeping en leef! Leef in verbondenheid met elkaar onder de hemel van God met je voeten op de goede grond. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een lied naar psalm 91 Uit: Zolang wij adem halen – Sytze de Vries Wie in Gods schaduw wonen wil en bij Hem schuilt, gerust en stil, wie als een vriend op Hem vertrouwt, wie Hij zo in zijn hoede houdt zingt in het donker van de nacht: Gij zijt de morgen die ik wacht, het licht, het leven dat mij daagt, Gij, de omarming die mij draagt. En door de vleugels van zijn trouw ben jij gedekt. Zo redt Hij jou van dreigend donker, van de plaag die midden op de dag belaagt. Hij, die zijn engelen beval jou te behoeden overal, Hij houdt je staande in het spoor en draagt je zelf het donker door. Zoals Hij zelf gesproken heeft: vertrouwen is niet tevergeefs. Een antwoord ben Ik voor wie roept, een onderdak voor wie Mij zoekt. Ik houd je hoog een leven lang, verjaag de schimmen van je angst. Jou heb ik vrijheid toegedicht. Mijn vrede vult je dag met licht! Een gebed We bidden U God voor alle mensen voor wie het leven uitzichtloos en doods is. Geef dat wij er alles aan doen om hun leven leefbaar te maken. Uit: Zeg het maar gewoon Greet Brokerhof - van der Waa Pastoralia Wij denken aan de familie van dhr. Van Dijk. Op zaterdag 16 januari is ons gemeentelid dhr. Douwe Reinder van Dijk in de leeftijd van 85 jaar overleden. Moge God zich over allen ontfermen. Collectes op zondag 24 januari Een inloophuis waar iedereen uit het dorp welkom is. Een moestuin voor de hele buurt. Een mobiel koffietentje voor mensen die een praatje willen. Kerken zijn creatief in het zoeken naar verbinding met hun omgeving. De Protestantse Kerk in Nederland ondersteunt dit soort missionair-diaconale initiatieven van gemeenten, want zo zijn we een kerk van betekenis en laten we zien dat het evangelie goed nieuws is voor álle mensen. Wilt u deze activiteiten ondersteunen? U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL10 ABNA 0444 444 777 t.n.v. Protestantse Kerk o.v.v. Missionair Werk januari. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. Actie Kerkbalans Op 16 januari is de actie kerkbalans gestart. Denkt u aan het formulier dat u hiervoor persoonlijk ontvangen hebt? U vindt het in uw mailbox of in de brievenbus. Het motto luidt dit jaar: Geef vandaag voor de kerk van morgen! De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Op deze zondag is opnieuw een videobericht voor jong en oud (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerknieuwsbrief 17 januari 2021 Meditatie: Op de derde dag n.a.v. Johannes 2:1-11 Op de derde dag was er een bruiloft in Kana, in Galilea. Ja, op de derde dag! En dat hebben we meer gehoord! In de allereerste plaats: Jezus stond op, op de derde dag. En toen hij als twaalfjarig kind in de tempel verbleef, zochten zijn ouders drie dagen lang en op de derde dag vonden ze hem terug. In het O.T. daalde God vroeg in de morgen af naar de top van de Sinaï – op de derde dag – en hij sloot daar het verbond met zijn volk. En als het volk Israël vanuit Egypte bij de Jordaan komt, wachten ze een poosje op de oever. Op de derde dag(!) steken ze over en trekken het beloofde land binnen. Daarom begint ook Johannes het verhaal over de bruiloft met die derde dag. Want op de derde dag moet ‘het’ immers gebeuren! Het is de dag van de opstanding, van de doorbraak, van het definitieve. Het is de dag van nu of nooit. Dán wordt een periode van wachten en uitzien voltooid en afgerond. Dán wordt alles ten goede gewend. Die derde dag is dan ook geen weekdag, geen dag op de kalender, geen datum, maar de dag van nu begint het. Er wordt een bruiloft gevierd. Een bruiloft als feest van liefde en trouw. Een feest van onderlinge verbondenheid, van mensen voor mensen. In het O.T. wordt ditzelfde beeld vaak gebruikt voor de relatie tussen Gód en mensen. De Eeuwige zelf is de bruidegom van Israël en het volk is dan Gods bruid. ‘Ik neem u als mijn bruid, voor altijd’, staat ergens in Hosea. En ook Jesaja heeft het hierover. ‘Uw God zal gelukkig zijn met u, zoals een bruidegom dat is met zijn bruid’. In het verlengde hiervan gaat het daar in Kana dus ook niet om de geluksdag van twee mensen als u en ik, niet om dhr. en mevr. X te H, maar om iets van oeroude tijden, om het verbond, om trouw over en weer. Het gaat over God en zijn mensen. En dat betekent een vreugdevolle boodschap en daarom is er wijn! Volop wijn zelfs. Wijn als teken van vreugde. Er is iets te vieren! God en mensen zijn in relatie met elkaar. Er is een bruiloft gaande. Daarbij, in de vroeg-joodse literatuur symboliseert de wijn het messiaanse rijk. Het koninkrijk van God. En de aanwezigheid van wijn – wijn in overvloed – was dus een herkenningsteken van dat komende rijk. Met dit verhaal van de bruiloft te Kana wil Johannes dus zeggen dat er met de komst van Jezus een grote verandering plaats vindt. Dat de messiaanse tijd is aangebroken. Dat de wijsheid van God onder de mensen gekomen is. Ja, Jezus is het vleesgeworden woord van God, aldus Johannes. En met zijn komst wordt het alledaagse water tot wijn! Het is de tijd van vaten wijn gevuld tot de rand, net als de beker van God in die aloude psalm. ‘Mijn beker vloeit over’, lezen we in psalm 23. Er is altijd genoeg, genoeg voor iedereen! Zo getuigt Johannes aan het begin van zijn evangelie van het verbond dat God met de mensen heeft gesloten; een verbond dat in het beeld van een bruiloft tot ons komt. Zo getuigt hij van de vreugde en van de liefde als kenmerk van Gods rijk. En dat beeld kan zo sterk zijn dat het mensen uitnodigt het over te nemen en het in hun eigen leven gestalte te geven. Ook nu, zo’n tweeduizend jaar later. Ook nu in deze nare coronatijd, waarin ook water tot wijn kan worden en iets gewoons tot iets bijzonders. En ik denk dan aan de warmte en de liefde en de aandacht die je als mensen aan elkaar kunt geven, ook op veilige afstand. Aan het praatje, dat een goed gesprek kan worden en ook zo, dat fysieke afstand nabijheid wordt. Ik denk ook aan het elkaar willen beschermen en je dus te houden aan alle maatregelen die op ons afkomen, hoe moeilijk soms ook. Ook dit is het begin van een nieuwe tijd, waar we reikhalzend naar uitzien. Nee, echte vreugde, messiaanse vreugde, beleef je niet alleen, maar met anderen. Echte vreugde is daar waar men leeft in verbondenheid met elkaar. En ja, dan wordt zelfs water wijn! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een lied om te lezen bij de bruiloft te Kana 1.De gasten wachten binnen, wat moeten wij beginnen? Er is geen wijn meer in de kan! Maria hoort er van. 2.Maria zegt tot Jezus die met haar op het feest is: hoe kan er nu een bruiloft zijn, een bruiloft zonder wijn? 3.Maar Jezus zegt: haal water en vul daarmee de vaten en schep de wijn met vreugde uit; wij drinken op de bruid. 4.En alle gasten drinken, de gloria’s weerklinken; in Kana gaat de bruiloft door, daar zorgde Jezus voor. 5. Want Jezus openbaarde Zijn heerlijkheid op aarde; Hij doet geen water bij de wijn maar maakt van water wijn. Uit: Alles wordt nieuw II,16 Een gebed: Gij, aanhoudend licht, stem die roept: waar ben je? Woord dat zegt: heb lief. Wordt zichtbaar in ons. Naar woorden uit: Geest van begin Pastoralia Wij denken aan de nabestaanden van mevr. Groen. Op donderdag 14 januari is ons gemeentelid mevr. Jeltje Groen – Dijkstra in de leeftijd van 88 jaar overleden. Moge God zich over allen ontfermen. Collectes op zondag 17 januari Vandaag is een landelijke collecte bestemd voor trainingen aan vrijwilligers en professionals, die werkzaam zijn in de plaatselijke gemeentes. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL10 ABNA 0444 444 777 t.n.v. Protestantse Kerk o.v.v. ondersteuning gemeenten. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. Actie Kerkbalans Op 16 januari is de actie kerkbalans gestart. U ontvangt hier persoonlijk informatie over in uw mailbox of in de brievenbus. Deze actie is van groot belang voor onze Protestantse Gemeente en de kerkrentmeesters bevelen deze actie dan ook van harte bij u aan. Uw bijdrage is niet alleen voor de kerk van nu, maar ook voor de toekomst! De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Op deze zondag is opnieuw een videobericht. (zie: www.pghurdegaryp.nl) Kerknieuwsbrief 19 – 10 januari 2021 Meditatie: Gods gerechtigheid n.a.v. Matteüs 3: 13-17 ‘Ik zou door u gedoopt moeten worden’, roept Johannes als ook Jezus naar de Jordaan komt om gedoopt te worden. Maar Jezus zei: ‘Laat het nu maar gebeuren, want het is goed dat we op deze manier Gods gerechtigheid vervullen’. En zo begint dan dat grote verhaal van Jezus, de timmermanszoon uit Nazareth. Jarenlang was het stil geweest.Na het geboorteverhaal en na het verhaal over de vlucht naar Egypte. Jarenlang waren er géén woorden en géén verhalen. We weten niet waar Jezus geweest is en we weten niet wat hij gedaan heeft, maar hier in Matteüs 3 gaat het grote verhaal van zijn leven echt beginnen en als eerste noemt hij dan dat woord ‘gerechtigheid’. ‘Hij zal jullie dopen met de heilige Geest en met vuur’, aldus Johannes. Hij zal de wereld vernieuwen en zuiveren. Hij, die zich als een kind klein en kwetsbaar durfde maken en die samen met mensen als wij door het water heenging. Want alleen zo is hij wat hij is, en alleen zo betekent hij wat hij betekent: onze voorganger, aller mensen-broeder. Na zijn doop stond hij op uit het water en een duif daalde neer. De duif die als symbool van de wereld van God ook in zoveel andere waterverhalen tevoorschijn komt. Denk maar aan het verhaal van de zondvloed. De grote watervloed, die dreigt en gromt en mensen doet ondergaan. Maar, zo horen we, die grote chaos zal niet het laatste zijn. Een nieuw begin breekt aan. Aangekondigd door een duif met een vers olijfblad in zijn snavel. En denk ook aan Jona, de profeet. Zijn naam betekent duif. Hij was het die door de God van Israël uit het water omhoog getrokken werd. Als een nieuw begin van leven. Ja, dit doopverhaal van Jezus laat zien dat de nieuwe tijd is aangebroken. In Jezus is God midden onder ons en in hem vindt op aarde Gods programma plaats. In zijn gerechtigheid, waar Bijbels gesproken het geknakte riet niet afgebroken wordt en de kwijnende vlam niet zal worden gedoofd. Waar plaats is voor al de kleine, gebroken mensen. En waar we allen mogen weten: ook ik mag er zijn! Elke keer nu als ouders naar de kerk komen om hun kind te laten dopen, zeggen ook zij: je mag er zijn. Jij bent mijn geliefde! En graag maak ik jou bekend met de verhalen van God, zoals ik die ook zelf heb meegekregen. Ja, van generatie op generatie gaat dit door als een feestelijk ritueel. Hoe mooi en hoe bijzonder. En juist op deze zondag van de doop van de Heer, staan we elk jaar even stil bij de dopelingen van het afgelopen jaar en geven het doopsteentje aan hen mee. Een moment van gedenken ook aan onze eigen doop. Net als in de viering op de Stille Zaterdag. En met dat we dat doen, horen we in diezelfde Paasnacht: Weet u geroepen om in de wereld met blijdschap te leven en te werken en alles af te wijzen wat de schepping afbreekt, wat de vrijheid bedreigt en de doortocht naar het leven belemmert, wat mensen vervreemdt van elkaar en de harten koud maakt. Weet u geroepen tot het leven en niet tot de dood – in de kracht van de levende Heer! M.a.w. geef Gods gerechtigheid, die het leven van Jezus ten volle tekent, ook in je eigen leven een plaats. Ik wens u allen goede moed. ds. Geke Westra Een gebed om gerechtigheid in een turbulente wereld Als uw licht liefde heet straal dan in de duisternis van de wereld die haat kent. Als uw licht vrede heet straal dan in de duisternis van de wereld die oorlog kent. Als uw licht gerechtigheid heet straal dan in de duisternis van de wereld die onrecht kent. Als uw licht genade heet straal dan in de duisternis van de wereld die zonde kent. O God, wees licht in deze wereld. Uit: Zeggen en zwijgen – Oecumenisch gebedenboek voor alledag Pastoralia Wij denken aan de familie Nouta. Op maandag 4 januari is dhr. Durk Nouta overleden. Hij is 74 jaar geworden. Moge God zich over allen ontfermen. Een lied bij de doop 1. Leven is gegeven door het water, nu gaat er ver boven ons geloven steeds een naam met ons mee. 2. Dopen is geloven dat een herder je verder bewaren zal en sparen, zo gaat God met jou mee. Lied 359 uit ons Liedboek; om te lezen of (met kinderen) te zingen (wijs: Ozewiezewoze) Collectes op zondag 10 januari Vandaag is een collecte voor het werk van Ria Fennema en Fester Medendorp. Met ondersteuning van de stichting Blessed Generation krijgen in Kenia ruim 800 kansarme kinderen basis- en vervolgonderwijs. Ongeveer de helft daarvan wordt tijdelijk opgevangen of via outreach programma's in het gezin extra gesteund met voedsel en gezondheidszorg. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL85 RABO 0320 9535 80 t.n.v. Stichting Spirit of Faith Hurdegaryp. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Wat u maar wilt. Welkom! Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Op deze zondag is opnieuw een videobericht. (zie: www.pghurdegaryp.nl) Kerknieuwsbrief 18 – 3 januari 2021 Meditatie: En zijn naam is Jezus n.a.v. Lucas 2: 21 Toen er acht dagen verstreken waren, zo lezen we bij Lucas de evangelist, kreeg hij de naam Jezus. Dit is niet zomaar een naam. Nee, het is een naam met grote betekenis. ‘God redt’ betekent deze naam en dat is veelbelovend. Het Hebreeuwse woord voor redden heeft alles te maken met ruimte. Ruimte maken en ruimte geven. En dat zien we ook in het leven van Jezus terug. Telkens weer is hij erop gericht om mensen alle ruimte te geven om volop te kunnen leven. Ja wie aan de rand staat, plaatst hij in het midden en de kleine maakt hij groot. Wie gezondigd heeft wordt vergeven. Wie veracht werd, juist hij of zij werd gezien. De zieke wordt genezen en zelfs de doden worden weer tot leven gewekt. Al die verhalen, ze staan symbool voor dat redden. Opdat maar duidelijk is: hier is hij voor gekomen. Dit kind van Godswege. Om mensen weer te doen leven – naar lichaam en ziel. Ja, ‘God redt’ is zijn naam. Dat is de naam die door Gabriël, de engel van God, aan Maria werd genoemd. En God zelf zal er ook voor zorgen dat Jezus deze naam weet waar te maken. En dat gebeurde op die achtste dag. Op de dag dat hij besneden zou worden. Niet voor niets wordt ook hier melding van gemaakt. We zullen horen en leren en weten dat Jezus een jood was. En dat betekent dat zijn leven dan ook niet zonder die joodse achtergrond te begrijpen is. Dat zijn leven gestempeld is door zijn trouw aan de wetten en de tradities en gebruiken van Israël. Maar bovenal dat hij als Israëls zoon, als zoon van David, de grote opdracht op zich neemt, die in de Thora en de profeten wordt uitgetekend: Hij zal laten zien wie de ware God is en wat het echte mens-zijn inhoudt. Ja hij, rabbi Jezus van Nazareth. Die besneden was en kosher at. Die gebedsriemen droeg en een gebedsmantel. Die met hart en ziel leefde met de woorden van God. Die de psalmen in- en uitademde en vragenderwijs onderricht gaf. Zo was en is hij de redder van mensen, van álle mensen. Zo leerde hij wat leven is, voor en met elkaar. Met voor een ieder voldoende brood – ja brood voor lichaam én ziel. Om dát te horen, te leren en te weten, komen we naar de kerk en lezen we de Bijbel. Aan de ene kant om op te ademen aan Gods belofte dat Hij er ook voor ons wil zijn. Ook ons wil behoeden en bewaren. Ook ons wil vergeven en nieuwe kansen geeft. Aan de andere kant om vanuit dat gered zijn ons erin te oefenen ook anderen die ruimte te geven en te gunnen. Ieder persoonlijk en ook als kerkelijke gemeenschap. Want zo alleen komt de naam Jezus ten volle tot zijn recht. Als ook wij leven vanuit die naam. Alleen en samen! Ik wens u een gezegend nieuw jaar! ds. Geke Westra Ik roep uw Naam: Ik roep uw Naam: Die een lichtweg baant tochtgenoot en vriend, in duisternis en leegte, liefde, kracht ten leven, aangezicht van hoop, bron van troost en laatste hoop, leven sterker dan dood, bezieler van wie leven ik roep uw Naam in vriendschap met een ander, hier en nu - geliefde, naaste, vreemde - en steeds opnieuw. en in aandacht voor wat leeft. Ik roep uw Naam. Uit: Geest van nieuw begin – Franck Ploum Pastoralia Wij denken aan de familie Bonnema. In de vroege morgen van 31 december 2020 is dhr. Gerrit Bonnema overleden. Hij was 91 jaar. Moge God zich over allen ontfermen. Lied van de maand Ons lied van de maand januari is lied 528. In dit mooie lied voor Epifanie is een ruimtegevende nieuwjaarswens te lezen in vers 4: Wil daarom elkander doen alle goeds geduldig. Wees elkaar om zijnentwil niets dan liefde schuldig. Overigens betekent Epifanie: verschijning, aan het licht komen, openbaar worden. En dan gaat het natuurlijk over de verschijning van de Zoon van God en het openbaar worden van het kind van Bethlehem als koning van de volken, als de Messias. Collectes op zondag 3 januari Vandaag is een collecte voor het Evangelisatiewerk van onze kerk. De evangelisatiecommissie zet zich in voor vier zondagavondzangdiensten waarin elke keer een koor, gospel- of muziekgroep haar medewerking verleent. Van harte hopen we in de toekomst deze diensten weer mee te kunnen beleven. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL34 RABO 0362 7501 49 t.n.v. Evangelisatiewerk Hurdegaryp. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Wat u maar wilt. Welkom! Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Op nieuwjaarsmorgen was ons laatste video bericht en op 10 januari zal het eerstvolgende zijn (zie: www.pghurdegaryp.nl). Kerst 2020 – Kerknieuwsbrief 17 Omdat we opnieuw onze kerkdiensten hebben moeten opschorten – in elk geval tot en met zondag 17 januari – ontvangt u weer een wekelijkse kerknieuwsbrief. Deze keer niet op zondag maar met Kerst! Zo zijn we toch, ieder op onze eigen plek, even met elkaar verbonden. Meditatie: Licht voor de mensen n.a.v. Johannes 1 en Lucas 2 Vier weken lang hebben we uitgekeken naar de komst van het Kerstkind. Vier weken lang leefden we toe naar de dag waarop God onder ons gekomen is en vandaag kunnen we dat vieren! Ieder in onze eigen kleine kring en misschien ook wel alleen. Het is niet anders. ‘Het woord is mens geworden’, schrijft Johannes in het begin van zijn evangelie. En: ‘In het woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen’. Het waren veelzeggende woorden in die donkere tijd van toen, maar niet minder betekenisvol ook voor nu. Zelfs in deze nare coronatijd! Ja, het is als in het gedicht van ds. Sytze de Vries: Het Licht is uitgezaaid en niet door weer en wind te doven. Hoe diep het donker ook, wij zullen in zijn kracht geloven. Want ook de langste nachten gloeit dit Licht als Morgenster te boven. Het is een licht om je in te koesteren, om je aan te warmen en aan op te ademen. Het is een licht om vast te houden, maar ook om door te geven. En stel u eens voor: hoe zou de wereld eruitzien zonder dit licht? Nee, je kunt beter een lichtje ontsteken dan op de duisternis blijven mopperen, las ik een keer in één van de joodse wijsheden. En het wonderlijke is, dat ene kleine lichtje, het is in staat om heel de duisternis te verdrijven. Wat andersom niet zo is. Licht, Gods licht, staat voor hoop. Voor zegen, voor verandering en voor toekomst. Licht betekent leven. Ook in de omgang tussen mensen, want als er één iemand een lichtje voor een ander ontsteekt, dan lijkt het al minder donker. Ook de herders werden in het licht gezet. Door God zelf. Ze werden omgeven door het stralende licht van de Heer. Juist zij, de nachtwerkers in het veld, het schorremorrie, de mensen aan de rand. Ook zij hoorden erbij. Zij mochten zelfs als eerste delen in die blijde boodschap van de engelen: ‘vrede op aarde voor alle mensen die God liefheeft’. En ze werden zo geraakt door die wondermooie woorden, dat ze zeiden: ‘Laten we naar Bethlehem gaan om met eigen ogen te zien wat er gebeurd is en wat de Heer ons bekend heeft gemaakt’. Die wereld van God, zegt Jezus later, die wereld is er al. Toen en nu. Telkens als je leeft met de woorden van de wet en de profeten. Telkens als je een licht voor elkaar wilt zijn. Ja, die wereld is er al, maar ook weer niet. Immers er is een groot verschil tussen alles altijd weten en alles altijd doen. En ook daarom is het goed om elk jaar Kerst te vieren. Om opnieuw in beweging te worden gezet. Om opnieuw geraakt te worden, net als de herders, door dat koor van de engelen. Immers zo wordt dat verlangen naar een menswaardig bestaan in ons wakker gehouden. Ja, de Heer wil ik dienen, zei Maria, toen de engel Gabriël bij haar kwam. En Lucas doet ook Maria zingen. Uit volle borst zingt ze haar Magnificat, waarmee ook zij, net als de engelen, God in de hoogste hemel eert. Haar vertrouwen in wat er ooit beloofd was, was groot. En ze zong van een wereld op z’n kop, waarin God omziet naar de gewone, kleine mensen en waar de grote jongens, die zo gemakkelijk over hen heenlopen, het nakijken hebben. Ja, Maria, dat jonge, eenvoudige meisje, ze wordt een vrouw van formaat. Zij, de moeder van Jezus. Met emoties van verwondering en trots, maar ook van angst en tranen. Maar bovenal vol liefde, wijsheid en moed. Het Licht is uitgezaaid, dit stralend Woord van den beginne; een ster geboren, die ons wijst, waar God zich hier laat vinden. Dit Licht zal als een lopend vuur de nacht voor altijd overwinnen. Het Licht is uitgezaaid in ons, opdat wij zullen stralen. In onze liefde wil het zich in duizendvoud herhalen. Maak ons tot sterren in de nacht voor al wie met ons adem halen. Ik wens u allen gezegende Kerstdagen toe! ds. Geke Westra Een kyrie voor wie het duister is We bidden God dat het licht mag worden voor al die mensen voor wie het vandaag niet licht is. Voor wie het lastig vindt om Kerst te vieren. Voor wie ziek is – naar lichaam – naar geest. Voor de kinderen in de knel. We bidden God om licht voor onszelf, dat we volhouden er vanuit te delen. En mens voor mensen zijn. Amen Collectes op Eerste Kerstdag Vandaag is een collecte voor Kinderen in de knel. Met uw bijdrage geeft u licht aan vluchtelingenkinderen in Griekenland. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie o.v.v. Geef Licht. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. Hartelijk dank! De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven open staan:
Wat u maar wilt. Welkom! De kerkklokken gaan luiden Van harte doen we mee met het mooie initiatief om met het beieren van onze kerkklokken het nieuwe jaar in te luiden. In dit voorjaar klonken ze al als teken van hoop en zo ook nu op de drempel van 2021! Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. Op de vierde Advent zijn we gestart met een eerste bericht en nu – met Kerst – zult u weer iets kunnen zien en horen. Ook voor de kinderen is er – op de eerste en tweede Kerstdag – iets te beleven! Hierna komen we nieuwjaarsmorgen bij u terug! Nota bene: www.pghurdegaryp.nl Kerknieuwsbrief 16 – 20 december 2020 Vier kaarsen branden zacht. Ze wijzen naar wat komen zal: een kind, zo lang verwacht, voor iedereen en overal. Opnieuw zit Nederland zoveel mogelijk op slot, met alle consequenties van dien. Ook voor het kerkenwerk. Met pijn in ons hart hebben we dan ook besloten onze kerkdiensten voorlopig weer op te schorten. In elk geval tot en met zondag 17 januari. En daarom weer deze wekelijkse kerknieuwsbrief. Op deze manier zijn we toch op de zondagmorgen even met elkaar verbonden. Ook zal er met een zekere regelmaat een video boodschap op de website van de kerk verschijnen. Ter inspiratie en bemoediging. ‘We moeten hier met z’n allen doorheen!’, aldus een kerkenraadslid. Meditatie: Een verhaal van Godswegen.a.v. Lucas 1: 26-38 De meditatie van de laatste kerknieuwsbrief in juni had als titel ‘Ongedachte wegen’. Voor nu hadden we dezelfde woorden kunnen kiezen. Immers wie had kunnen bedenken dat we in dit jaar én Pasen, én Pinksteren, noch Kerst in de kerk zouden vieren? Ja, in de hele wereld gaan we ongedachte wegen.Een ongedachte weg moest ook Maria gaan, de moeder van Jezus. In het evangelie van Lucas lezen we hoe ze door Gabriël, de gabber van God, wordt begroet. Ave Maria, wees gegroet! En we weten, als een engel in de Bijbel spreekt, dan gebeurt er iets bijzonders. Zo ook hier in dit verhaal van Godswege. ‘Wees niet bang, Maria’, sprak de engel Gabriël, ‘God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet hem Jezus noemen’; de Heer bevrijdt! Maria schrok bij het verschijnen van de engel. Wat gaat er gebeuren, wat wordt er van haar gevraagd? En ook was ze verbaasd. ‘Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad?’ Maar kennelijk gaat het daar ook niet om! Het is en het blijft een verhaal van Godswege. En het kind zal worden verwekt uit de kracht van de heilige Geest, zegt Gabriël dan ook. Met andere woorden: hier is sprake van een nieuwe schepping. Hier is sprake van een nieuw begin. En God is erbij.Ja, op die ongebaande weg die je hebt te gaan, zal Hij je als een schaduw bedekken. Hij zal je beschermen en behoeden. Hij zal zich over jou ontfermen. En dan maken angst en verbazing plaats voor verwondering en voor vertrouwen. Als God als een stille vriend met mij meegaat, durf ik het aan! ‘De Heer wil ik dienen’, zegt Maria. Eigenlijk staat er: ‘Zie, de slavin van de Heer’. En als we dan bedenken dat het gangbare politiek was in de Romeinse wereldorde om gezonde inwoners van veroverde steden en gebieden tot slaven te maken, dan is die uitspraak van Maria nog veelzeggender. Want wie zegt ‘slavin van de Heer te zijn’, zijn eigendom dus, keert zich daarmee tegelijkertijd ook tegen de keizer. En dan hoor je van de kracht van Maria. En dan klinkt er verzet! Net als in dat prachtige lied dat ze later gaat zingen, waarin juist de God van Israël gezegend wordt. Hij die oog heeft voor de minste. Hij die barmhartig is en bevrijding brengt. En dat zullen we zien in de dagen die komen gaan. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Een lied bij deze zondag om te zingen of te lezen – Lied 464: 3 en 4 3. Een engel spreekt een meisje aan, hij groet haar, noemt haar bij haar naam: God kiest jou als zijn liefste uit, voor Hem ben jij de ware bruid! 4. De hemel spreekt, Maria hoort, zij geeft zich over aan dat woord. Daarom zal zij de moeder zijn van Gods geheim, een kindje klein! Collectes op zondag 20 december Deze zondag is er een collecte voor: Nederland – Daarom Kerst. Met uw bijdrage steunt u het missionaire werk van de Protestantse Kerk om zoveel mogelijk mensen te bereiken met het goede nieuws van Kerst. U kunt uw bijdrage overmaken op rekening NL10 ABNA 0444 444 777 t.n.v. Protestantse Kerk, o.v.v. Daarom Kerst. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. Hartelijk dank! De kerkdeuren van Nieuw Perspectief blijven openstaan: elke dinsdagmorgen van 10 tot 11 uur en en elke donderdagmiddag van 4 tot 5 uur. In de hal is gelegenheid voor een gesprekje met de predikant, in het stiltecentrum kunt u plaats nemen om even stil te zijn of iets te lezen en daar is ook gelegenheid om een kaarsje aan te steken. Wat u maar wilt. Welkom! Tot slot Houdt u de website van de kerk in de gaten. In elk geval met Kerst zult u al iets kunnen zien en horen. En ook voor de kinderen zal er wat te beleven zijn! Zie www.pghurdegaryp.nl Kerknieuwsbrief 15 – 28 juni 2020 De kerkdiensten zijn in aangepaste vorm weer opgestart. Alles is in het werk gesteld om dit zo veilig mogelijk te doen. In de komende week vindt u ook Twalûd weer in de brievenbus. Deze kerknieuwsbrief is dan ook de laatste. Mijn grote waardering gaat uit naar Harm Schreiber die o.a. de organisatie op zich heeft genomen en naar Hanny de Boer-Wentink, die de lay-out en de digitale verzending heeft verzorgd. Het was een mooie vorm van samenwerking! Dank jullie wel! En natuurlijk ook dank aan alle rondbrengers van de papieren nieuwsbrief in deze afgelopen maanden. Mooi dat er altijd weer mensen klaar staan om een klus voor de kerk te klaren! Meditatie: ongedachte wegen n.a.v. Jeremia 29:1, 4-14 en Matteüs 10:34-42 In deze meditatie volgen we de twee Bijbelteksten die vandaag ook in de kerk gelezen worden. Twee teksten over ongedachte wegen. Immers Jeremia roept zijn volk in Babel o.a. op tot gebed voor de vijand. En Jezus zegt dat hij niet gekomen is om de vrede te brengen, maar het zwaard. En een zwaard is scherp en maakt scheiding. Vrede dus voor de vijand en scheiding tussen mensen die juist met elkaar verbonden zijn als in een familie- of vriendenkring. De teksten lijken tegenstrijdig aan elkaar. Toch is er ook een verbinding, want beide verhalen gaan over het oude loslaten en over het zoeken naar nieuwe wegen. Dat doet ook de man uit het verhaal dat ik in de kerk vertel. Lange tijd had hij nagedacht over het doel van zijn leven. En opeens wist hij het en zag hij een kans om dit doel te bereiken. Vol verlangen ging hij op reis. Elke stap bracht hem dichter bij zijn doel. Tot hij op een brug een man ontmoet. Dezelfde leeftijd, net zo gekleed als hij, alleen had hij iets om zijn middel gebonden. Een touw. En voor hij het wist, had deze man het touw losgemaakt en vroeg hem dit even goed vast te houden. De man stemde in - het was een vriendelijk verzoek - en hij pakte het eind goed vast. De ander dankte hem daarvoor, pakte het andere einde vast en sprong sierlijk van de brug. Onze gelukzoeker voelde een harde ruk, hield goed vast en werd door het gewicht naar de leuning getrokken. Toen keek hij naar beneden en zag de ander, die het touw ook vasthield bungelen. “Waarom doe je dit?” riep hij over de rand. “Onthoud “, zei de bungelende man, “als je me loslaat heb jij en jij alleen mijn dood op je geweten!”. “Als jij loslaat, ben ik verloren. Jij bent verantwoordelijk“. De man op de brug keek om zich heen. Wat te doen? Hij kon het touw nergens vastbinden, hij kon geen hulp halen. Zijn armen trilden. Dus bond hij het touw om zijn middel. “Doe jij dat ook!” riep hij naar beneden. Nu zaten ze samen aan het touw. Allebei vastgebonden. “Trek je zelf omhoog“, stelde hij voor. Maar de ander zei: “dat kan ik niet“. Ja, van alles stelde hij voor, maar de ander riep alleen maar: “Mijn leven ligt in jouw handen. Jij moet mij redden. Jij bent verantwoordelijk voor mij. Het is jouw schuld als het fout gaat”. En toen gebeurde het. “Luister”, zei de man op de brug. “Ik accepteer niet dat ik voor jou moet kiezen. Ik kies voor mijn eigen leven. Ik geef je de verantwoordelijkheid over je eigen leven terug. Het is en het blijft van jou!” “Ik ben bereid jouw tegenwicht te zijn. En jij doet het trekwerk en trekt jezelf omhoog. Wat je niet alleen kunt, zal ik voor je doen. Ja ik help, maar jij moet het zélf doen”. De ander jammerde. De man op de brug wachtte. Hij wachtte of hij iets voelde, maar hij voelde niets aan het touw. De ander deed inderdaad helemaal niets. Toen zei de man op de brug: “Ik zie dat je gekozen hebt en ik accepteer je keuze”. En hij liet het touw los. Mensen houden elkaar soms in de klem. Manipuleren elkaar. Ja, chanteren de ander zelfs. Maken de ander verantwoordelijk voor hun eigen geluk. Of verhinderen iemand eigen (geloofs)keuzes te maken. “Als je niet elke zondag bij me op de koffie komt, maak je me ongelukkig“, zegt de ouder tegen het volwassen kind. “Als je het uitmaakt doe ik mezelf wat aan”, zegt het verdrietige meisje tegen haar vriend die de relatie verbreekt. ”Als u dominee niet verkondigt dat het zus of zo zit in de Bijbel, dan maakt U mijn geloof kapot“. Jeremia en Jezus kiezen in onze teksten voor eigen, voor alternatieve wegen. En soms is daar inderdaad een radicale keuze voor nodig. Een handeling die een einde maakt aan het vast zitten aan elkaar. Soms is daar een zwaard voor nodig om scheiding aan te brengen. Om los te komen van al te knellende banden of strikte (geloofs)regels. Alleen in vrijheid, kun je je eigen, ongedachte wegen gaan om je te ontwikkelen en te groeien. En dat loslaten getuigt dan niet van onverschilligheid, maar heeft alles te maken met respect. Respect voor jezelf maar niet minder voor de ander. Overigens, tot uw geruststelling, het verhaal op de brug loopt goed af. Hoewel…. de man, bungelend aan het touw, hij valt in de rivier, krijgt een nat pak, kruipt op de wal en doet de volgende dag met een volgende brug-ganger precies hetzelfde. Ik wens u allen een goede zomer en goede moed! ds. Geke Westra Persoonlijk gebed Eeuwige God, geef ook ons uw licht en uw liefde, geef ook ons uw kracht, dan zijn we samen sterk! Amen Collectes op zondag 28 juni De diaconale collecte is vandaag bestemd voor de Leprazending. Elke twee minuten krijgt iemand de diagnose: ‘jij hebt lepra’. Mensen met lepra hebben een zeer lage weerstand en horen bij de meest kwetsbaren in onze wereld. Vaak worden ze gediscrimineerd, verstoten of weggestopt. Met nieuwe medicijnen en methodes moet leprabesmetting over vijftien jaar een halt toegeroepen zijn. Maar zolang mensen lijden aan lepra, zullen ze ook geholpen moeten worden. De opbrengst van deze collecte draagt bij aan een gezond, hersteld en volwaardig leven, ook voor hen! Wilt u de Leprastichting steunen dan kunt u een gift overmaken op Leprazending, te Apeldoorn: NL49 INGB 0000 8898 89 Daarnaast is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente natuurlijk ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Prot. Gemeente Hurdegaryp. Kerkdiensten hervatten! Over de kerkdiensten voor de komende weken kunt u lezen in ons kerkblad dat deze week verschijnt. Om de vieringen bij te wonen kunt u zich aanmelden bij de scriba dhr. Harm Schreiber. Hebt u nog aarzelingen om naar de kerk toe te komen, weet dat de dienst ook te volgen is via www.kerkomroep.nl/Friesland/Hurdegaryp. De orde van dienst vindt u elke week op de website van de kerk: www.pghurdegaryp.nl. Hebt u liever een papieren exemplaar, geeft u dit dan door aan Jannie de Groot, tel. 472583 of aan Baukje Holthuis, tel. 473638. Zij gaan dit dan voor u regelen! Ook deze informatie vindt u in het kerkblad terug. Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten nog een laatste keer naar een paar alternatieven:
Kerknieuwsbrief 14: 21 juni 2020 Meditatie: Hemelhoog is uw liefde Heel voorzichtig pakken we de draad weer op. Met een kleine groep gemeenteleden zijn we vanmorgen weer in de kerk bij elkaar. Na opgave, op anderhalve meter afstand, zonder te zingen en zonder koffie. Ja, het zal even wennen zijn. We zitten apart maar zijn wel samen. De Bijbel wordt weer geopend, we bidden voor de nood in de wereld en we horen o.a. koormuziek van medechristenen, ooit gezongen in andere kerkdiensten en opgenomen voor t.v. uitzendingen. Zo schuilen we samen in het licht van de nieuwe Paaskaars, die zonder dat wij dit jaar Pasen in de kerk hebben gevierd, gewoon weer brandt. Immers het licht van God gaat nooit verloren! Noch zijn liefde! Nee, die is hemelhoog als in onze psalm van vandaag. In deze liefde zijn we ook in de kerk bij elkaar, verbonden met allen die thuis zijn. Deze morgen staan we dus stil bij een psalm. En ik heb gekozen voor Psalm 57, omdat zoveel verschillende emoties uit het dagelijks leven daarin herkenbaar zijn. De spanning om dreigend onheil. Angst en het gevoel van verlorenheid, maar ook een zeker verlangen naar het gewone en naar rust. Allereerst lijkt de psalm een soort gebed om hulp. Een noodkreet tot God. Een roep om bevrijding. En uiteindelijk mondt het uit in een loflied. Ja, met harp en lier wil ik het morgenrood wekken. Ik wil weer zingen. Ik wil weer leven! Hoe herkenbaar is dit voor ons in deze tijd. Immers nog steeds is er die onzekerheid rond het virus, ook al lijkt het de goede kant op te gaan. Tenminste in ons eigen land. Nog steeds zijn er die vragen waar we nog geen antwoord op krijgen. Wat gaat er gebeuren de komende maanden en na de zomer? Komt er nog die tweede golf? En dat vaccin? Wat hopen we dat dat lukt! Ik vlucht tot u mijn God, horen we in de psalm en in de schaduw van uw vleugels zal ik schuilen. De dichter, wij, we zoeken troost. We zoeken houvast en een luisterend oor. De dichter, wij, we verlangen naar een moment van ontspanning te midden van alle onrust. En inderdaad, maar wat graag zouden we willen zingen als de dichter van de psalm. Ja, met harp en lier zou ik weer willen geloven in een nieuwe dag. Die nieuwe dag, die nije dei, Syb van der Ploeg zong er laatst nog van in één van de kerkdiensten, die deze maanden vanuit Franeker uitgezonden werden door Omrop Fryslân. It libben wie wrang, it wachtsjen te lang. Mar 't nimt in kear, zong Syb. Ja lang wie it kâld en tsjuster, aanst komt de dei fynt it ljocht syn wei, yn in nije dei. En het gekke is, de tekst van zo’n lied, of zomaar een beeld of soms maar één woord, het kan maken dat de horizon zich als het ware weer opent en er een nieuw perspectief geboden wordt. Ja, al zingend, biddend en roepend daagt dan langzamerhand ook weer een beetje licht. Worden we in Bijbeltaal weer opnieuw geboren, net als de psalmdichter. Het net aan onze voeten ontvlucht. Dan weten we weer: dit is het leven. Een leven met voor- én tegenspoed. Met goede én kwade dagen. En hier hebben we het mee te doen. Ieder voor zich én samen, maar ook gedragen door die Ene en dát maakt sterk! Ja, het is een weg die mij leert met open handen te leven om te leren ontvangen wat mij onderweg gegeven wordt. Een woord. Een lied. Een land vol belofte. Verhalen van trouw en van liefde. Ja van God met mij! Dan is mijn hart gerust en wil ik voor u zingen en spelen, zegt de psalmdichter. Bij het ontwaken van die nieuwe dag. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Persoonlijk gebed God, U die ziet in het verborgene en spreekt in de stilte, zie mij, hoor mij, zuiver mij. Opdat ik de duisternis niet ontloop en de stilte niet ontvlucht, maar blijf, daar waar U mij wilt vinden. Amen. uit: Uw weg – mijn weg – Sabine Nijland Collectes op zondag 21 juni De diaconale collecte is vandaag bestemd voor één van de projecten van Kerk in Actie; voor opvang en hulp voor ontheemden in Colombia. Enkele jaren geleden werden in Colombia vredesakkoorden getekend tussen de regering en haar grootste tegenstander de FARC. Toch is er in grote delen van het land nog geen sprake van vrede. Een kleine rebellengroep en ook para-militairen gaan onverminderd door met het (gewapend) intimideren van de bevolking. Hierdoor worden nog steeds mensen uit hun woonplaats of van hun land verjaagd. Zij trekken naar de stad, waar zij in de arme volkswijken belanden als in de sloppenwijken van Bogotá. Ongeveer vier miljoen Colombianen zijn in eigen land op de vlucht voor geweld. Met hulp van de organisatie Mencoldes proberen zij een nieuw bestaan op te bouwen. Mencoldes geeft materiële en psychosociale hulp aan ongeveer dertig tot veertig nieuwe gezinnen per maand en helpt vluchtelingen om een bedrijfje te beginnen als naaister, bouwvakker of monteur. Ook behartigt Mencoldes de belangen van de ontheemden bij de overheid en zet zich in voor de terugkeer van de ontheemden naar hun eigen land en woonplaats. Kerk in Actie lobbyt bij de Nederlandse en Colombiaanse regering en internationale (vluchtelingen)organisaties voor meer aandacht voor de ontheemden van Bogotá. Steun dit werk. U kunt dit werk steunen door uw bijdrage over te maken op rekening NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie te Utrecht, o.v.v. Mencoldes in Colombia. Hartelijk dank! Daarnaast is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente natuurlijk ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Prot. Gemeente Hurdegaryp. Kerkdiensten hervatten! Vanaf 21 juni – dus vanaf vandaag – worden de kerkdiensten weer hervat. Om deze vieringen bij te wonen kunt u zich aanmelden bij de scriba dhr. Harm Schreiber. Meer informatie hierover hebt u kunnen lezen in de brief die u thuis in uw brievenbus hebt ontvangen. Afgesproken is dat er in elk geval tot zondag 23 augustus geen kinderoppas en geen Jong Perspectief zal zijn. Wel zal er elke zondag voor de kinderen een pakketje met ‘werkjes’ klaar liggen om tijdens de dienst mee bezig te kunnen zijn. Uiteraard zijn ook zij van harte welkom en ook zij moeten worden aangemeld. Wat we vanaf 30 augustus gaan doen, zal t.z.t. via Twalûd bekend gemaakt worden. . Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Kerknieuwsbrief 13: 14 juni 2020 Meditatie: Ik ga waar Ik kan gaan, n.a.v. Matteüs 9:35-10:15 Bij de tekst van vanmorgen, die in het leesrooster bij de eerste zondag na Trinitatis wordt genoemd, vond ik een prachtig lied. En al kunnen we in deze periode niet samen zingen, het lezen van liedteksten kan gelukkig wel! Het komt uit de bundel Liederen & gebeden uit Iona & Glasgow en het is geschreven in de vorm van vraag en antwoord. Vragen afkomstig van mensen als wij en het antwoord in vers 5 wordt gegeven door Jezus. Leest u eerst de Bijbeltekst en dan het lied. 1. O waar wil je heen gaan? En kan ik je volgen? En hoe overleef je? Hoe kom je ooit aan? Je hebt geen bepakking, geen tent en geen kleding, geen eten, geen drinken – hoe kun je bestaan? 2. O waar wil je heen gaan? En kan ik je volgen? En waarom zoek jij steeds een ander gehoor? Je twist met de machten. Je eet met verachten. Je loopt met de lamme. Zo ga je maar door. 3. O waar wil je heen gaan? En kan ik je volgen? En wat geeft je aanzien? Wat geeft je krediet? Geen winst uit de handel, geen vakwerk of kunde, geen stempel of keurmerk, geen kunstwerk of lied. 4.O waar wil je heen gaan? En kan ik je volgen? En wat is de missie waar jij je voor geeft? En wat inspireert je? Wat drijft je, wat sterkt je? En wat is de droom toch die jouw liefde heeft? 5. Ik ga waar Ik gaan kan en zoek reisgenoten. Maar stel me geen vragen naar heg of naar steg, naar leeftocht of reisdoel of wie ons wil volgen. Maar voeg je toch bij me: Ik leer je mijn weg. Al lezend, zing je het haast zonder de noten te kennen. Of misschien kun je het ook rappen?! Wat we dan tegenkomen zijn alledaagse vragen aan Jezus en dat ene eenduidige antwoord: ‘voeg je toch bij me: Ik leer je mijn weg.’ Vooral het vierde couplet springt er voor mij uit. Wat inspireert je? Wat drijft je? Wat sterkt je? En wat is de droom toch die jouw liefde heeft? Eigenlijk raakt dit aan de zoektocht van ieder mens naar wat leven is. Wat doe je en waarom? Wat is alle moeite waard? En, wat is dat toch dat we er iets van willen maken? Niet alleen voor onszelf maar ook voor de ander? Zeker in deze corona-tijd, zien we onze verantwoordelijkheid ook voor de ander. Ervaren we hoe kwetsbaar een mensenleven is, maar ook vooral hoe kostbaar. En al die maatregelen van overheidswege – hoe vervelend en beknottend soms ook – ze zijn dan ook bedoeld om niet alleen jezelf maar ook die ander te beschermen. Die zorg om de ander zien we ook bij Jezus. ‘Hij trok rond langs alle steden en dorpen’, lezen we aan het begin. Vanuit een groot gevoel van compassie. Want, zo gaat de tekst verder: ‘Toen hij de mensenmenigte zag, voelde hij medelijden met hen, omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder.’ Die uitgeputte en hulpeloze mensen herkennen we ook hier en nu, in deze tijd van pandemie en grote onzekerheid. Al die mensen die worstelen om het hoofd mentaal of financieel boven water te houden. Al die mensen die hunkeren naar contact of wakker liggen uit zorg om hun geliefden op afstand. De zieke mensen die vechten om in leven te blijven of weer conditie op te doen. En allen die voor hen zorgen. Elke dag opnieuw en al maandenlang. Wie is een herder voor wie? Stel me geen vragen, laat het lied Jezus zeggen. Want op al die vragen naar het hoe en het waarom, heb Ik ook geen antwoord. Maar voeg je toch bij me: Ik leer je mijn weg. Een weg om gewoon maar te gaan omdat deze goed is van zichzelf. Ja, een goddelijke weg. De weg van compassie, van liefde en trouw en vooral van samen. De route ontvouwt zich vanzelf. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Gebed Als wij bezorgd zijn, God, bidden wij U niet om zorgeloosheid, maar om vertrouwen op uw zorg voor ons; sta niet toe dat wij ons zorgen maken over zaken die er niet toe doen, houd de opgewektheid in ons levend ook als zorgen ons terneer slaan; laat uw naam, uw rijk, uw wil, ons een zorg zijn, maak ons zorgzaam voor elkaar. uit Zondagswoorden – W.R. van der Zee Collectes op zondag 14 juni Deze zondag vraagt de diaconie uw aandacht voor een landelijke collecte van de Protestantse Kerk, bestemd voor ondersteuning van dorpskerken. Teruglopende ledenaantallen, minder financiële middelen en het moeten sluiten van de kerkdeuren maken het moeilijk om kerk van en voor het dorp te zijn. Binnen de dorpskerkenbeweging van de Protestantse Kerk helpen dorpskerken elkaar om als geloofsgemeenschap van betekenis te blijven voor elkaar én voor het dorp. De Protestantse Kerk ondersteunt dorpskerken bij het uitwisselen van ervaringen en organiseert regiobijeenkomsten rond kerk- en leefbaarheidsvraagstukken. Met uw bijdrage steunt u dit belangrijke werk voor kleine dorpskerken. U kunt een bijdrage overmaken op NL10 ABNA 0444 444 777 t.n.v. Protestantse Kerk o.v.v. Dorpskerken Daarnaast is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente natuurlijk ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Prot. Gemeente Hurdegaryp. Kerkdiensten hervatten! Nog een week en we gaan weer heel voorzichtig beginnen. Met maximaal 30 personen, na opgave, zonder zingen en ook zonder koffie. Anders dan we gewend zijn, maar toch is er weer ruimte voor een spiritueel moment. In deze dienst op 21 juni willen we ook de gemeenteleden noemen die ons in deze laatste maanden zijn ontvallen. We leggen een gedachtenissteentje neer in het stiltecentrum en steken een kaarsje voor hen aan. Opnieuw een klein moment van gedenken. Helaas hebben we in de brief van 8 juni, die iedereen in de brievenbus heeft gekregen, verzuimd iets te vermelden over de kinderen, zowel die van Jong Perspectief als die van de kinderoppas. Excuus daarvoor! Afgesproken is dat er in elk geval tot zondag 23 augustus geen kinderoppas en geen Jong Perspectief zal zijn. Wel zal er elke zondag voor de kinderen een pakketje met ‘werkjes’ klaar liggen om tijdens de dienst mee bezig te kunnen zijn. Uiteraard zijn ook zij van harte welkom! En weet dat ook voor hen geldt: aanmelding is verplicht. Wat we vanaf 30 augustus gaan doen, zal via Twalûd bekend gemaakt worden. Tot slot: tot en met zondag 28 juni zal deze kerknieuwsbrief nog verschijnen. Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Kerknieuwsbrief 12: 7 juni 2020 Meditatie: God, Jezus en de Heilige Geest n.a.v. Matteüs 28: 16-20 Er zou nog van alles te zeggen zijn over de omgang met het versoepelen van de coronamaatregelen, waardoor ook de kerkdeuren weer open kunnen gaan. Ook houden de vele anti-racismeprotesten ons bezig na die gewelddadige dood van George Floyd in Minneapolis in de V.S. Toch vindt u in deze kerknieuwsbrief heel iets anders, namelijk een theologisch leerverhaal. Want het is vandaag zondag Trinitatis. Oftewel de zondag van de Drie-eenheid van God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Soms zingen we ervan als in lied 305: ‘Alle eer en alle glorie geldt de luisterrijke naam! Alle eer en alle glorie, geldt de Zoon, de erfgenaam. Alle eer en alle glorie, geldt de Geest die leven doet.’ Soms horen we ervan in een liturgische groet: ‘De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de eenheid met de heilige Geest zij met u allen.’ Woorden waarmee Paulus afscheid neemt in zijn brief aan de gemeente van Korinte. En vandaag lezen we ervan in het evangelie naar Matteüs: ‘Ga dus op weg’, zei Jezus, ‘en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest….’ God de Vader, de schepper van hemel en aarde, en Jezus Christus, zijn eniggeboren Zoon, én de Heilige Geest, op de een of andere manier horen ze bij elkaar en samen maken ze, al vanaf de eerste eeuwen na Christus, deel uit van het belijden van de kerk. Het was in 381 op het concilie van Constantinopel, het huidige Istanbul, dat de kerkelijke leer van de Drie-eenheid officieel werd vastgesteld. Maar vanzelf ging dat niet. Er gingen jaren van discussie aan vooraf en dan kon het er hard aan toe gaan. Want hoe verhouden deze drie zich eigenlijk tot elkaar? Staan ze op één en dezelfde lijn en is er geen onderscheid of is God de belangrijkste? En Jezus? Als ze alle drie één zijn, is hij dan God of is hij mens? En als Hij is als God, is hij dan een soort tweede God? Maar er is er toch maar één? En ga zo maar door. Talloze discussies zijn er gevoerd en vele boeken zijn er over vol geschreven. Maar ik niet dat een doorsnee gelovige hiervan wakker ligt. Nee, misschien denken we meer in de richting van de woorden van de Sint Vitusparochie in Leeuwarden. In haar nieuwsbrief las ik deze week: ‘Als wij vroeger thuis brood uit het vuistje kregen, dan was het minste wat we van te voren deden: een kort kruisteken slaan. Als oma er was, moesten we altijd lachen, want die kon dat heel snel. Het leek dan wel of ze vliegen ving! Dat werd dan ook een familiegrapje. Dit weekend vieren we de heilige Drie-eenheid. Dat is niet het meest eenvoudige onderwerp van ons geloof. Wij willen vaak beredeneren hoe God Vader, Zoon en Geest in één kan zijn. Maar juist dat eenvoudige kruisteken leert het ons: God is als Schepper/liefdevolle Vader de verbinding met de hemel (de beweging van boven naar beneden), God is als Zoon volledig mens, en dus de verbinding met het aardse (de beweging van links naar rechts) en met het maken van het kruisteken wordt er een kruis zichtbaar. Alleen met de gaven van de heilige Geest kunnen we de betekenis van het kruis begrijpen als bevrijdend (Pasen en Pinksteren). En zo wordt er gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest, als meest korte geloofsbelijdenis. En daarom verdient het kruisteken het om met aandacht gemaakt te worden!’ Nu zijn wij niet gewend om een kruisteken te maken, maar de uitleg is voor ons allen dezelfde. En wat we kunnen doen, is er ermee te leven. Op basis van wat de heilige schrift ons leert en kennelijk heeft Jezus daar alle vertrouwen in. Want nog een laatste keer ging hij met zijn leerlingen de berg op; de berg die herinnert aan de woorden van zijn Vader. De Sinaï met de tien leefregels van God. En daarmee worden de geloofsleerlingen dan op weg gestuurd. Zo zal het leven zijn! En ze gingen, gedragen door Jezus’ Geest. ‘Ik ben met jullie’, zei hij, ‘alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’ Zouden ook wij dan maar niet gewoon op weg gaan? Zonder alles precies te doorgronden? Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Gebed bij deze zondag Wij vragen U niet, God om wonderen en tekenen uit de hemel. Wij vragen U om uw aanwezigheid hier in ons midden, om het vuur van uw Geest dat ons licht brengt en warmte, om de kracht van tegenwind die mensen beweegt en bezielt, om de liefde van uw Zoon die ons leert hoe Gij zijt voor mensen. Breek bij ons in en wek ons tot leven, opdat wij bestaan en leven uit U. uit: Zo lang wij adem halen – Sytze de Vries Collectes op zondag 7 juni De diaconale collecte voor deze zondag is voor INLIA, het Internationaal Netwerk van Lokale Initiatieven met Asielzoekers. In samenwerking met verschillende geloofsgemeenschappen ondersteunt INLIA asielzoekers en vluchtelingen in nood. Als partner van mensen, werkend voor een rechtvaardige samenleving. INLIA Groningen is inmiddels uitgegroeid tot vijf stichtingen met diverse activiteiten en projecten en is ook een kennisinstituut op haar terrein. Samen tellen de stichtingen zo’n 35 beroepskrachten, een tiental stagiaires en meer dan 100 vrijwilligers. Alle INLIA stichtingen zijn onafhankelijk. Ze bestaan van particuliere giften en bijdragen van kerken. U kunt uw bijdrage storten op rekening: NL47 INGB 0005.8728.15 ten name van St. INLIA Groningen. Ook een gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente is natuurlijk van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Prot. Gemeente Hurdegaryp. Hartelijk dank! Kerkdiensten hervatten! In de komende week ontvangt u in uw brievenbus een schrijven over het hervatten van de kerkdiensten. Zondag 21 juni gaan we van start. Weliswaar in aangepaste vorm maar de deuren kunnen weer open! En dat stemt tot dankbaarheid. Uiteraard blijft voorzichtigheid geboden. Tot en met zondag 28 juni verschijnt nog deze kerknieuwsbrief en begin juli vindt u ons kerkblad Twalûd weer in de bus. . Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Vlaggen en schooltassen Ook op deze plaats willen we alle scholieren die hun middelbare schoolloopbaan op 4 juni officieel hebben afgesloten en hun diploma hebben behaald van harte feliciteren! Het ging allemaal anders dan anders maar dit is zeker een coronaproof-feestje waard! Geniet ervan! Kerknieuwsbrief 11 : 31 meil 2020 Meditatie: Adem ons tot leven n.a.v. Handelingen 2: 1-14 Adem ons tot leven is de titel van een inspirerend boekje dat ik ooit heb gekocht. Het staat vol met bezinningsteksten, gebeden en verhalen. Verhalen over wat mensen meemaken. Ervaringen van dankbaarheid en verwondering aan de ene kant en verdriet en teleurstelling aan de andere kant. ‘Ik heb in dit boek een bonte bundeling van teksten bij elkaar gebracht die mij hebben geholpen om door dalen van verdriet te komen en over bergen van geluk te trekken’, schrijft René Hornikx, die al deze teksten bij elkaar heeft gesprokkeld in zijn ontmoetingen met mensen. Bedoeld voor persoonlijk gebruik of voor liturgische momenten. Mooi is dat. Om iets wat wezenlijk is voor jezelf ook te delen met anderen. Om woorden aan te reiken die stem geven aan wat je overkomt. Om mensen te bemoedigen. Om hen te helpen om niet te vergeten waar geluk te vinden is. Verhalen als deze ademen ons tot leven. En misschien is dat ook wel een prachtige samenvatting van wat er gebeurt op dat Pinksterfeest! ‘Een zuchtje wind, weldadig op een hete dag, een vriendelijk woord, vreugde in ons hart: God ademt ons tot leven’, schrijft Hornikx in zijn inleiding. En dat zien we voor ons, daar in Jeruzalem. Mensen worden geraakt. Mensen komen in beweging. Mensen gaan weer leven van de woorden van God. Hun harten zijn er vol van en ze beginnen te spreken. Woorden die troosten. Woorden over Gods bevrijdende daden. Woorden die ook anderen weer raken. Immers de hoorders weten: deze woorden zijn ook voor ons bestemd. Wie we ook zijn. Waar we ook vandaan komen. Wij allen horen dezelfde boodschap, die ons met elkaar verbindt. Je zou kunnen zeggen: hier is de kerk geboren. Met Gods Geest in haar midden, op die vijftigste dag na Pasen. En die kerk is er nog steeds, ook al zijn de deuren op dit moment gesloten en komen we nog even niet bij elkaar. Wat ons samenbindt, dát is er nog steeds. Diezelfde woorden en diezelfde verhalen. Diezelfde liefde van God, ons voorgeleefd in die ene Zoon. Diezelfde woorden van Gods nabijheid en van de opdracht ook zelf als mens nabij te zijn. Lucas gebruikt in zijn verhaal van de geboorte van de kerk beelden als wind en vuur. En hij beschrijft hoe de discipelen in vuur en vlam staan. Want die heilige Geest, die Geest van God, is kracht-in-mensen; een tegenkracht, een warmtekracht tegen alles wat rigide, koud en van steen in ons is. Het is een kracht die mensen activeert en doet opstaan. Gevoed met de verhalen van leven en gelaafd met de wijn van sjaloom gaan de geloofsleerlingen op weg. Dwars door alle tijden en culturen heen met als doel: een mensheid te vormen naar Gods wens. En dat nog steeds! Nog steeds zijn mensen – zijn wij – aan elkaar verbonden. Voor goede en kwade dagen. Nog steeds voelen mensen zich – ook wij – verantwoordelijk voor elkaar en is daar die stimulerende werking van die heilige kracht. Ja, nog steeds vinden mensen elkaar onder hetzelfde dak en aan de tafel van samen. Met oog en oor voor de naaste en als prachtig beeld van God. Het vuur van Gods liefde kleurt ons leven. Sterker nog: heilige Geest in ons is scheppingskracht; het vermogen om van deze wereld een keten van bewoonbare plaatsen te maken, een spoor van oases in de woestijn. Ook in deze corona-tijd. Het is een kaartje sturen naar elkaar. Een telefoontje. Het is bidden voor elkaar. Het is de vraag: hoe gaat het met jou?! Het is gemeente-zijn, zo mogelijk binnen de muren van de kerk, maar niet minder ook daarbuiten. Als een zuchtje wind, weldadig op een hete dag. Ja, God ademt ons tot leven! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Eén taal is voldoende – een ervaringsverhaal van René Hornikx Het gebeurt wel eens dat mensen elkaar aankijken, een blik van herkenning waarnemen en weten dat ze elkaar verstaan. Soms hoef je niet veel woorden ge gebruiken. Geestverwanten herkennen elkaar snel en op afstand. In het najaar van 2006 was ik in Zweden. We zaten met acht mensen uit verschillende landen, aan tafel: een Zweed, er was iemand uit China die nu in Engeland woont; iemand uit Frankrijk, een Duitser die al jaren in Zweden verblijft, een Noor die in Zweden werkt, onze zoon die Nederlander is en mijn vrouw en ikzelf zijn nog steeds Belgen. In gesprek met elkaar voelden we spontaan geestverwantschap, ook al hebben we elkaar nooit eerder gezien en hebben we onze jeugdjaren duizenden kilometers van elkaar in totaal andere culturen beleefd. In zo’n gezelschap hoef je niet vele talen te spreken. Eén taal is voldoende, de taal van de liefde. En die taal spreek je met een luisterend oor, een helpende hand, een glimlach soms, een wijze raad, een woord van troost. De taal van de Geest, de taal van de liefde doet wonderen in ons leven: schenkt liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen. Dit zijn de zeven gaven de Geest. Aan ons om deze gaven van de Geest een kans te geven . Mogen wij de Geestkracht daartoe krijgen. Gebed om geestkracht Enige God, U bezit geestkracht die chaos herschept tot orde. Doe die geestkracht in ons branden: Om woorden van troost te spreken, om te verwarmen wie het koud heeft, om licht te brengen bij wie in duisternis verkeert, om leven te schenken aan hen die onverschillig geworden zijn. Enige God laat uw geestkracht toe in ons hart. Amen (naar een gebed van René Hornikx) Collectes op zondag 31 mei Deze zondag is er een ZWO-collecte voor de kerk in Marokko. De kerk in Marokko groeit. Steeds meer migranten willen via de woestijn en Marokko Europa bereiken, maar stranden in dit Noord-Afrikaanse land en velen van hen zijn christen. Ook komen steeds meer christenen uit andere Afrikaanse landen in Marokko studeren. Het is belangrijk om voor deze groeiende kerk meer predikanten en voorgangers van huiskerken op te leiden. Om de dialoog tussen verschillende religies en culturen te bevorderen en om hulp te bieden aan gestrande migranten die, vaak slachtoffer van mensenhandel, getraumatiseerd en totaal berooid zijn. Kerk in Actie steunt dit werk. Doet u mee? U kunt dit werk steunen door uw bijdrage over te maken op rekening NL89 ABNA 0457 457 457 t.n.v. Kerk in Actie te Utrecht, o.v.v. Kerk Marokko of doneer online. Hartelijk dank! Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Prot. Gemeente Hurdegaryp. Kerkdiensten hervatten? Zoals u in de vorige kerknieuwsbrief hebt kunnen lezen, hopen we onze kerkdeuren weer te openen op zondag 21 juni. In de week van 8 juni ontvangt u een schrijven waarin wordt uitgelegd hoe alles in zijn werk gaat. Tot en met zondag 28 juni verschijnt nog deze kerknieuwsbrief en begin juli vindt u ons kerkblad Twalûd weer in de bus. Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Kerknieuwsbrief 10 - 24 mei 2020 Meditatie: Wat staan jullie naar de hemel te staren? n.a.v. Handelingen 1: 1-14 Afgelopen donderdag was het Hemelvaartsdag en Lucas vertelt daarover in zijn tweede boek: Handelingen. Hij beschrijft hoe Jezus voor de ogen van zijn leerlingen in een wolk opgenomen wordt en van de aarde verdwijnt. De leerlingen, zij blijven in grote verwarring achter en staren omhoog. We zien hen daar staan, op die Olijfberg. Hun ogen gericht naar de hemel. Jezus, hun grote leermeester heeft hen verlaten en ze staan daar als versteend. Tot die twee mannen in witte gewaden bij hen komen – die boodschappers van God die wel vaker op cruciale momenten verschijnen. Die wel vaker mensen op een nieuw spoor weten te brengen. Een duwtje in de goede richting geven. En zij zeggen: ‘Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Ja, ze roepen hen op terug te gaan naar Jeruzalem. Naar de plaats waar ze thuishoren. Immers, er is meer te doen. Hun taak in de wereld wacht. De taak om de hemel en de aarde met elkaar te verbinden. Om Gods woord in de wereld handen en voeten te geven. Het verhaal van de hemelvaart is een verhaal van bemoediging en opdracht. Een verhaal dat de leerlingen activeert en op weg doet gaan. Immers, de bagage voor onderweg hebben ze al gekregen, in alle woorden en daden die Jezus hun heeft voorgeleefd. M.a.w.: de hemelvaart van Jezus brengt hen tot de beslissende stap naar volwassenheid! Een nieuw begin als opstandingsmensen, met de belofte van de heilige Geest die met Pinksteren komt. Dus wat sta je daar nog naar de hemel te staren? Word wakker en kom in beweging. Je zult af moeten dalen van die gezegende berg en je leven weer op moeten pakken. Met hen die op je pad komen. Met hen die je aankijken. Met hen die op je wachten. Met hen met wie je verbonden bent. Ja, de leerlingen worden aangespoord om te doen wat ze moeten doen. Om in Gods naam mede-mens te zijn. En dat geldt toch ook voor ons? Mede-mensen. Voor mij zijn dat op dit moment al die mannen en vrouwen die in de frontlinies staan in de strijd tegen het corona-virus. Al die prachtige en sterke mensen die we vanaf 20 maart voorbij zien komen in het televisieprogramma Frontberichten. Tot 1 juni zijn ze op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond nog te zien. De harde werkers in de vitale beroepen, die hun uiterste best doen om Nederland door de coronacrisis heen te loodsen. Het zijn de schoonmakers, de zorgmedewerkers, het ambulancepersoneel, de huishoudelijke hulpen, de uitvaartleiders, de mantelzorgers en nog zoveel meer. In hun verslag zien we met hoeveel liefde en compassie zij zich inzetten. Hoe ze heel concreet proberen de hemel de aarde te laten raken. En niet voor niets klonk dan ook dat grote applaus. Wat komt het hen toe! Aan de andere kant, we doen hen geen recht als het hierbij blijft. We helpen hen niet met alleen maar bewondering en applaus of door hen de hemel in te prijzen. Dan zou ook ons gevraagd kunnen worden: wat staan jullie daar te staren? Veel meer doen we voor hen als we ons houden aan al die richtlijnen voor de veiligheid. Als we eenvoudigweg de anderhalve meter afstand op elkaar blijven bewaren. Zolang als maar nodig is! Als we voorzichtig blijven doen, ook als het steeds beter lijkt te gaan. En als we werkelijk de moed hebben om geduldig te zijn! Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Voor jong en oud: een verhaal van Toon Tellegen over de mier en de eekhoorn. Op een dag nam de mier afscheid van de eekhoorn. ‘Ik ga voor geruime tijd op reis’, zei hij, ‘maar ik weet niet voor hoe lang. Ik neem dus maar zo afscheid dat het ook voor heel lang kan zijn’. Ze schudden elkaar vijf keer de hand en omhelsden elkaar ook zoals het bij een afscheid voor lange tijd hoort. ‘Laat je nog iets van je horen?’ vroeg de eekhoorn. De mier had zich al omgedraaid en riep, terwijl hij langs het bospad liep: ‘Ja!’ Even later was hij uit het zicht verdwenen en bleef de eekhoorn alleen achter. Wat zou het voor reis zijn? dacht hij. Maar hij wist hoe weinig je kon zeggen van reizen die nog moesten beginnen. Niet lang daarna ontving de eekhoorn een brief. Beste eekhoorn, Ik ben nu volledig op reis. Ik heb je beloofd dat ik iets van mij zou laten horen. Als je straks een uitroepteken leest laat ik iets van mij horen. Lees je goed? Let op! Op dat moment klonk er een zacht gefluit dat onmiskenbaar het gefluit van de mier was. ‘Mier!’ riep de eekhoorn opgetogen. Hij draaide de brief om en om, keek tussen alle letters en toen in de envelop en op de grond, maar er was geen spoor van de mier te bekennen. Hij begon opnieuw te lezen, en weer hoorde hij, toen hij het uitroepteken las, hetzelfde zachte gefluit. Als hij lang naar het uitroepteken keek kon hij zelfs een liedje herkennen dat de mier dikwijls floot. Hij deed de brief in de envelop en legde hem op de tafel naast zijn bed. Hij moet heel ver weg zijn, dacht de eekhoorn. Maar hij denkt aan mij! De zon scheen en de eekhoorn ging op de tak voor zijn deur zitten. Maar telkens stond hij op en ging naar binnen om de brief opnieuw te lezen, en telkens als hij bij het uitroepteken kwam hoorde hij weer het zachte fluiten van de mier die van ver weg iets van zich liet horen. En telkens schudde de eekhoorn zijn hoofd, glinsterden zijn ogen en dacht hij: mier, mier! Collectes op zondag 24 mei In de Oegandese hoofdstad Kampala leven duizenden kinderen op straat. Ze worden door volwassenen gebruikt om te bedelen. Ze gaan niet naar school, worden uitgebuit en mishandeld. Kerk in Actie werkt samen met drie plaatselijke organisaties. Zij vangen deze straatkinderen op. Proberen hen te herenigen met hun familie. Ze zorgen dat de kinderen weer naar school gaan en werken aan preventie. Kortom: Geef straatkinderen een nieuwe kans via deze ZWO-collecte. U kunt uw bijdrage storten op rekening: NL89ABNA0457.4574.57 ten name van Kerk in Actie werelddiaconaat. Natuurlijk is uw gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente ook van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL 96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Prot. Gemeente Hurdegaryp. Kerkdiensten hervatten? Op dit moment hopen we onze kerkdeuren weer te openen op zondag 21 juni. Een voorzichtig begin en uiteraard volgen we dan ook de richtlijnen van de landelijke kerk. Dit betekent o.a. dat maximaal 30 personen de dienst bij kunnen wonen en in onze situatie zal dat in elk geval tot 1 augustus ook zo blijven. Verder hebt u in de media al kunnen vernemen, dat er tijdens de vieringen voorlopig niet gezongen kan worden. We hopen hier op een creatieve manier mee om te gaan. Ook andere (veiligheids)regels zullen moeten worden toegepast. Het een en ander zal in de komende weken verder worden uitgewerkt. Binnen niet al te lange tijd ontvangen alle gemeenteleden een schrijven waarin wordt uitgelegd hoe alles in zijn werk gaat. Verder: tot en met 28 juni verschijnt nog deze kerknieuwsbrief en begin juli vindt u ons kerkblad Twalûd weer in de bus. Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Kerknieuwsbrief 9 - 17 mei 2020 Meditatie: Mijn vrede geef ik jullie, n.a.v. Johannes 14:23-29 Duizelt het u soms ook door al die berichten over het corona-virus? Getallen, onderzoeksresultaten, nieuwe brandhaarden, versoepelingen, volle treinen, dalende economiecijfers, nieuwe initiatieven in bedrijven, banenverlies, wel of nog niet op bezoek mogen bij je geliefden, ervaringsverhalen van Covid-patiënten enz. Hoe houd je je hoofd dan nog rustig. Hoe ga je om met je angsten of je eenzaamheid. Ja, hoe kun je nog goed leven in deze onzekere tijden. En dan lezen we die tekst waarin Jezus zegt: ‘mijn vrede geef ik jullie’. Aanstaande donderdag is het Hemelvaart en de tekst van deze zondag bereidt ons daarop voor. Op die dagen zonder Jezus. Zonder die ene, die zijn leerlingen bij de hand houdt en begeleidt. Die hen voorgaat en aanstuurt. Ja, soms ook corrigeert. Ze zullen zonder hem verder moeten gaan, zonder hem die hen steeds opnieuw bij de bron terug doet keren. Bij de God van zijn volk, die al zolang met hen mee is gegaan en dat ook zal blijven doen. Meer en meer neemt Jezus afscheid van zijn vrienden en zij – noodgedwongen – ook van hem. Meer en meer wordt definitief, dat hij op een bepaald moment er niet meer bij zal zijn. En dan? De leerlingen, ze kunnen het zich niet voorstellen. Net zo min als wij dat kunnen als we afscheid moeten nemen van wie ons dierbaar is. Nee, eerder is er verzet. Want dit wil je toch niet. Je wilt het houden zoals het is. Zo vertrouwd en goed. Maar dan toch. Het onherroepelijke zal gebeuren. Hoe dan ook. Ja, en dan? Hoe zullen de leerlingen leven met een afwezige Heer, die naar eigen zeggen tegelijkertijd toch ook aanwezig zal blijven? Ja, hoe kan hij weg zijn en toch ook weer niet? ‘Maak je niet ongerust’, horen we Jezus zeggen, ‘en verlies de moed niet’. ‘Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan’. En hij vertelt dan over de heilige Geest die in zijn plaats zal komen. We kennen die Geest. Het is de Geest die in den beginne over de wateren zweefde en orde in de chaos schiep. Het is de Geest die de mens de adem inblies en deed leven. Het is de Geest die Abraham riep zijn vaderland en moederhuis te verlaten naar het land van belofte. Die Mozes uit angstland Egypte op liet trekken en die David deed zingen en de profeten hun dromen gaf. Het is de Geest die over het water van de Jordaan zweefde toen Jezus, vervuld van God, zijn werk begon, en die hem overeind heeft gehouden, ten einde toe. Het is deze Geest, aldus de belofte van Jezus, die ook bij jullie zal zijn. Die je mens-zijn zal blijven vormen en je leven inhoud wil geven. De Geest van de liefde en het vuur van de vreugde. De boodschapper van vrede en de gever van het geduld. De brenger van vriendelijkheid en de gave van goedheid. De drager van trouw en het hart van zachtheid. Bron van ingetogenheid en adem van leven. Opdat jij leeft! Jij en de ander! Opdat je weet, wie en hoe te zijn. Daarmee is de leegte die Jezus achterlaat, ruimte geworden. Ruimte vol van betekenis. Vol van hem. Iedere minuut en iedere hartslag. Vol van de liefde waaruit hij leefde. Ja en soms ervaren we die ook. Soms even. Tegelijkertijd weten we ook, vanzelfsprekend is dat niet. Noch in goede dagen, noch in kwade. Grote bewondering heb ik dan ook voor Etty Hillesum. Ze was een jonge joodse vrouw die in september 1943 met haar hele familie op transport werd gesteld naar Auschwitz. Zelfs in die erbarmelijke situatie van de tweede wereldoorlog, wist ze in haar dagboek te schrijven: ‘Ik zit oog in oog met jouw wereld, God, en ontvlucht de realiteit niet in schone dromen - ik meen dat er plaats is voor schone dromen naast de wreedste realiteit - en ik blijf je schepping prijzen, God - ondanks alles!’. En op een andere plaats: ‘En dit is het enige dat we in deze tijd kunnen redden en ook het enige waar het op aankomt: een stukje van jou in onszelf, God’. ‘........ geloof me, ik zal voor je blijven werken en ik zal je trouw blijven en je niet verjagen van mijn terrein’. Hoe bijzonder is dat. Dat ze ook dan vol overgave kan schrijven het met God te durven wagen, ondanks alles. Ja meer nog, ze kan niet anders. Want God staat voor alle fundamentele waarden in het leven, het enige waar het op aan komt. Het enige dat leven kan redden en ze bidt dan ook dat Hij het niet in haar begeeft! Ja een stukje van God in onszelf. Zou dat de vrede zijn waar Jezus van spreekt? Wat een groot goed om daarmee verder te gaan. Met God in ons. Ook in deze corona-tijd. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Pastoralia Wij denken aan de familie De Vries. Op maandag 11 mei is ons gemeentelid dhr. Jochum de Vries overleden. Moge de liefde van God zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen nabij zijn. Kerkdiensten hervatten? In de afgelopen week heeft de kerkenraad van de landelijke kerk het protocol ontvangen voor het eventueel hervatten van de kerkdiensten en de andere activiteiten binnen de kerk. U hebt er in de pers al het een en ander over kunnen lezen. In de komende week gaan we ons hierop bezinnen en wellicht hoort u hier meer over in de volgende kerknieuwsbrief. Collectes op zondag 17 mei De diaconale collecte is bestemd voor: Stichting Fier Fryslân. Deze stichting biedt hulp aan slachtoffers, getuigen en plegers van geweld in afhankelijkheidsrelaties. Bijvoorbeeld tussen ouders en kinderen, partners of jongeren die verliefd zijn. Onze opdracht is: het voorkomen van geweld; het stoppen van geweld en het hulp bieden bij de gevolgen van geweld. Stichting Fier Fryslân gebruikt giften en donaties voor zaken die niet vergoed worden door de overheid. U kunt uw bijdrage storten op rekeningnummer: NL70ABNA0546.3481.14 ten name van Stichting Fier Fryslân. Ook een gift voor de instandhouding van de plaatselijke gemeente is natuurlijk van harte welkom. Hierbij de twee rekeningnummers: NL28 INGB 0009 6965 09 of NL96 RABO 0320 9800 57 t.n.v. Protestantse Gemeente Hurdegaryp. Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Kerknieuwsbrief 8 - 10 mei 2020 Meditatie: Heb elkaar lief en Ubuntu n.a.v. Johannes 13:31-35 “Toen ik jong was, woonden we een poosje op een grote afstand van onze vrienden. We liepen naar ze toe, het openbaar vervoer was niet zo goed en we hadden geen fietsen. Als we weer naar huis gingen, liepen onze vrienden met ons mee tot halverwege. Jij was dus niet degene die de hele weg in je eentje moest teruglopen; je verdeelde de reis zodat je allebei de helft alleen liep”. Aan het woord is Mpho Tutu, de dochter van de wereldberoemde Desmond Tutu, de eerste zwarte aartsbisschop van de Anglicaanse Kerk in Kaapstad. In het april nummer van Woord&Dienst – een opiniërend magazine voor protestants Nederland – wordt Mpho Tutu geïnterviewd over de christelijke boodschap van liefde en de Zuid-Afrikaanse filosofie van ubuntu. “Ik geef jullie een nieuw gebod”, zei Jezus in zijn afscheidsrede: “heb elkaar lief!” “Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn”. Je zou kunnen zeggen, dat is zijn hoop voor de wereld. Dat is zijn testament. Dat is zijn opdracht voor mensen die hem lief willen hebben. Voor mensen die zijn naam – God redt – serieus willen nemen. In veel van de verhalen over Jezus, zien we dit ook telkens terug. Zien we dat het hem niet gaat om een liefde die gericht is op het eigen belang, op het eigen geluk, op het eigen welzijn. Nee, vóór alles gaat het om het geluk en het welzijn van de ander. Te beginnen met hem en met haar die naast je staat. Vóór alles gaat het om een liefde die geen voorwaarden stelt. Dus niet om een liefde die zegt: als jij goed voor mij wil zijn, ben ik het ook voor jou. Voor Jezus is liefde altijd onbaatzuchtig. Gaat het om de liefde zelf! “In ubuntu zie ik hetzelfde als in de essentie van het christendom”, vertelt Mpho Tutu. “Ik verwacht van mezelf als christen een bepaalde houding en verwacht hetzelfde van de mensen om me heen. Maar dat doe ik op een vreugdevolle manier. In ubuntu zorg je voor elkaar, niet als een plicht, maar vanuit vreugde”. Ubuntu is menselijkheid en het zegt: als we ons beste zelf zijn, roepen we het beste op in anderen. Deze manier van leven werd ons met de paplepel ingegoten, zo gaat de dochter van Desmond Tutu verder. En ze geeft nog een voorbeeld: “Wij moesten soms één bord eten delen met twee of drie andere kinderen. Het kan gebeuren dat het oudste, grootste kind alles neemt en dat het jongste krijgt wat over is. Aan het oudere kind wordt geleerd dat het zich ervan vergewist dat het jongste genoeg te eten krijgt, of op zijn minst de grootste keuze heeft uit wat voorhanden is. Je moet voor elkaar zorgen en vooral voor wie zwakker is dan jij”. En dát met vreugde! Had ik de liefde niet, al het goede dat ik deed, het zou mij niet baten, zei Paulus. Had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. Misschien iets om nog eens bij stil te staan in deze coronatijd, waarin ook wij kleine of grote keuzes moeten maken. Waarin ook wij kleine of grote offers moeten brengen. Wat gunnen we elkaar en hoe solidair kunnen we zijn? En dat dan ook nog met vreugde? Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Pastoralia Wij denken aan de familie Glastra van Loon. Op maandag 4 mei is mevr. Froukje Glastra van Loon – van der Pol overleden. Moge de liefde van God een ieder nabij zijn. Giften en collectes In de afgelopen weken is een aantal giften ontvangen op de bankrekening van de kerk, we schreven daar al over. Hierbij het doel van de diaconale collecte op zondag 10 mei: De collecte is deze zondag bestemd voor JOP (Jong Protestant); JOP is gericht op het jeugdwerk in de Protestantse Kerk. Eén van de activiteiten is: #Durfte. #Durfte verbindt tieners, jongeren en volwassenen door samen aan de slag te gaan en iets te doen waar ze goed in zijn of kunnen worden. Deze activiteit zet in op een ieders talenten, op het geloofsgesprek én op iets doen voor een ander. Jong en oud leren daarbij van elkaar. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnummer NL52ABNA.0414.1414.15 t.n.v. Jeugdwerk Protestantse Kerk. Kerkdiensten hervatten? Wie afgelopen woensdag 6 mei naar de persconferentie met premier Rutte en minister De Jonge heeft gekeken, zal hebben gehoord over mogelijke kerkdiensten die in het verschiet liggen. Dit gaat echter niet zomaar. Wij wachten op nader bericht van de landelijke kerk en in de komende weken hoort u meer. Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Kerknieuwsbrief 7 - 3 mei 2020 Meditatie: Wie is een herder voor wie? n.a.v. Johannes 10:1-11 Meer dan zeven weken zijn voorbij en nog steeds luidt het advies: blijf zoveel mogelijk thuis. Het zijn weken van op jezelf aangewezen zijn en oefenen in geduld. Maar ook van omzien naar de ander en van solidariteit. In het bijzonder met hen die werken in de frontlinies. Het is bewonderenswaardig met hoeveel zorg en liefde zij zich inzetten. Het is in Bijbeltaal een soort van herderlijke zorg. In de tekst van vandaag spreekt Jezus over de goede herder. Een goede herder heeft verantwoordelijkheidsgevoel. Is intens trouw en wil het beste voor de schapen. Ja, een goede herder geeft zijn leven voor de schapen, mocht dat nodig zijn. Bij die herder kun je schuilen en ben je veilig. Hij brengt je naar groene weiden en naar vredig water. Hij geeft je weer nieuwe kracht. En natuurlijk denken we dan ook aan de woorden van Psalm 23. Met deze woorden in het achterhoofd moest ik denken aan het werk van Henri Nouwen. In de afgelopen weken heb ik weer eens een dagboek van hem uit de boekenkast gehaald. Niet het dagboek ‘Brood voor onderweg’, waar ik het in de zondagse overdenkingen wel eens over heb gehad. Nee, dit boek heet ‘Keerpunt’. Nouwen heeft het geschreven tijdens zijn eerste kennismaking met de Ark, een leefgemeenschap van lichamelijk en verstandelijk gehandicapten met hun begeleiders in het Noord-Franse dorp Trosly-Breuil. Een jaar lang – van augustus 1985 tot juli 1986 - woonde en werkte hij hier. Hij, die daarvoor als professor doceerde aan de prestigieuze theologische faculteiten van Yale en Harvard. De keuze die Nouwen in Trosly maakt voor mensen die hem nodig hebben, raakt aan de tekst van vandaag in het evangelie naar Johannes. Terwijl ook hij geconfronteerd werd met zichzelf en moest leren geduldig te zijn, lukt het hem om met vallen en opstaan meer en meer een herder te zijn. Hij ziet hoe zijn collega-begeleiders de gehandicapte mensen met wie ze werken zelfvertrouwen en een gevoel van eigenwaarde weten te geven. En hij schrijft dan: Vanmiddag had ik zelf ook een dergelijke ervaring, toen ik appels ging plukken met Janice, Carol, Adam en Rose. Ik dacht: we gaan appels plukken, we doen ze in zakken en gaan weer naar huis. Maar ik merkte algauw dat dat allemaal niet zo belangrijk was. Belangrijker was het om Rose te helpen een paar appels te plukken, om met Janice rond te lopen en te zoeken naar appels die zo laag hingen dat zij er zelf bij kon, om Carol complimentjes te geven omdat ze zo goed appels wist te vinden, en om gewoon maar naast Adam te gaan zitten onder een appelboom en hem het gevoel te geven dat hij er in zijn rolstoel ook bij hoorde. We hadden uiteindelijk vier zakken appels, en daar hadden we meer dan een uur over gedaan. Ik had dat in een half uur in mijn eentje kunnen doen. Maar efficiëntie is voor de Ark niet het allerbelangrijkste. Zorg en aandacht, daar gaat het om. Ervaringen als deze, die hij in zijn dagboeknotities beschrijft en die een heel (geloofs)proces in hemzelf teweegbrengen, bepalen de volgende stap op zijn weg van de navolging van Jezus. Het is een keerpunt in zijn leven. De professor aan belangrijke universiteiten wordt uiteindelijk pastor in een Arkgemeenschap - Daybreak - bij Toronto. Een prachtig verhaal in deze corona-tijd, waarin ook wij pas op de plaats moeten maken en worden bepaald bij de vraag wat leven is en wat belangrijk is. Waarin ook wij rekening moeten houden met de ander. Ja, een prachtig verhaal over wie een herder voor een ander kan zijn. Ik wens u allen goede moed! ds. Geke Westra Klokken van hoop en troost Elke woensdagavond zijn in de afgelopen weken van Groningen tot Middelburg en van de Waddeneilanden tot in het puntje van Limburg de kerkklokken geluid als teken van verbondenheid in deze moeilijke periode. Heel voorzichtig gaan we nu een nieuwe fase in met o.a. de opening van de basisscholen. De fase waarin alles 'normaal' is zal misschien nog een tijd op zich laten wachten, maar de fase die nodig is om daar te komen gaat beginnen. Dat zijn hoopvolle tekens! De bedoeling van het luiden van de klokken van hoop was dat mensen de hoop niet zouden verliezen. En daarom is landelijk ook besloten dat het goed is om 'klokken van hoop' voor nu te beëindigen. Gedenkwaardige dagen Afgelopen maandag 27 april werd een heel bijzondere koningsdag gevierd! Op 4 mei zal – ook anders dan anders - worden stilgestaan bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Voorafgaande aan de taptoe en de twee minuten stilte zullen de kerkklokken luiden. En eveneens op 5 mei van 12.00-12.15 uur. Daarmee markeren we de dag waarop het 75 jaar geleden is dat Nederland bevrijd is. Giften Het stemt tot dankbaarheid dat in de afgelopen periode opnieuw een aantal giften zijn ontvangen op de bankrekening van de kerk en de diaconie. Nieuw is dat ook via de website gedoneerd kan worden. De doneerknop vindt u onder ‘nieuws’. Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Kerknieuwsbrief 6 – 26 april 2020 Meditatie: Een eerste voorzichtige stap, n.a.v. Johannes 21:1-14 Met het openen van scholen heeft het kabinet deze week een eerste stap richting ‘het nieuwe normaal’ gezet. Maar we zijn er nog lang niet, zei premier Rutte. En voor nog meer versoepeling is ‘blijvende zelfbeheersing’ nodig. Het zijn bizarre tijden. Het raakt ons allemaal en wat is daarin wijsheid? Na zijn toespraak dinsdagavond barstte de discussie dan ook los. En hoe begrijpelijk. Immers het water staat velen tot de lippen. Hoe komt het met onze banen? Hoe houden we dit vol? Blijven de verpleegtehuizen nog langer dicht? Er is angst en onzekerheid. Het zijn van die momenten dat het leven ons zwaar kan vallen, dat we het even niet meer zien zitten. Dit laatste overkomt ook de vissers op het meer in het evangelie van Johannes. Het eigenlijke verhaal begint bij Simon Petrus. ‘Ik ga vissen’, zei hij. ‘Wij gaan met je mee’, zeiden de anderen. Een mens moet toch wat. Dat het er werkelijk droevig met hen voorstaat wordt duidelijk uit het vervolg. De hele nacht vangen ze niets! En hun hele leven van dat moment, wordt als het ware samengevat in drie woorden: in nacht, water en leegte. In tijden als de onze zo herkenbaar. Hoe nu verder? Wat te doen? Wat is de moeite waard? Natuurlijk wordt er vaker ‘s nachts gevist. Dan is het lekker koel en komen de vissen aan het wateroppervlak. Maar bij Johannes gaat het om meer. Hij laat zijn evangelie grotendeels bepalen door tegenstellingen. Tegenstellingen als duisternis en licht, als dood en leven.En zo was ook het leven van de leerlingen van Jezus, na zijn kruisiging en sterven, dood en duister. Ja het was nacht voor hen, ze hadden geen richting meer, geen doel of zin. Hun uitzicht was verdwenen. En het water versterkt dit gevoel. Het water dat in de bijbel vaker symbool staat voor een bodemloze diepte. Voor gebrek aan houvast of voor leven zonder God. Alle zekerheid is weg. Een mens kan er in ondergaan. Wat doet denken aan de situatie vandaag de dag. De leerlingen vingen niets. De netten bleven leeg. Hun inspanningen werden niet beloond. Even leeg als het net was de inhoud van hun leven. Er moest iets gaan gebeuren. Ze moesten opnieuw aangesproken worden. Het duister moest plaats maken voor het licht. En zo gebeurde. Toen het al ochtend werd, vroeg een onbekende, die Jezus was, maar die ze niet herkenden: ’Hebben jullie soms iets te eten?’ Nee, zeiden de discipelen. We hebben helemaal niets. We staan met lege handen. En de onbekende zei: ‘Gooi het net aan stuurboord uit!’ M.a.w. probeer het anders te doen. Gooi het over een andere boeg. Sta open voor verandering. Zoek een nieuwe richting in je leven. Maak een eerste voorzichtige stap. Soms is het nodig, ook al wil je dat niet, om al het oude even te laten rusten en achter je te laten. Jezelf open te stellen voor andere, nieuwe ervaringen om de inhoud in je eigen netten weer te zien. En misschien moet dat ook in deze tijd, waarin we voorlopig niet naar de kerk toe kunnen komen. Niet meer die oude, vanzelfsprekende gemeenschap kunnen ervaren. Hopelijk komt er (tijdelijk) iets anders voor in de plaats en worden ook onze netten weer vol. Net als bij die leerlingen op het meer. Ik wens u allen goede moed, ds. Geke Westra Voor jong en oud Nog een verhaal van Toon Tellegen over de egel en de eekhoorn De egel wilde heel graag een keer met de eekhoorn dansen, maar wel op afstand, zodat de eekhoorn hem niet kon zien. Het is geen gezicht zoals ik dans, dacht hij, en dan nog al die stekels….Maar hoe zouden we dan het best kunnen dansen? dacht hij. Om een hoekje heen? Of met een muurtje tussen ons in? Hij dacht lange tijd na. Toen ging hij aan zijn tafel zitten en schreef een brief aan de eekhoorn: Beste eekhoorn Wil jij een keer met mij dansen? Ik wil dat heel graag, maar ik wil niet dat je me ziet. Zoals ik dans is geen gezicht. Ik ben zo onhandig. Dat weet je misschien wel. Ik zit gewoon onhandig in elkaar, daardoor komt dat. Vind jij het goed als jij thuis danst en ik ook? Dan hebben we geen last van mijn onhandigheid. Zullen we meteen beginnen? De egel De eekhoorn las de brief. Hij stond op en begon te dansen. Al dansend schreef hij een brief aan egel terug: Beste egel Wat dansen we heerlijk! De eekhoorn Lange tijd dansten ze zo, de eekhoorn in zijn kamer hoog in de beuk en de egel in zijn huis onder de rozenstruik. Ze hielden allebei hun ogen dicht. Niemand zag hen. Het was een stralende dag in het begin van de lente. Uren later, in het begin van de nacht, toen alle dieren al sliepen, dansten ze nog. Ten slotte stonden ze stil en schreven elkaar dat ze nog nooit zo heerlijk hadden gedanst en wensten elkaar welterusten. Even later sliepen ze. Maar in hun dromen dansten ze verder, op de open plek in het bos, met hun armen om elkaar heen, heel dicht bij elkaar. En de egel droomde dat de eekhoorn zei: ‘Het is wél een gezicht, egel!’ en de eekhoorn droomde ook zoiets. Pastoralia Deze keer een vreugdevol bericht! In Italië is de kleine Sebastian geboren, onze tweede kleinzoon. We zijn dankbaar en superblij! Jan Boersma en Geke Westra Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Klokken van hoop en troost Op de woensdagavonden horen we in deze onzekere tijd de klokken van hoop en troost van 19.00 - 19.15 uur. Zijn licht zal ons blijvend omringen. Kerknieuwsbrief 5 – 19 april 2020 Beloken Pasen Meditatie: Brood om te delen Vandaag deel ik met u één van mijn lievelingsverhalen. Het is het verhaal van de Emmaüsgangers, waar we in Lucas 24 van lezen. Wat opvalt is de grote verslagenheid bij de twee leerlingen van Jezus. Ze zijn onderweg naar een dorp dat Emmaüs heet. Weg van Jeruzalem. Weg van de plek die verbonden was aan hun geloof. Waar ze leefden met Jezus, die hen hoop en levenszin geschonken had. Die hen geleerd had anders in het leven te staan. Ja, die God in hun midden had gebracht. Nu was dat allemaal voorbij. In Jeruzalem was hun grote profeet gedood. Met tranen in de ogen verlieten ze de stad. Het is dat trieste gevoel dat je ook kan overvallen als je ‘s middags rond de klok van twee uur de nieuwe getallen hoort van de zieken, IC-opnames en het aantal gestorvenen. Cijfers waar zoveel levens van mensen achter verscholen gaan. Zoveel leed, pijn en verdriet van al die slachtoffers van Covid-19 en hun families en vrienden. Eigenlijk teveel om dagelijks te bevatten en dat is dan alleen nog maar in ons eigen land. Teleurgesteld, lamgeslagen, liepen de mannen naar Emmaüs. Vaarwel Jeruzalem, stad van vrede. Vaarwel grote stad van God. Ja, die vrede was nu ver te zoeken. En God zelf? Al pratend waren ze onderweg. En dan, zo beschrijft Lucas, dan opeens is daar die onverwachte medewandelaar. Opeens is hij daar en met een enkele vraag mengt hij zich in hun gesprek. Het lijkt alsof hij uit een heel andere wereld komt. Bent u dan de enige vreemdeling in Jeruzalem die niet weet wat daar deze dagen is gebeurd? De twee mannen richting Emmaüs, ze doen hun verhaal. Alles van die laatste dagen vertellen ze hem en ook over hun hoop die door de rauwe dood vervlogen is. Hun verhalen, ze mogen er zijn. Hun angsten en teleurstelling. De vreemdeling luistert zo lang als dat nodig is. Maar dan neemt ook deze derde man op deze derde dag het woord en langzaam brengt hij hen weer terug naar de Schriften, beginnend bij Mozes en de Profeten. En die oude verhalen, die oude beloften, ze boden weer perspectief. Meer en meer gingen hun de ogen weer open. Helemaal toen hij ook nog bij hen aan tafel zat en het brood voor hen brak. Opeens was het hen duidelijk: Onze God is er nog steeds. In het samenzijn van mensen, ook in gedachten, in de liefde, in het breken en delen. In het omzien naar elkaar. In alle mensen die goed doen. Ik wens u allen goede moed. ds. Geke Westra Pastoralia Wij denken aan de familie Gaakeer. Op woensdag 15 april is mevr. Wilhelmina (Willy) Gaakeer-Hoiting overleden. Moge God zich over allen ontfermen. Gebed voor deze zondag God boven alles en allen, wij komen tot U en ons hart is verdeeld: wij geloven en wij twijfelen, wij hopen en wij zijn bezorgd, wij danken en wij klagen; o God, neemt Gij ons leven in handen en voeg ons hart tezamen in de gedachtenis van uw daden, in de verwachting van uw toekomst. Uit Zondagswoorden – W.R. van der Zee Liederen om te delen In onze tweede kerknieuwsbrief vroeg ik of u ook een (bemoedigings)lied heeft voor deze zware tijd. Twee daarvan wil ik graag met u delen. Allereerst lied 1003 – als een soort van kyrië: 1. Stil is de straat. Overal mensen in huizen verdwenen, even een luide sirene - stil is de straat overal. Komt er, God, een nieuwe morgen als een teken van uw trouw, worden wij bevrijd van zorgen? God, kom gauw. En het tweede – een lied van vertrouwen – komt uit ons oude liedboek: Gezang 445. 3. Ruwe stormen mogen woeden, alles om ons heen zij nacht, God, onz’ God zal ons behoeden, God houdt voor ons heil de wacht. Moeten wij lang zijn hulp verbeiden, Zijne liefde blijft ons leiden: door een nacht, hoe zwart, hoe dicht, voert Hij ons naar ’t eeuwig licht. Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Klokken van hoop en troost Op de woensdagavonden horen we in deze onzekere tijd de klokken van hoop en troost van 19.00 - 19.15 uur. Zijn licht zal ons blijvend omringen. Kerknieuwsbrief 4 – 12 april 2020 Pasen Meditatie: Nog steeds is er toekomst! ‘Maria!’, zei Jezus. Ze draaide zich om en zei: ‘Rabboeni!’. Johannes verhaalt van deze ontmoeting, die een radicale omslag teweegbrengt. We horen ervan op de Paasmorgen (Joh.20:1-18), na de droefheid van Goede Vrijdag en de stilte in de uren daarna. In de ontmoeting maken dood en rouw plaats voor leven en vreugde. Voor licht en muziek. Ja, dát is Pasen. Maar in deze tijd, waar overal in de wereld die intens grote zorg over ons bestaan de boventoon voert, voelt dat misschien wel vreemd. In de afgelopen dagen hebben we de diensten van de Goede Week gemist. Het samen vieren van de maaltijd van de Heer en het samen lezen van de lijdensgeschiedenis. We misten ook de stilte van de Paaswake die elk jaar weer langzaam overgaat in een jubelzang. Vandaag – deze Paaszondag - missen we ook het binnendragen van de nieuwe Paaskaars onder het zingen van de woorden: Licht dat terug komt. Hoop die niet sterven wil. Vrede die bij ons blijft. En ook de woorden waarmee we elkaar met Pasen mogen begroeten: Jezus is waarlijk opgestaan! Woorden van een nieuw begin. Dit jaar lijkt alles anders. Dit jaar blijven de kerkdeuren dicht. Komen we niet in feeststemming bij elkaar om het kruis met bloemen te versieren. Dit jaar blijft de zwaarte van die laatste dagen. Maar toch, de boodschap van Pasen, die blijft hetzelfde! God staat voor leven! En iedere nieuwe dag wil hij ons leiden uit het duister van de nacht naar dat licht van Pasen. Wonderlijk maar waar en inderdaad soms moeilijk te bevatten. Voor ons, voor Jezus’ leerlingen en ook voor Maria. In het duister ging ze op weg, zo lezen we in het evangelie naar Johannes. In diepe rouw en haar hoop kapotgeslagen. Op de weg van haar leven ligt een steen die onverzettelijk lijkt. Wie zal hem wegrollen? Dan ziet ze iemand staan. Het lijkt een tuinman! En ze hoort hoe deze bijzondere tuinman haar roept. Ja hij roept haar bij haar naam. ‘Maria!’, zei hij en ze draaide zich om en herkende hem! Met zijn roep, mét dat hij haar zag en aansprak, bracht hij haar in het leven terug. Ga terug naar Galilea. Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie vader is, naar mijn God, die ook jullie God is. En die, zo vullen we met Pinksteren aan, in jullie verder zal gaan met het verhaal dat hij in mij begonnen is. M.a.w. Ga terug naar de plek waar je thuis hoort en waar jouw leven verder gaat. Mijn handen zijn nu jullie handen. Mijn stem blijft in jullie stemmen roepen. Mijn droom leeft in jullie voort. En weet daarbij, dat ik pas echt zal sterven als jullie de moed voor altijd hebben opgegeven. Maria uit Magdala ging terug naar de leerlingen en zei tegen hen: ‘Ik heb de Heer gezien!’ Deze geweldige boodschap van Pasen, die aloude geloofsverhalen, ze vormen een bodem onder ons bestaan. Al die verhalen, die ook over ons leven gaan. Ze willen ons doen opstaan. De droom in ons wakker houden. Ja, ze willen ons doen horen: nog steeds is er toekomst! Ik wens u allen goede moed. ds. Geke Westra Pastoralia Wij denken aan de familie Meinema. Op Witte Donderdag - 9 april - is dhr. Jinne Meinema overleden. Moge God zich over allen ontfermen. Gedachten en gebeden Onze gedachten en gebeden gaan uit naar wie ziek zijn en vrezen voor hun leven. Naar wie een dierbare verloren. Naar wie zorgen hebben voor hun bestaan, omdat hun broodwinning stil is komen te liggen. Naar de werkers in de zorg binnen en buiten de ziekenhuizen, naar overheden, wetenschappers, politiemensen, docenten, journalisten en allen die doen wat ze kunnen om onze samenleving gaande en staande te houden nu. Uit de Paasbrief van onze classispredikant ds. Wim Beekman Kerkdiensten op televisie Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Eind maart werd op de RABO-rekening van de kerk € 50,00 ontvangen onder de vermelding: omdat we niet in de kerk zijn. Wat een prachtig gebaar! Ook dit is een teken van leven! Hartelijk dank. Klokken van hoop en troost De kerkklokken luiden ook met Pasen. Op de woensdagavond horen we in deze onzekere tijd de klokken van hoop en troost. Deze Paasmorgen klinken ze om 12 uur opnieuw en ze laten ons weten dat Christus is opgestaan! Zijn licht zal ons blijvend omringen. Kerknieuwsbrief 3 – 5 april 2020 Zesde zondag van de 40-dagentijd – Palmpasen Omdat de kerkdiensten en alle kerkelijke activiteiten tot nader bericht zijn opgeschort, zijn we begonnen met een wekelijkse nieuwsbrief. Op deze manier zijn we toch op de zondagmorgen even met elkaar verbonden. Meditatie: Palmzondag Vandaag staan we op de drempel van de Stille Week. Het is Palmpasen en opnieuw blijven we thuis en onze kerk blijft leeg. Nee, deze zondag is er ook geen kinderoptocht met de symbolische palmpaasstokken. Het is soberheid alom. Toch, als we kijken naar de lezing die hoort bij deze zondag – de lezing uit Matteüs 21:1-11 – horen we gejuich. ‘Hosanna voor de Zoon van David! Gezegend hij die komt in de naam van de Heer’. Talloze mensen staan langs de kant van de weg als Jezus voorbijkomt. Hoopvol en vol verwachting. Ze zingen psalmen en ze zwaaien met alledaagse middelen als hun eigen kleren en bundels groen van het land. Dit is hun grote koning en zij zijn z’n volk. Voor hen is hij gekomen. Voor kleine en kwetsbare mensen, die al zo lang verlangen naar grote dingen als een wereld van heil en van vrede en gerechtigheid. Immers die Romeinen, ze waren er nog steeds. Er heerste angst, ook toen. Maar er staat iets te gebeuren! Feilloos voelen ze het aan. En Jezus, hij weet dat ook. Veel meer nog dan zij, maar ook hoe anders! Want die Bijbelse intocht, die laat vóór alles zien dat de macht en de grootsheid van Jezus van een heel andere orde is dan de mensen denken. En juist dáárom is er geen strijdros, maar een onbereden, dartel, weerloos veulen. En juist dáárom zijn er geen vlaggen en banieren, maar wuiven de mensen naar hem met wat maar voor handen is. Jezus is geen machthebber zoals de vijandelijke keizer. Hij is de Zoon van God, die juist leven wil voor mensen. Die licht wil brengen in het duister en sterker is dan alle chaos en dood. Ja, dat is Palmzondag en daarna volgen de dagen van de Stille Week. ‘Heden hosanna, morgen kruisig Hem!’, zo zingen we vaak. Het zijn die loodzware dagen van eenzaamheid en somberte. Van verlatenheid en verraad. En van lijden en van dood. Misschien dat deze komende dagen van de Stille Week voor ons nog zwaarder voelen dan andere jaren. Maar we moeten er doorheen om uit te komen bij Pasen. En tot zo lang zullen we het uit moeten houden. Ieder voor zich en met elkaar. Ieder in onze eigen huizen en geïsoleerd, maar in gedachten en gebeden verbonden met elkaar en met Jezus de Levende. Ondanks alles! Ik wens u allen goede moed. ds. Geke Westra Laten we bidden voor:
Voor de kinderen Het is jammer dat je deze zondag niet naar de kerk toe kunt komen om een palmpaasstok te maken. Maar dat kan natuurlijk ook thuis! Wat heb je nodig:
Betekenis: het houten kruis verwijst naar Goede Vrijdag en de kruisiging van Jezus. Op Palmzondag is het nog verborgen onder de versiering van het crêpepapier. Het buxustakje staat symbool voor het groen waar de mensen mee zwaaien als Jezus Jeruzalem binnenkomt. Groen is ook de kleur van de hoop en van toekomst. De krenten/rozijnen verwijzen naar de wijn van het laatste avondmaal en ook zijn er 12 apostelen. Het (brood)haantje verwijst naar de haan die kraait als Petrus tot drie keer toe gezegd heeft, dat hij Jezus niet kent. De 30 pinda’s verwijzen naar de 30 zilverlingen die Judas krijgt als hij Jezus verraden heeft. De citroen/sinaasappel verwijst naar de spons met zure wijn die ze Jezus naar de mond brachten. Het ei is een teken van nieuw leven en opstanding en Pasen! Kerkdiensten op televisie Om zoveel mogelijk fysiek contact te vermijden, dus uit veiligheid, hebben we in Hurdegaryp gekozen voor een wekelijkse kerknieuwsbrief op de zondagmorgen. Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
U zult begrijpen dat ik in deze periode niet bij u thuis kan komen, maar hebt u behoefte aan een persoonlijk gesprek, dan kunt u kunt mij natuurlijk altijd bellen! Ook een e-mailbericht (predikant@pghurdegaryp.nl) is welkom. Ik probeer daar zo snel mogelijk op te reageren. Vriendelijke groet, Geke Westra. Klokken van hoop en troost Om in deze onzekere tijd een boodschap van bemoediging, hoop en troost te verspreiden, luiden alle kerken in Nederland de komende woensdagen (8, 15, 22 en 29 april) van 19.00 – 19.15 uur de kerkklokken. Met deze ‘klokken van hoop en troost’ verbinden we mensen met elkaar over de grenzen van sociaal isolement heen. Er wordt aan u gedacht! Kerknieuwsbrief 2 - 29 maart 2020 Vijfde zondag van de 40-dagentijd Omdat de kerkdiensten en alle kerkelijke activiteiten tot nader bericht zijn opgeschort, zijn we begonnen met een wekelijkse nieuwsbrief. Op deze manier zijn we op de zondagmorgen toch even met elkaar verbonden. In deze nieuwsbrief een korte meditatie door ds. Geke Westra en enig ander nieuws. Meditatie: Geloof, hoop en liefde Afgelopen woensdag konden we de kerkklokken weer horen luiden. Klokken van troost en hoop, die mensen met elkaar willen verbinden. Luister, klinkt als het ware uit het huis van God, Ik ben er bij! Ondanks alles. Zo maakte God zich ook bekend aan Mozes, hoorden we op de eerste zondag van de lijdenstijd. Ik zie je, Ik hoor je en Ik weet van jullie lijden. Ja, Ik ben er, zegt God. Zo heet ik en zo wil Ik zijn. We hoorden toen in de kerkdienst ook de laatste woorden van lied 934: Ik ben de weg waarop je gaat. Ik ben er zelfs ten einde raad. Ik ben gegeven als je brood. Ik ben in leven en in dood…..je vriend! Nooit hadden we op dat moment kunnen bevroeden hoe dichtbij die woorden zouden kunnen komen. Noch hoe we woorden als deze nodig hebben. Woorden van geloof, hoop en liefde. Woorden van houvast en vertrouwen. I surrender, zong Sharon Kips op 18 maart tijdens de uitzending van De Dag van Nationaal Gebed. Ik geef me over. Maar, zei ze toen, mét dat ik dit zing, moet ik dat tegelijkertijd op mezelf overwinnen. Want ik wil het wel graag, maar wat is dat moeilijk. Je overgeven aan wat er staat te gebeuren. Leven in onzekerheid. Misschien hebt u ook een lied dat u in deze tijd kan sterken. Een lied als bemoediging of gebed. Om je uit te tillen boven de angst. Om je te troosten of stem te geven aan je verlangen naar de tijd hierna. Een lied om God nabij te voelen net als Mozes bij die brandende braamstruik. U mag het mij laten weten en misschien kunt u dan ook verwoorden waarom u nu juist dat lied gekozen hebt. Wellicht komt het in een volgende kerknieuwsbrief terug. En…..ook dit is fijn om met elkaar te delen. Ik wens u allen goede moed. ds. Geke Westra Pastoralia Wij denken aan de familie De Bruin. Op zondag 22 maart is mevr. Geertje de Bruin – Ringnalda overleden. Moge God zich over allen ontfermen. Kerkdiensten op televisie Om zoveel mogelijk fysiek contact te vermijden, dus uit veiligheid, hebben we in Hurdegaryp gekozen voor een wekelijkse kerknieuwsbrief op de zondagmorgen. Graag verwijzen we u voor de kerkdiensten naar een paar alternatieven:
Straatmeisjes in Ghana In deze 40-dagentijd was het de bedoeling om telkens weer te collecteren voor de straatmeisjes van Ghana. Voor dit doel zijn ook de spaardoosjes voor thuis uitgereikt. Het gevaar bestaat dat we deze door eigen zorgen al snel vergeten. Daarom ook hier de oproep om te blijven sparen om daarna zelf het geld over te maken naar de Diaconie o.v.v. ZWO en Ghana. U vindt het rekeningnummer op de achterflap van ons kerkblad. Niet alleen Al eerder is de website van Kearn genoemd. U vindt hier een overzicht van de hulpactiviteiten in de gemeente Tytsjerksteradiel. Daarnaast kennen we in onze kerkelijke gemeente natuurlijk ook het ‘Omzien naar Elkaar’. Een activiteit van ‘De Kerk & Ik’ en de Diaconie. Mocht u een hulpvraag hebben, neemt u dan contact op met Kor Stoppels (474213 / 06 - 15657336) of via ONE@pghurdegaryp.nl. Pastoraal contact U zult begrijpen dat ik in deze periode niet bij u thuis kan komen, maar hebt u behoefte aan een persoonlijk gesprek, dan kunt u kunt mij natuurlijk altijd bellen! Ook een e-mailbericht (predikant@pghurdegaryp.nl) is welkom. Ik probeer daar zo snel mogelijk op te reageren. Vriendelijke groet, Geke Westra. Klokken van hoop en troost Om in deze onzekere tijd een boodschap van bemoediging, hoop en troost te verspreiden, luiden alle kerken in Nederland de komende woensdagen (1, 8, 15, 22 en 29 april) van 19.00 – 19.15 uur de kerkklokken. Met deze ‘klokken van hoop en troost’ verbinden we mensen met elkaar over de grenzen van sociaal isolement heen. Er wordt aan u gedacht! Kerknieuwsbrief 1 - 22 maart 2020 Vierde zondag van de 40-dagentijd Omdat de kerkdiensten en alle kerkelijke activiteiten tot nader bericht zijn opgeschort en er in de maand april geen Twalûd verschijnt, beginnen we met een wekelijkse kerknieuwsbrief. Op deze manier zijn we toch op de zondagmorgen even met elkaar verbonden. We vullen deze nieuwsbrief met een meditatie van ds. Geke Westra en eventueel vindt u nog wat algemene informatie. Enige praktische mededelingen Verzending en uitschrijven : Voor het verspreiden van deze kerknieuwsbrief in deze uitzonderlijke tijd, hebben we gebruik gemaakt van o.a. de adressenlijst van Vorming en Toerusting. Dit betekent, dat ook een aantal niet-gemeenteleden deze mail zullen ontvangen. Stelt u op ontvangst geen prijs (en dat geldt natuurlijk ook voor gemeenteleden), dan kunt u zich heel gemakkelijk uitschrijven. Aanmelden nieuwe ontvangers: Kent u gemeenteleden die deze kerknieuwsbrief nog niet krijgen maar hem wel willen ontvangen? Attendeer hen hierop, zodat zij hun e-mailadres kunnen doorgeven aan de scriba via scriba@pghurdegaryp.nl. Papieren versie: Deze kerknieuwsbrief wordt ook op beperkte schaal afgedrukt en thuis bezorgd. Aan- en afmelden van de papieren versie kan door contact op te nemen met de scriba, per e-mail of telefonisch (zie kerkblad). Meditatie: Alles wordt stil Wat er allemaal in zo’n korte tijd in ons leven is veranderd, hoef ik u niet te vertellen. We zien en horen dat elke dag. Het is schrikbarend. En terwijl het coronavirus nu als een dolle Dries door de wereld raast, zoek ik naar woorden van troost. Ik moet u zeggen, in eerste instantie val ik stil. Ik denk aan al die slachtoffers die al gevallen zijn. De mensen die in de laatste maanden zijn overleden, maar ook aan de mensen die op dit moment vechten voor hun leven. Ik denk aan allen die hun geliefden niet meer kunnen opzoeken. Ik denk aan alle hulpverleners die met heel hun inzet aan het werk zijn, soms zonder goede bescherming met alle gevaren van dien. Hier in Nederland, in Italië, in Spanje, in China….. in praktisch alle landen van de wereld. Ja en dan val je stil. Het leed is niet te vatten. Misschien is die stilte ook wel goed, denk ik dan. Immers je zegt al gauw te veel. Al gauw is het schrale troost of ga je aan gevoelens van mensen voorbij. En dat kan ook als je God ter sprake brengt. En misschien nog meer, als je meent te weten wat God met dit alles voor heeft. Nee, niet voor niets hebben we geleerd Gods naam niet ijdel te gebruiken. Ons past bescheidenheid. Even is het geen tijd voor grote woorden. Meer is het tijd voor stilte en/of gebed. Ik moest denken aan wat we lezen in het Marcus-evangelie in hoofdstuk 14. Na de maaltijd met zijn leerlingen kwam Jezus met zijn leerlingen bij een olijfgaard die Getsemane heette en hij zei tegen hen: ‘Blijven jullie hier zitten, terwijl ik ga bidden’. Hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee. Hij voelde zich onrustig en angstig worden en zei tegen hen: ‘Ik voel me dodelijk bedroefd; blijf hier waken’. M.a.w.: laat me niet in de steek. Blijf bij Mij en waak hier met Mij, wakend en biddend, zoals een lied uit Taizé dat formuleert. En misschien is dat nu ook wat we moeten doen. In gedachten bij elkaar blijven en waken. Hopend en biddend. En laat dan de komende weken, om zeven uur op de woensdagavond, de kerkklok van de Hofkerk de stilte doorbreken. Opdat we weten: we komen voor nu even niet bij elkaar, maar we blijven met elkaar verbonden in naam van de Levende. Dat is dan toch een troost. Ik wens u allen goede moed. ds. Geke Westra Pastoralia Wij denken aan de familie Bij de Weg. Op donderdag 19 maart is mevr. Annie bij de Weg-Venema overleden. Moge God zich over hen ontfermen. Info van Kearn Kijk in het overzicht wat er in de gemeente Tytsjerksteradiel aangeboden wordt. Maak gebruik van wat bij u of jou past. Dit kan zijn als hulpvrager of als hulpgever. https://www.kearn.nl/nieuws/alle-corona-acties-op-een-plek/ Om in deze onzekere tijd een boodschap van bemoediging, hoop en troost te verspreiden, luiden alle kerken in Nederland de komende woensdagen (25 maart en 1 april) van 19.00 – 19.15 uur de kerkklokken. Met deze ‘klokken van hoop en troost’ verbinden we mensen met elkaar over de grenzen van sociaal isolement heen. Er wordt aan u gedacht! © 2020 Protestantse Gemeente Hurdegaryp De Protestantse Gemeente Hurdegaryp verzendt deze kerknieuwsbrief om in deze uitzonderlijke en moeilijke tijd contact te houden met haar gemeenteleden. Stelt u er geen prijs op om deze te ontvangen, dan kunt u zich uitschrijven bij de scriba; de contactgegevens staan in het kerkblad. | ||
| terug | ||
- Welkom
- Nieuws
- Agenda
- Wie zijn wij
- Contact
- ANBI
-
Gemeentewijzer
- Actie Moldavië Diaconia
- Archief Nieuwsbrieven
- Archief videoboodschappen
- Begraafplaats
- Beroeping predikant PG Hurdegaryp
- Diaconie
- Eetcafé
- Fairtrade gemeente
- Gesprekskringen
- Groene kerk
- Jeugd en jongeren
- Jong Perspectief
- Kerk: De Hofkerk
- Kerk: Nieuw Perspectief
- Kerkruimte te huur
- Kinderen (0-5) in de kerk
- Omzien naar elkaar
- Pastoraat
- Orgels in de kerken
- Privacy statement
- Stiltecentrum
- Symbolen en kleuren in de Kerk
- Vacature in onze kerk
- Verjaardagsfonds
- Volwassenen
- Vorming en toerusting
- ZWO
- Inloggen
21-04-2024
om
9:30 afb_op_reis_ga_je_mee.jpg)
